ඇහැළේපොළ වර්ණනාව-ii
101 ජොන් ඩොයිල් රෙසිදන්තය යන ජනරල්හට දෙමින් බා ර
පින් ඇති අප ඇහැළේපොළ යුවරජ උතුමා උදා ර
නන් විකුමැති රාවණ මැඩි රම්රද සිරි පෑ නොවා ර
සෙන් කඩගල් පුරවති විඳ රැටියන් කළ ආරවා ර
102 එවර ඒ ජනරල් ඒ වස දෙමළට දී අබය මර ණ
නුවර මැදින්වත් නොගොසින් ගඟ එගොඩින් රැගෙන ගොසි න
ළතර කවිසි ජා සිපයින් වටකරවා මැදි කර ගෙ න
පතර එගිරිහාගම කන්දෙන් ඇර කොළඹට යන මෙ න
103 මෙම ලෙසිනේ සකවසිනෙක් දහස් එසත්සිය සතිසෙ න
කුඹුරැසිනේ ගතව ගොසින් නවබාගෙන සපැමිණි තැ න
රැක ගොසිනේ අස්බාගේ පන්නින් සෙද වටකර ගෙ න
නොව ලසිනේ රජු අල්ල සැනිදින තෙ පැයට රව න
104
එ සේ නැවත ජනරාල් සග අප හිමි පත්වී නුවර ට
ෙතාසේ වඩා තැන තැන සිටි දෙමළුන් සේරම රැස් කො ට
වී සේ සයෙන් ගෑනුන් සහ දහස් ගණන් වරින් වර ට
ල සේ නොවී ඇදවමින් අරිමින් නොමරා කොළම ට
105 මෙලෙසින් රට රටවල් වල හැංගී සිටි දෙමළු පෑ ර
රැටියන් හට උන් පරවෙණි ගම්බිම් දෙමින් බා ර
දෙවියන් සඟ බුත් සන්තක ගම් පුදවා ලමින් නෑ ර
ලොස සුන් දෙක රැක සැනසිය අප යුවරජතුමා වී ර
106 පි යුමත සක් දිනිසුරු කරසක් උමයඟ දළසක් සිරිසඳ නිරි ඳු
නගුලක සක් බර සරසවියෙක් දළ මිහිලිය සක් අට ගුරු කිවි ඳු
විලස පසක් ගුරු ගුණැති උදක් රැකි නිතර මෙලක් තෙද යසැති උ ඳු
මෙහිමිසියක් වස සසිරි පසක් කර මෙසුර තොසක් රකු හිම ගිරි ඳු
107 පොරණ අසුන් නැඟ ඇවිද නිතින් අපෙ රට දනයින් බියකර නොහැ රා
රුවට කසුන් වැඩ කරපු වසන් ඇඳ පැළඳ රුවන් හර උරත පු රා
දෙමළ දිටුන් ගැසූ අමුඩ පිටින් වැඳ වැඳ සිපයින් හට බිය නිත රා
නඟින ඔවුන් අසු ලනුව අතින් ගෙන දිවන ලෙසින් කෙළෙ මේ නරව රා
108 අප දිග බප් හිමි සසුන සරුප් නොව නසමිනි කුප් වන ලොව සත නා
දමිටු අකැප් වස කුදිටු සකප් වන එලිය ලැහැප් ලෙස කළ සත නා
නෙදෙමළ දස් මැඩි යසිනි එසප් රද තුල රන් ගැප් සත පිරි තුරු නා
රුචිනි කදප් යුරු මහිමි නෙසිප් දතු පවතු අල ප් වම හිම් දින නා
109 සතට සරොස් කර පොරණ උසස් වම නිතර දවස් හැර බල පෑ ලා
අරිටුකෙලෙස් ගුණ නපුරු සලස් වා ඇති දෙමළු නිවෙස් නහිමින් දෝ ලා
දෙවනු සියැස් දකිනට සලස් වා පෙර නැඟි අස නට කර පෑ ලා
යනෙන විලස් පෑ මෙහිමි යසස් රැස බඹතල උස් විය එක ලී ලා
110
නංගන කොඩි කුඩ තුංග ව සිරි රජ අංක නයේ යන
එන හැම දා
චංග කුදිටු අක ලංග දෙමළු මැත බංග කරපු යන ලෙස නොර දා
හිංගල දන බල එංගලන්තෙ යන රංග දිනුම් බල ගතිය ස දා
ළංග කරපු සිරි අංගන හිමි ඔබ ගංග දරා යසවිය නොම දා
111
සමත් කමින් රට පුවත් නොතකමිනි බතුන් පිළි අදමින් රැගෙ නේ
අඹුත් දරුත් වැසියනුත් වැඩූ මිස රටක් නොතකමින් කළ දරු නේ
කොහෙත් ගුණක් නැති මහත් දෙමළ රැස පිටත් කරපු සෙත සලසමි නේ
දිමුත් මෙහිමි ගති අඳුන් නමුත් රිවි ස‍ෙඳත් ඔබිය බැරි මිස මෙදි නේ
112 අප දස ඹුල් සාසනය නිමල් වනසා යමපල් ලෙස බණ පෙර ලා
සිටිය සියල් දෙමළුන්ට විකල් කර බැඳ බැඳ අල් ලවමින් ඇර ලා
මෙලක තුමුල් සත සැපලෙස කල් හැර ඉන්ට විපුල් ජය දුන් තිම ලා
යසැති උඳුල් ඔබ විකුම මෙකල් කිවි වනනුද කල් කොළවල ලිය ලා
113 මෙලෙක නිමා නැති කුදිටු සමා ගම හැම තැන මා පිරෙමින් එක සේ
මුනි දහමා නොමකර නැකුමා අදමින් බොහො මා කරමින් වන සේ
මෙහිමි තුමා දැක කර විකුමා උන් පැහැර දමා පරතෙර යන සේ
දිගත ළමා යස හර ගෙලමා ලැවි කිමෙක මෙමා පවසනු වෙස සේ
114 මෙලොව බඹා දක්වාම සබා ලෙස පසඟ ඔබා වැඳි මුනි සස් නේ
සිත නො තබා සිව ලිඟුව තබා වැදිගුණ අසු බා දෙමළුන් අස් නේ
හැම පසුබා කළ මෙහිමි ලොබා වන මෙලෙක පබා වුණු තුභූ දිස් නේ
අළුනු සුබා ලෙස රුපු නොතබා කළෙ සතට තබා මතුවට පුස් නේ
115 මෙ අප ඇරා ලොව වෙන කවරා කියමින් ම මරා රැටියන් නිත රා
දන ගෙනැරා සුත නඹුන් කරා දී බලුසෙ බුරා වැරියල් නො හැ රා
සිටිය සොරා බැඳ රටිනි නෙරා හැර සැපත කරා ලක සතට ති රා
මේ ඔබ සරා සඳ යස අයුරා විය කෙකිවියරා වනනුද මෙව රා
116 සතට ව‍ෙඳ් කර ඇවිද විදේ මොරගා නිබ‍ෙඳ් දන බිය ගන් නා
මරන ලෙ දේ දුටු මහිමි හ‍ෙඳ් තුළ කුලුණු සො‍ෙඳ් ලෙස වඩමින් නා
දෙමළ ඔදේ හැම සිඳ පසිදේ ඇර මෙලෙක නදේ කළ වෙසෙසින් නා
මෙ ඔබ වි‍ෙඳ් සිරි දිනිඳු ස‍ෙඳ් හිම් පවතු ඉ‍ෙඳ් සිතුමිණ මෙන් නා
117 රට නොබලා සැඩි දෙමළ කැලා තැන තැන නිලලා ගම් බිම් සවි ලා
සිටින කලා අප හිමි දැකලා වටකර බැඳලා කොළඹට ඇර ලා
සැමට මුලා නොව සැපසේ ලොලා වම නිසල වෙලා ඉන්නට නුමු ලා
වැජඹි දුලා ලෙස සපිරි කලා පති යස නිමලා වම පළකර ලා
118 මෙලෙක සැමේ අයගෙම කැරුමේ පලදුන් ලෙස මේ කල කළ පොර ණා
දිනක ගමේ විසුමට පොහොමේ නොව කළ සැටි මේ කරු කම් නිති නා
දැක එසමේ සිටි දෙමළු හැමේ මැඩ මෙලෙක බිමේ නැති කළ නොමි නා
කවුද තිමේ කර කියනු පෙමේ වම මෙහිමි තුමේ කිතු තැතිනිව නා
119 පළමු සිට රිවි හොතින් රජ පැමිණි හිමිතුමන් වැවූ ලෝ සසුන් ලක නොහැ රා
දෙමළු හට වෙමින් ගොස් නරේන්ද්රහසිංහ රජු පටන් වැඩි සුවහසක් විත රා
සියළු රට ගම් දනව් අයිතිකර රටුන් හැම දිළිඳු කර රැගෙන දන උදු රා
අද හමට පටන් ගෙන සසුන් සතුදේ පවා රැගෙන පසුවෙන ස‍ෙඳහි නිත රා
120 ඇවිල ගත් ගිනි රැසක් නිවන අදහසක් ඇති යමෙක් දැමුවෙන් ගොඩෙක පිදු රෑ
විකල නැණ පතළ කළ අරාවේ අදිකරණ මැතිඳු අදහසින් සිත නපු රෑ
නිමල සකවසින් එක් දහස් සත් එසිය විසිවසෙහි දෙමළෙක් ගුණැති නපු රෑ
විපුල කර රැගෙන රජකමට පැමුණුණු පටන් කරපු විගඩම් කියනු කවු රෑ
121 ලොවත් රට ගමුත් සාසනෙත් ගොත් පුවත් රැටියනුත් කුල දෙටුත් වනසමි නේ
මහත් මගෙ නෑයනැයි කියා දවසින් දවස ගෙන්නවා දෙමළු රට රටී නේ
නිවත් වැදි කැලත් මෙන් එවුන්හට රන්රුවන් පිළීගව වහල් සලසමි නේ
විපත් කර පහළොවක් වරුස ගණනින් මෙලෙක නසන කල යමපලකු ලෙසි නේ
122 සුපිරි සුදු ගොතිනුයුත් ඇහැළෙපොළ යුවරාජ තුමා දැක කරන එම නි න්දා
ලොවට මුදු ගුණය පෑ කුලුණු වඩමින් ගොසින් සපිරිවර සෙනහ සමගි න්දා
යුදට රුදු ඉංග්රීිසි රජුට දන්වා එවග උදව් බල රැගෙන ලුහු බ න්දා
සිටිය කඳු නැඟී ඔහු අඹුවනුත් සමග සමඟ මෙරටින් නෙරිය පිටි කරට බ න්දා
123 පෙරත් රිවි ගොතින් ආ මගත් ගාමිණී නිරිඳු යෝද දස දෙනෙකු බල රැගෙ නේ
සමත් කම කෙළේ සැඩි දෙමළු වනසා දමා කීප වස් මාස ගණනකි නේ
දිමුත් රජසිහ නිරිඳු පුරුදු කානුන් නසා කීප වසකිනි එ ජය ලැබු ණේ
මහත් අප යුවරාජ තුමා සත් දවසකින් දෙමළ රජු ඇල්වි බඳවමි නේ
124
උගත් ඇත් අස් සරම උදේනි නකුල දෙනිරිඳුන්
ගති ලොව සතට පා නා
මහත් කග දුනු සිල්ප විසම ලොව එ බන්දුල දෙ කුමාර දිනිය අසමා නා
සමත් තද පිරුළු නැණ වදනිසුරු උවත්කර පරයාපු පැමිණි හැම තා නා
දිමුත් මෙම යුවරාජ සමිඳු ගති වනනු කොද වැජඹි සත් සිඳුතෙරට පී නා
125 ලක සසුන නසන දෙමළුන් පැහැර ජය රැගෙන රකින ලෙස සතට සෙත් දී ලා
හැම සුරන එක්ව මැව් පින් විකුම් නැණ පිඩෙව් මෙහිමි යස තෙදැති සුවිසා ලා
නිති වෙතෙන අරිටු උවදුරු රෝග දුබික්සා නවතමිනි හැර ඉවත දුර ලා
සිය කිරණ සිසිර මිහි ගගන හිම අසිරි දී රකුව තෙඳින් තුම් කදිරවේ ලා
126 ඉන්දු ලෙස යසහර ගෙලෙ දිගු‍ළන්දු ලවමින් මනන න්දා
සින්දු ලක සිටි දෙමළුන් ඔද බින්දු හැර පිටි කර බ න්දා
කැන්දු වෙත සිරිකත සහ බඹළන්දු සිත සෙනෙහස බ න්දා
වීන්දු සව්සත සිරි ඔබ කුමරින්දු රකු හිමිට ගිරි න්දා
127 පෑලා බල ලොසසුන් දෙක වනසාලා සිටි දෙමළුන් රා සී
දීලා බැට පිටි කර බැඳ ගලතාලා කරමින් ම මුළා සී
නීලා විකුමන් ගති සතට නොහාලා පළ කළ එක පෑ සී
මෙලා ගෙක තැන අප පළමු අසාලා උතුමෙක් වෙන සී සී
128 මඩවා ලකසක හැම කට මැත දොඩවා සිටි දෙමළ රජා ගේ
අඬවා අඹුවන් ඇඳි ඉණි රෙදි කඩවා අප ගත කළ ලා ගේ
වඩවා යස වන තොත් වති මුව සැඩවා අප නරපණු වා ගේ
තුඩවා යෙති කෙලෙසින් වනනු ද දිඩවා ගති මෙහිමි තුමා ගේ
129 වික රන් වෙස් ගත් ගුණ නැති යක් රකුසෙන් වැනි ලක උන් දෙම ළූ
සිප යින් හට වහලට දී හැම රැටියන් බිය දුරු කළ සිය ලූ
මන රම අප යුව රජ සඳ ලක ගිරගින් දඟුමන් ගෙන නැඹු ළූ
තෙසතන් සිත් කොද වන මිණි මුතු කරමින් වැජඹිය වම් එක ළූ
130 තාරා පති සුරගඟ කිරිසිඳු පෑරා යස පළකර දිග ටේ
නෑරා ලක සිටි දෙමළුන් සිඳ මෝරා හැරි සත සිත සතු ටේ
දීරා ගුණ අප යුවරද රණ සුරා වන රත් කළ යව ටේ
වාරා නොව පිළිමල් පරණත තීරා වම නොදතොත්කව ටේ
131 තෙදිනුත් රිවි සතවෙත පළ කළ ගුණෙනුත් සඳ රුවිනි අනං ගා
නැණිනුන් ලඹදර දිරි ගිරිනිඳු විකුමුත් පසු කරපු නිලං ගා
තිළිනත් සුරතුරු ගුරු සතරට යසිනුත් තුල වන දර ගං ගා
සිරිමත් මහිමිට සරි අය නැත දනිතොත් මම කියමි නොසං ගා
132 මෙදි යත් මා මිස වෙන නැත මැත දෙඩුමුත් කළ ලක රජු පා වා
රටිනුත් නෙරමින් දිගුයටගෙහි යසකිත් දද බැඳ ලෙළු බෝ වා
මහසත් ගුණ පළ කල අප යුවරද උත් තම සිරි කළ සේ වා
ගග නත් මිහි දිනකර සඳ හිම් සිරිසෙත් විඳ විඳ පවතී වා
133 රට සවි ලාන කනලෙස පෑබ ලේ - නිතියෙන්
මිග තෙපලාන රැටි දන බෝම මැරුමට වී ලො ලේ
දෙමළුගේ මාන නැති කළ මීත ලේ - පින්තුම්
මෙහිම් සමාන උතුමකු නූන නොඇසූමු ලෝතලේ
134 දින කර තේ ජ පළකරවා ද මා - ලක් තුන්
දෙමළුන් තෑ ජ කර දිටු නීජ විකුමන් පෑ හැමා
අප උපරා ජ නම් යුත් මෙ තු මා - රැක්මෙන්
මෙම තුන් රා ජ යසිනි විරාජ කරවි බෝ සෙමා
135 හැම රැටිය න්ට කුලුණෙන් සෙ ඳී ටී - පෙමයුත්
සුගුණෙනිය න්ට මෙ යුවරජුන්ට සරොසින් පෑ පි ටී
ලක හැම කන්ට එකසිත් වී සි ටී - පින් සුන්
නපුරු නිගන්ට සැඩි දෙමළුනට හරිබැට දුන් සැටී
136 පි න් ඇති සෑම දැනමුතුවත් ම රා - ගම් බිම්
ග න් මිනි බෝම නෑ දෙමළුන්ට දී කනමෙන් හැරා
අ න් හට බෝම දුක් දුන් ඒ සො රා - රැක්මෙන්
ගොන් හොරුසේම බැඳ නෙරපීය අප හිමි සේ ක රා
137 රටුනට පේම කර සිත මේ තු මා - පෙම්වත්
සුතනඹු සෑම දන නොතකාම කෙළපිඩසේ ද මා
යළි වටලාම විත් දෙමළුන් හැ මා - බන්මින්
හැර නෙරපාම ජය ගෙනදීම බිය දුරලී හැ මා
138 කොටමින් බෝදි මහ සඟනන් ම රා - ගම් බිම්
අඩු බඩු සෑම ගෙන ගෑනුන්ට දී අදහම් පු රා
සිටි වස වන්ඩ දෙමළා මින් නෙ රා - දුක්මන්
දුරු කළ සූර අප යුවරාජ හිමි දින බාසු රා
139 අමර මතංග හර සුරගංග සේ - දික් බිත්
යස අකලංග පතළ සිතංග හැමතැන ලෝකුසේ
පොරණඅනංග යුරු දිලි රූ රැ සේ - පින්වත්
අප හිමි ගංග දර රකු ළංග කර සිරි බෝ ලෙසේ
140 කන්ඩ මෙලක එ වඩිග දෙමළු න්ඩ බෙදා දී තැන තැ න
උන්ඩ නිතර වැඩපල කරව න්ඩ දී රටු න්
චන්ඩ රුදුරු අදමිටු ඒ ර ජු න්ඩ නොදී සිරිලක ඇ ර
ගන්ඩ සමත් අය කොද මෙහිමින්ඩ සරිලො වේ
141 සෑම සතට දුක්දී දන බෝම ගෙනත් රැස කරග න
මාම මිසක කවුදැයි සැමදාම දොඩ දො ඩා
බෝම උඩඟු වී සිටි දෙමළාම බැඳපු මෙ හිමිගෙ බ ල
කීම පෙදෙනි බැඳුමට මුව වීය එකම ගේ
142 හීන කරම මෙරටුන් දන මා න සිතින් ගොඩ කරගෙ න
රූණ ගොසින් වළලා කිසි ඌ න නැත සි තා
කුන මකට නැග නිති මොර ගාන කුදිටු සැඩි දෙම ළා
බාන දමා නෙරපිය මතු නේ න විලසි නේ
143 මෝරු බිබී තේරුව මහ ඌ රු කැළන්සේ දෙමළු න්
මේ රු පුහුල් ලෙස අලු හොඳ සීරූ ලෙස ඟ ගා
සා රු සමඟ දියබත් තැටි ගෝ රු උරාබොන රිහි ඇ ර
පේ රු වෙලා පනින්නට ආ රු කර දි නි
144
ඉන්ට ළඟම කඩුදී බල ග න්ට සටිය දෙමළුන් ව ට
ලන්ට ගොසින් හක්කෙටු ගල ඉන්ට කී තැ නේ
යන්ට නැතුව තැන තැන හැන්ගෙන්ට දුවන දෙමළුන රිහී
යන්ට ඇනපු ෙදහි ලෙස ගෙඩි එන්ට ඉස නැ ඟි
145 තින්ත උඩඟුවී අපෙ රට ඇත්ත නොකළ මුත්තඑ වට
රොත්ත පිටින් වටකර ඉස පොත්ත යන ලෙස සේ
ගත්ත කාසි ගණනින් ටොකුරිත්ත බැගින් වටලා ඇ න
සත්ත කටම බැඳපුව ඔහු චිත්ත බිය ව ඩා
146 සුබ්බ කියන බබ්බඩය ගෙ තිබ්බ දේත් සහ ගෙනැවි ත්
අබ්බ කියා මොරගොනට ල බ්බ ලෙස බැ ෙඳ්
යොබ්බ නසුබ ලකුණෙන් හෙබිසබ්බ ගුණැති අප සමිඳු ට
ඔබ්බ පසඟ බිම වැඳ දිවි ලැබ්බ දත නි යා
147 පෙළවා රන් කියමින් සිටි ද ල වා කියන ගජ බක්කු ට
එළවා ගොසින් අල්ලන බැඳි තළවා අදිමි නේ
කළව‍ා පෙනෙන සේ පිටපට වෙළවා ගෙනත් වටකර ගෙන
වළවා ගොනෙකුසේ පිටතට බඳවා පෙරළු වෝ
148 බෝසේ දෙවබන ඕසේලා කී දෙසේ නායකයා යන දෙමළුට
වේසේ පෙරළමින් බැඳගන තගෙ සීසේ නම්ව කි යා
වේ සේ වන ලෙස රෝසේකර සිත දාසේ ටොකු ඇන ආයේ ඇරසු න
කා ගස් කොළඹට වාසෙට යවමින් මෙසේ මහිමි දී නි
149 කාල කුළසෙ ඉඳ උරුමුරු ගාල දනන් බිය කරමි න
මාල බරණ දි දෙමළුන් ආල වඩ ව ඩා
ලීල නොවම උඩඟුව මණ මාල කමට උන් දෙමළු ට
ගාල කදී බැඳ ඇන නෙර පාල හිමි දි නි
150 වාර පතියුරු තෙදින් බබළන සුවිසා ලා
වීර ගති මුළු ලොවට පළකළ එක ලී ලා
සුර ගුණයුතු මෙහිමි දෙමළුන් වනසා ලා
නෑර කියවිය යසස තුඩ තුඩ හැම කා ලා
151 මෙදී පේ මගෙ කියා උඩඟුව හැම වේ ලේ
සැදී රට ගම් දෙමළු හිමිකරවම ආ ලේ
උදී රිත යුවරාජ අප හිමි එම කා ලේ
දි දී බලු බැට තබා නොදෙමින් වනසා ලේ
152 පදිංචිය වී මෙරට හිමිකර ගතිමි න්දා
යෙදිවචිය කිය කියා රැටියන් ලුහු බ න්දා
අදිච්චිය නූමෙ යුවරද හිමි විකුමේ න්දා
කදිච්චිය මැඩ කරවි උන්හට නිසි නි න්දා
153 මෙලක් තුළ හැම පිරි සිටි සැඩි දෙමළු න්නේ
කලක් ගෙවුණයි නැගී යන්නට උඩ පැ න්නේ
උලක් නැති වරදකුත් නැතිවිය මෙ රජු න්නේ
බලක් පළකර මෙහිම්මයි දැන බැට දු න්නේ
154 ඊල් වන ලෙස වඩිග දෙමළුන් ගෙන ගෙ න්නා
ගාල් කර බුවකැළිකඩයි යන තැන උ න්නා
තුල් බල යුතු මෙ යුවරද තුම සුපස න්නා
වාල් කර ජා සිපයිහට බැඳ බැඳ දු න්නා
155 නාසා සිංහ රටුන් සේරම ගෙන දෙම ළූ
ලසා නොව සාදමැයි ඉන්නට සිතූ නැඹූ ළූ
එසා මිසදිටු වඩිග හැත්තට රළු පර ළූ
මෙසා අඩුවක් කරවි අප හිමි තුම ලකු ළූ
156 කුදිටු දෙමළුන් හටම අසුවී ලක සත නා
ගැහැටු විඳි සැටි මෙ අප යුවරද කර දස නා
නොපටු කුලුණෙන් ඔවුන් වනසා ඇරි බැවි නා
සතුටු විය දිගු දසත අදිපති හැම මුරු නා
157 පතිතාර වන් නිම් ලා
යසපුර ණෙන් දිගු නෑර හෙළිකර වීර මෙහිමි දු ලා
සම්බාර දෙමළු කෑ ලා
සංහාර කරමින් නෑර ජය ලංකාරයෙන් නිල ලා
158 කොටවා යොදුන් ගණ නේ
සිටවා පු වම්බටු මෑකරල් ලබු තියඹරා නොමි නේ
තුටවා සිතින් දෙමි නේ
රට කෑ දෙමළු පටවා පොදිත් නටවා හැරියේ මෙදි නේ
159 බෙදමින් දිසා රටව ල්
කබලුන් ට දී මොකවත් නොදත් හිඟවා දනන් ඒ සිය ල්
ගනිමින් බොහෝ එමුද ල්
දෙමළුන් ට දුන් දුදනා යවා බැඳලා දිනි මෙම ක ල්
160 නික මුන් දනන් අ ල්ලා
උන ඹුන් හරක් වහලුන් සියල් දෙමළුන්ට දී කො ල්ලා
විකුමෙන් මෙහිමි දු ල්ලා
සිපයින් කවිසි වට ඉන්ටලා මුර බැන්දවි අ ල්ලා
161 නෙරපා මෙ උඩර ට්ටු
නෙවුපා සදා ගෙන්නා නිතින් උන්නේම බඩු මු ට්ටු
බලපෑ දෙමළ මො ට්ටු
ගළපා දමා මෙහිමින් තෙඳින් ඇරියේ දෙමින් සො ට්ටු
162 නොදැනී මෙහිමි විකුම ක්
නිතිනි දනක් මරවා දමා දනරාසි රැගෙන නොයෙ ක්
පැමිණි කරපු හිතුව ක්
ඉතිනි එතෙක් විය ලෝසසුන් පවතිය බෝම කල ක්
163 මද රාජ ව න් නොමි නේ
තුරු රාජ මෙන් යදියන් කිවින් හට දුන් නිතින් තිළි නේ
දින රාජ ව න් තෙදි නේ
ගිරි රාජ හිමි පවතු යෙහෙන් යුවරාජ පුංගව නේ
164 නොයෙක් පහන් අය මර ම රා - මෙහි
කෙනෙක් නැතැයි අදහා ත රා
සැකක් නොවූ එවඩිග සො රා - දැන්
දුකක් සේම ගියේ රට හැ රා
165 බිඳබිඳ තැන තැන පස් ගොඩ ග සා
තදබද කම් දෙමළුගේ බෝ ති සා
ඔදසිඳ යුවරජ තුම දී බ සා
බැඳබැඳ හළෙ සිඳු තෙර යන ලෙ සා
166 රට්ටු සමඟ පින් ඇති මහ ත් - නිති
ඔට්ටු වෙලා දනගෙන සම ත්
කෙට්ටු කරමි මෙම යුවරජු ත් - සිත
තට්ටු වුණේ උන්දට විප ත්
167 මහත් උතුම් අය පොලු ග සා - යුව
රජුත් මරමි සිතුවෙන් එ සා
ඇවිත් එහිමි බලෑ නි සා - බොහො
විපත් වුණා කිවූ බැට ග සා
168 ර‍ෙඟ් නෙදන මරමැයි සි තු - වස
උගේ ගෑනු සහ බලග තු
දුගේ දෙමින් බැඳ කර න තු - සිඳු
ළ‍ෙඟ් යැවිය අඟවා ත තු
169 බලපා වැරියල් මැත දොඩ දො ඩා
ගළපා රුටියන් දනගෙන ක ඩා
නෙවුපා කළ දෙමළුට කරවි ඩා
නෙරපා අස්බාගෝ කළො වැ ඩා
170 විස්තර රජකම කළ කෙළව රේ
ගත්තර ගෙදරක වැද මුළු හැ රේ
බිත්තර රැකි කිකිළිසෙ උන්ව රේ
උත්තර බිඳ බැඳපුව පිටික රේ
171 චණ්ඩ දෙමළු න්ඩ ලක ඉන්ඩ නොදෙන්ඩ සිතූ මණ්ඩලදීපති උතු මා
එණ්ඩ ඉංග්රීිසී න්ඩ බහ දෙන්ඩ හැර හැම රැටියන්ඩ සැලවෙන ලෙස මා
උන්ඩ බිය වෙන්ඩ වට ලන්ඩ ම නියමකර යන්ඩ කඳු නැඟ හැර මා
දන්ඩ නය වෙන්ඩ හැර යන්ඩ සැලසිය උනඹුන්ඩ දුක් දී නොප මා
172 සායින් සිටි නොදෙමළ නෑය න් හට පෙමකර බෝගම් වතු ගෙන දෙමි නා
මාමෙන් ලොව වෙන තැන කී මෙන් බොහො කටමැත වේගෙන් සිටි දෙමළ ගො නා
මේ පින් ඇති යුව රඳ සාමින් වෙත වෙර බැඳ වූවෙන් තෙරපුව රටි නා
මෙ තුන් ලක සතහට ඒ වන් මරබිය හැරි රූ තුම් ඔබ රැකු නර ණා
173 බෝගේ වැඩිකර අප වා ගේ තැන උඩඟුව කාගේ වුවත් දන නොත බා
වේ ගේ කරගෙන නෑයා ගේ දුක බලමින ඌගේ ගති නොකර වී බා
වෙ ගේ කට සපැමිණි තාගේ ලෙස ලක දනයාගේ ගති වෙනස තබා
කා ගේ කිසි සරණෙක නූගේ කඳි බැඳ සිපයාගේ රැකවලිනි හඹා
174 රිස්ස හැර රැටින රැස්ස කළ බඩු ගෙන දස්ස කමකැයි සල කා
හොස්ස ටම පැන පැන බස්ස කුසෙ බැණ බැණ කැස්ස එනතුරු දත කා
යස්ස යකු වැනි ඔහු තිස්ස නොකරනවට වස්ස කුසෙ බැඳ සැ‍ෙණ කා
සෙස්ස එදෙමළු සහ සිස්ස කර නෙරපමින් වැස්ස විය සිදු තෙරෙ කා
175 නේසන් හට නිරතුරු බෝසත් සිරි පළකර රූප ත් ළඳ කරම න තු
සේ මුත් හර සුදඟර වූ කිත් රැස පැතිනි දීල ත් දෙය දනට න තු
පෑ ලත් තෙද තෙදෙමළ දීලත් බැට ජයගෙන සේ සි ත් වැජඹුණු සම තූ
ලෝසෙත් කළ හිමි ඔබ බෝසත් සිරි විඳ විඳ කාව ත් රිවි හිම් පව තු
176 තෙරු වන් මිණි කිරුළු ලෙසින් සිර දරමින් අතඹුල විලසින් දැන සදහම් යදි කිවි සුපසන් කළ තිළිනෙන් හැම වා රා
මනරම් වන උබය ගොතින සක කිරීමෙන් පැවතම ඇවිදින් තම පෙරදින් කළ පිනෙහි බෙලෙන් එහි ඉපදුම් වම ස රා
සතරින් කෙළ පැමිණ වීදුන් තද පිරුළෙන් මැඩ ජය ගනිමින් සියපදපංකජ වඳවන මෙන් හැකි ගුණ දම් රැකි වි රා
සොබමන් අප යුවරජ තුම රිවිසඳ රන් ගිර පොළව ගුවන් තල කර හිම් පවතුව විද නන් සිරි සැපතින් මනු දා රා
177 මෙම තුන් ලක මදවම කන්නට මරමින් සත දන ගනිමින් සැඩි දෙමළුන් හට දෙමිනි පසන්කර රැටියන් නෙරපා ලා
නිති යෙන් සිත උඩඟුවෙමින් මහමැතියන් ගෙන කප්පවමින් රට හැමතැන් බිය කර මරණින් කළ දැඩි කම් නරඹා ලා
කුලුණෙන් අප යුවරද පින් පිඩ ළඟ උන් පිරිවර සමගින් ගොස් කොළඹින් ලැබගෙන බලයෙන් සෙද ඇවිදින් බලපා ලා
වෙසෙසින් රට හැමතැන උන් සැඩිදෙමළුන් බැඳ බැඳ යවමින් හැර ලොසසුන් දෙක සිය ඇසමෙන් රැකි සිරිපින් ඇතිලී ලා
178 දස ඹුල් බණ ඉගෙන හසල්වම හැමකල් දෙන දනිති විපුල් වන මනකල් තුටුගතිනි කමල් කර ගුණ තුල් සඳපා නා
පිළි මල් රද නිබඳ තැවුල් කළ වෙනුතුල් විකුමැති හැමකල් යසහකෙල් අටදිගු ගෙල එල්ල වූ පැහැදුල් අසමා නා
තෙද දුල් යුගතගපල් දිනකර යදිලොල් හළ සුර දුමතුල් උර සිරිකල් බඹුමුවවිසු නිල් වම හැමකල් නොව ඌ නා
මිහි පල් අප යුවරද ලොල් වම කරමල් විදුරවිය කපල් කර හැමකල් සව්සිරිනි විපුල් කර නොවවුල් රකු නු නා
179 පිරි සඳ කිරණ මුතුහර ලෙස යසිනි දා ල
රිය රද පොරණ යුරු තැනූ රුසිරෙන් ළක ල
සිරි සඳ ඔරැඳි අප යුවරද තුම නිම ල
සිරි විඳ පවතු හිමකර දිනකර මඩ ල
180
තදවා වයිර බැඳගෙන මෙහිමින් සම ග
උදවා මැත කරපුවෙක් ඇත්නම් බල ග
රිදවා පිටිකරට බැඳ කර නොයෙක් හි ග
වඳවා මිස නොහරිති පදකමල් යු ග
181
එක් කර පව් රැගෙන අපමණ දනරා සී
ලක් දිව සිරි මඳට මහිමිට කර රෝ සී
නෙක් ලෙස පලදෙමින් දුක්වනි නොමුළා සී
මක් කර මෙම කුසල් වඩවන්නේ ද සී සී
182
සසල පටලි කුමු අවිමින් පෙළ වත ළ
නැබළ සළාසක් දවහය තරඟ පෙ ළ
පුවළ සැඩි දෙමළ රුපු සයුර ඔළමො ළ
අසල වී නැවතී මෙහිමිගේ පද වෙර ළ
183
විපු ලේ මෙහිමි සහ වෙර බැඳගෙන නිස ක
නිමලේ රුවින් හෙබි සිරිබර පතුල් දෙ ක
කිරුළේ මිණින් ඇන රිදවන්නා මිස ක
සපළේ වෙතින් රුපුහට වෙද කිකලේ ක
184
සිරි බර මෙහිමි සහ සිත වඩමින් එදි රී
කොවිතර පිළිමලුන් ආවත් වටින් පි රී
දුගුකර ඔරැදි මඩලග ලෙඑවොත් ඉදි රී
යමපුර මිසක නරලොව විසුම නම් බැ රී
185 විපුල යසස් පළකළ මෙන් සරද ස ඳ
ළකල රුවින් බබළන විලස මන්ම ඳ
නිමල මෙ යුවරඳ උතුමා නම් මෙස ඳ
දෙමළ රඹ අරන් සුන්කළ මතදිර ඳ
186
පවරා ගුණැති අප යුවරද තුම වෙසෙ ස
සපුා දෙන තිළින දැක පැරද පසු බැ ස
ගුගුරා දස දිගත දිව පොද කදුළු රැ ස
වගුරා හඬන වැනි මේ කුළු නුබ පිවි ස
187
සුවතර යඳි කිවිඳු ලොබ දුරුකර නිති න
සිරිබර මෙ යුවරද දෙනු දැක මහ තිළි න
මිහිතුර නොසිට සුරතුර සහ සුරබිදෙ න
සුරපුර පිවිස සිටිනුය සිතෙය විළියෙ න
188 ගස්වා ජය බේරී රැගුමට නළඹ කී තු
නස්වා පැහැර පිළිමල් වෙතෙන බලග තු
වස්වා උර මැඳුර සිරිසඳ කර දිමු තු
පස්වා දහස් අවුරුදු හිමි ඔබ පව තු
189 නරණ විකුම් පෑ පිළිමල් හට අයු තු
රකින හැම සතන් සිය ඇසමෙන් නියු තු
සොබන ගුණැති අප යුවරද තුම සම තු
ගගන මිණි සුනෙර සමුදුර හිම පව තු
190 සිරිමත් මෙම යුවරද මිහිතල නැඟි යසලිය විපුල වෙ ලා
ගනපත් ළැහැබෙව් නිලඹර මිණිමුත් කුසුමෙව තුරු බබ ළා
පැහැපත් විලිකුන් පලයක් ගත් මෙන් පැළදිගතින් නිම ලා
සර අත් දිලිවිට සිදු සුව ගතිනෙව් සඳවෙල තුඩි නැද ලා
191
එදා එදවකලගෙන් වෙන්වී රිවිහිමි අවරට පැමි ණී
වැදා වියෝදුක් දවකත ගෙල මුතුහර බැඳ විසුළ මෙ නි
යොදා නොහොත් නිසඟන සිසි හිමිහට නුඹ යසනත රුවි නි
සදා කුසුම් තුළ විලසින් තුරු රැස පෙනුණිය එක ලෙසි නී
192 පසන් නිසාකත තම නිල්වක ඇඳ නුබ සිරසෙහි ඔප ලූ
පෙළින් පෙළට තුරුකොද දවටා බැඳ බිඟු රැව් බසිනි සු ළු
සොඳින් කියන ගී මඩලට ලු පහනෙව දිගු කර එක ලූ
සුපුන් සරා සඳ උදයග මත වන් සඳ හෙළ රැසි නි දු ලු
193 මමත් මේ යුවරද වඩිතෙයි අදහා ගජදළසන සර සා
ගතත් සුපිරිසුදා කර සැරසී මිහිබටු රතිලිය විල සා
සකින් වඩින පෙරමගට ගමන්කර උන්විට ගිය මිනි සා
ඇවිත් කිය හිමි නොම වඩිතෙයි බස කන ඇති යවුල ලෙ සා
194 එවන් රුදුරු බසසා මා වියොගින් තැවෙමින් ගත වෙවු ලා
පළන් බරණ් සහ කනලු සත්පත් දමමින් සිඳ බිඳ ලා
මුනින් වැටි හිස් යසතන හෙවගෙන සකියන් දෙස නොබ ලා
සුසුම් ලමින් නෙතු නිදිනොව උන්විට අඩමින් ඉකිබිඳ ලා
195 සද සත් කර නල රිය ඉඳ පරපුටු සකපිඹ බිය ග න්නා
වෙනුපුත් ඉගුදුනු සැරපස දවටා විද විද සරො සි න්නා
දෙකනක් හදවත හියවුර කරමින් යුදවනි බලපෙ න්නා
එහි සිත් බියවැද ඇඳමත ඉඳගෙන සකියා වෙත ගෙ න්නා
196 එම්බා සුපුරුදු සකියනි අස දන් මකියන මෙව්ලා පේ
පුම්බා කෝකිල රැව් සක්නල හය නැග සත කර සේ පේ
අම්බා කරනෙය තුන්යම යුදකර මද විද කී සේ
සම්බා කර දෙව යුවරද අදවත් වඩිනට මසමී ෙස්
197 චන් ද කිරණ් රිවි සේම වැදි ගත දාය ඉතා තදි නා
කුන ද අතුළ ඇඳ බෝම ඇනේ විසකටු මෙන් අමිනැමි නා
සුන් ද ර සුදහර පිනිදිය ලෙවු ගත රත්විය යවට මෙ නා
කැන්ද න වර යුව රජ නමින් යුතු හිමිතුම විගසකි නා
198 තොසේ වඩා පෙර උවනක සිඹ සිඹ ළංකර සුවිපු ල්ලා
වි සේ සයෙන් පියයුරු පිරිමැද ළැම තදකර අ ල්ලා
ර සේ පහස විඳ දුදනන් බසසා කෙරුවෙන් අප මැ ල්ලා
මෙ සේ වියෝ දුක් දුන්නත් මගෙහිමි රැකදෙන් ගෙලනිල්ලා
199 බාල කලම එක්වී දළ ලොබි නේ-මරණ
මාල කමට දවසැර රති මති ෙන්
ආල කමට වෙනතක සිත මෙදි නේ-මට
දීල මෙවියො හොඳ නැත කළ දරු ණේ
200 චණ්ඩ රුදුරු වෙස් ගෙන වෙනු ලෙසි නා-ම‍ෙග
උන්ඩ චෙකනටම විදි සැර පසි නා
මන්ඩ ලපති හිමි වැඩියොත් මෙත නා-තට
යන්ඩ වේය බිඳගෙන මහ අර නා