ත්‍රිපිටක පොත් වහන්සේ/සූත්‍ර පිටකය/සංයුත්ත නිකාය/දොණපාක සූත්‍රය
මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කලෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත් නුවර සමීපයෙහි වූ අනේපිඬු සිටාණන් විසින් කරවන ලද ජේතවනාරාමයෙහි වැඩවසන සේක.
එසමයෙහි පසේනදි කොසොල් රජ සහල් දොාණයක පිසූ බත ( දොාණයක් නම් නැලි හතරකි. ) කෑම කරයි. දිනක් කොසොල් රජ බත් කෑමෙන් පසු මහන්සියෙන් ආශ්වාස ප්‍රශ්වාස කරමින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනකද එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පස්ව හිඳ ගත්තේය.
ඉක්බිති භාග්‍යවතුන් වහන්සේ බොහෝකොට අනුභව කිරීමෙන් මහන්සියෙන් හුස්ම ගන්නාවූ පසේනදි කොසොල් රජ දැක එවේලෙහි මේ ගාථාව වදාළසේක:
’’ හැම වේලෙහි සිහියෙන් යුක්තවූද, ලද ආහාරයෙහි පමණ දැන කෑම කන්නාවූද මිනිසාගේ දුක් වේදනා තුනී වෙති, ඒ ආහාරයද ආයුෂ පාලනය කරමින් සෙමෙන් දිරවනු ලැබේ.
එකල සුදස්සන නම් මානවකයා රජ පිටිපස සිටියේ වේ. ඉක්බිති නොසොල් රජ සුදස්සන මානවකයාට කථානර ’දරුව, සුදස්සනය, නුඹ මේ ගාථාව භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් ඉගෙනගෙණ, මා බත් කන තැනදී කියන්න. මම නුඹට දිනපතා කහවනු සියය බැගින් නිති වැටුපක් පවත්වන්නෙමි’ යි කීයේය. ’දේවයන් වහන්ස, එසේය’ යි සුදස්සන මානවකයා පසේනදි කොසොල් රජුට පිළිතුරු දී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත මේ ගාථාව පුහුණුකොට, පසේනදි කොසොල් රජ බත් කන තැනදී නොවරදවා කියයි.
’’ හැම වේලෙහි සිහියෙන් යුක්තවූද, ලද ආහාරයෙහි පමණ දැන කෑම කන්නාවූද මිනිසාගේ දුක් වේදනා තුනී වෙති, ඒ ආහාරයද ආයුෂ පාලනය කරමින් සෙමෙන් දිරවනු ලැබේ.
ඉන්පසු පසේනදි කොසොල් රජ ක්‍රමයෙන් ( අඩුකොට ) සහල් නැලියක බත් වැඩියම කන තරම්හි සිටියේය. ) එකල කොසොල් රජ ඉන්පසු සැහැල්ලු ශරීර ඇත්තේ අත්ලෙන් ශරීරාවයව පිරිමදිමින් ඒවේලෙහි මේ ප්‍රීති වාක්‍යය පහළ කෙළේය: ’’ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මට මෙලෝ පරලෝ යන දෙලොවම වැඩෙන් අනුකම්පා කළ සේක.’’
( උපුටා ගැනීම - suttacentral.net )