දෙවධර්ම ජාතකය
 |
මෙම පොත විකිපොතක් නොව විකිමූලාශ්‍රයකි. සිංහල විකිමූලාශ්‍ර අඩවිය සැකසූ පසු ඒවෙත ගෙනයායුතුව ඇත. |
දෙවධර්ම ජාතකය
1. පින් සිරි අමා ක ර
තුන් වජ අඳුරු පා ක ර මන් කොඳ නදා ක ර පුන් මුනිඳු නමදිම් නිසාකර 2 8 දින මේ කුලෙව් දි සි කල සැල සිදුහතු ලු තොස්කල මියුරු ලොව්වැ සි එවද සිදුතුල සුනැබු ලු බව ගිම් දුරල නි සි තම පමණින් ඉසු ලු මම වදිම් සදහම් අමා වැ සි මිසක නොගතැකි සිලිල් එසියලු
3 9 සුගතිදු රිවි මඩ ල එමෙන් මුනිදු න් නේ සදහම් රැසින් පොබ ක ල තුති කියන වියතු න් නේ ගුණ සුවදැති නිම ල නැණ පමණ ග න් නේ වදිම් මහසඟ දිසි පියුම් වි ල සියළු ගුණ ගත නොහැකි නොවන්නේ
4 10 සව් සුනෙර සත් අ ත් එබැවින් මුනිදු ගු න ගිව්ද සරණ සවත් න ත් ම නැණ පමණීන් වෙසෙසි න දෙව් රද වනත් න ත් පවසමි හෙළු බසි න ලෙව්සතුන්රැක නිබඳ සෙත් දෙ ත් අසව සගමොක් සැප කැමති ද න
5 11 අප බෝසත් පව ර සව් සැපතින් සොඳු රු දස පෙරුමන් පුරණ ව ර තිදස පුර මෙන් පිවිතු රු පතර ගුණ පැනය ර දඹදිව තල මහ රු මෙ දෙව් දම්දා කියම් කවික ර සැවැත් නම් වී පුරෙ රු
6 12 බව දුරුව හිරුව න් පිරිවර නුවර ද කොඳ න ල මොක් සිරි දෙන්ට සුරුව න් සව්සිරි මුවරදිනි දුල සෙව්ව ල පිවිතුරු ගුණ සව න් මහසෙන් සපද කැසිරින් වියැ ල අසව් වියතුනි නමා දෙසව න් පවුර කෙමියුරු පුර ල
7 13 පෙර වියතුන් හස ල පිපි පියුම් ම සතර විදුරෙන් විදහ ල රගන හසගිනි ඇ නවමිණි රුවන් වැ ල බිඟු නදිනි යු කරමි වැණහුයලමින් නොපැකි ල එපුර දියගල සැදි දිමු
14 21
ගණරන් කොත් පැල දි සපිරිතන හස ව න්
කලදෝ සෙවෙනි මන් බැ දි සුපිපි නිලුපුල් දෙනු ව න්
නවමිණි ටැමි වොරැ දි ලවන රතඹුරු ව න්
දහස් සුවහස් පහපෙලින් සැ දි එපුර තැන තැන ඇති විලඹු ව න්
15 22 නලමුත් විදුලි ඇ ති රජ බමුණු ගහප ති බෙර නද ගණ ගොසැති නි ති වෙලඳනන් කුල එපැව ති ගණකුළු මෙන් දිලෙ ති සැවැත් පුරයෙහි නි ති එපුර නිල්මිණි විමන් නිම නැ ති සත්කෙළක් මහසෙනඟ වැජඹෙ ති
16 23 ගොපුර මිණි යට ගේ සුදත් ඈ සිටුව රු ලෙලෙන රන්දද සුල ගේ දෙන තිලින දැක සුරතු රු එපුරෙහි මනර ගේ සිතුමිණි කල බදු රු යනෙන සිදු දරන් එර ගේ විලිව ගිය වැනි පුරට පුරදු රු
17 24 නිල නිල් මිණි දිළි ය යමා පෙළහර මු ණි පවනඹන රන් කෙහෙළී ය දකිනට සෙනග සපැමි ණි පලගෙහි මුතු ලැලි ය දෙළොස් යොදුනක් තැ ණි අනගි මිනිකොත් කැරලි විදු ලි ය සුළුසිටෙක් තුම්මස් වැටුප් දි ණි
18 25 සුගත රිවිරැසු දු ල් සිඳ තම ලඳුන් දො ල වැද සිදෙත සිදු එසිලි ල් විසල් පුරනෙන බන්දු ල දිසිමෙන් ............ සිය ල් පන්සිය රදුන් බ ල සුසැදි ................ පස සල්පි ල් බිදැර ජයගති එක සැරෙන් දු ල
19 26
සුසැපි ණින් ඇතුන් පදු දෙනෙකු ට බැඳි තොර ණින් බලැත අසමින් සැක කො ට දුරල ණින් එබව විමසන්න ට එපු සරති උර ණීන් කොසොල් රදකී ඇතොවුරන් හ ට
20 27
පෙල ලකු ලු ගිජි‍්දෙකු නිමදග ල වුල් කුල්නද පිහිකු ලු විසාකා එන වේග ල දුන් වන සිරි සු ලු එසඳ අල්වා ද ල සැදි ගෙවුයන් පෙලින් සිත්ක ලු උක්කටුයෙන් හිදිවි ඔහු බ ල
28 35
දහසක් ගෙවල් යු ත් ගිරිකුළුවරුණ තු ල්
කරවා මහ පහය කු ත් තුරග තරහෙවි මන කල ල්
මුණි රදුට සිරිම ත් රිය නැව් යනෙන දු ල්
එලද පුදමින් කුසල් අ ත් එපුර සෙත්සිදු සිලිල් සුවිස ල්
29 36 සහ සුදන් දි න්නය මැතිදු ගිරියෙකු ල පිලිමල්ව නොපස න්නය සිලිල් පිරිසෙන් පා බ ල මුණි ගුණ පස න්නය නිදිවරද සා ක ල දනුව දුන් දන් ගරහදි න්නය එපුර නිරිදෙක් විය කෝස ල
30 37
මුණිදුට උයන දී ඔවුන් කග කග ප ති
කොමු පිඩු තුනක් දන් දී රුපු උරගතුල් අස නැ ති
මල්ලිකා පැහැ දී නන් විකුමෙන් දිලෙ ති
එසඳ නිරිඳුට සුසැ දි එරද සරි නිරිදෙක් මෙලොව නැ ති
31 38 දුන් දනෙහි අස දි ස දුසිරි නවතා ලි ය නුවරුන්ට කර අපහ ස සුසරිත සිත පුරා ලි ය තම නැණින් එදිගැ ස රුපු නොලු නෙලා ලි ය කොසොල් නිරිදුට දෙවි ජය ගො ස එරද කෙලියට රැගත් නා ලි ය
32 39 තුනුරුවිනි සුරග න රුවින් ඉඳු සෑ ව් ව න් එපුර වැජඹෙන වරග න යසිත් ගත් මෙර සැ ව් ව න් ලෙස කියනු කිම වෙ න නැනින් ගණ දෙ ව් ව න් දැනේ කුමරුන් පල කතා වෙ න වෙනින් කොදරද මෙහිමි සේ ව් ව න්
33 40 එපුර මහ මැති ග ණ දස රජ දම් කැලු ම් යස තෙද විකුම් අපම ණ සතන් මත් කොඳ නද දු ම් කියනු කිම වෙන වෙ ණ මැතිතරු කැල සෙව්ව ම් දැනුව සත්තති ඇමැත්තන්‍ ගෙ ණ එරද පුන්සඳ සිරින් වියතු ම්
34 41 මෙබදු මහ පින් ව ත් දිමුතු යස මුතු හ ර දනන්ගෙන් රැදි සිරීම ත් පලදවා දිගඹුර තු ර විසිතුරු පුර සැවැ ත් විජයසිරි නොම හැ ර සිදිසි නුවරෙක් මෙමුළු දිය නැ ත් එරජ රජ කරණවර එනුව ර
42 49
සුදත් සිටු මන හ ර එම තැන් සිට සුවිසි මුනිදුන් ගෙ න
සිව්පණස් කෙළ දනහැ ර ලබමින් බෝසත් විවරණ වෙන වෙ න
විසදා කළ ලක ර පුරමින් නිසිදස පෙරුමන් අපම න
දෙනා නම් කල වෙහෙර පුවත ර මෙලෙසින් නෙකසසරෙහි සැරිසරමි න
43 50 රජත් පල සෙවෙ නි ය සුපසන් යදිහට සුත්තඹවන් දි මිණි කොත් ඇතින් ගිහි නි ය සතොසින් ඇස් ඉස් මස්ර ලේ දන් දි නදින් රසු කිකි නි ය වෙසෙසින් යස දද දිගු යට බැන් දි යටග රන් දද පෙලින් දි එඑ නි ය නවදැන් මුණිගුණ අස තෙපි කන් දි
44 51 රන්කම් විදුලි දැ රු අත්බැව වෙසතුරු ඉපද එබෝස ත නිල්මිණි මැදුරු පිවිතු රු පත්හැම යදියන් තුටු කරමින් සි ත මේ කුලෙව් විසිතු රු සත්සතු මහදන් දෙවමින් නොනැව ත රගා වෙහෙසෙති නිබඳ ගෙමියු රු අත්බඹරෙකු මෙන් නැටවිය මිහික ත
45 52 නන්තරු පෙල ලක ල පිවිස තුසීපුර ඉපිද දිමු ත්තු ගනසා මඬුළු මලව ල නිදොස සුරඹ පිරවරමින් සිත් ත්තු කෙලින බිඟු රොණවු ලු සතොස එසුරසැප විඳ සිරිම ත්තු සුනිල් මිණිදැල් වැන්න නුබතු ල මෙලෙසට යනසඳ අප බෝස ත්තු
46 53 බඹ විමෙනවි ලක ල සුරබඹ සෙන් එක්වී හැම සක්ව ල කරවා වෙරහර සුනිම ල දිවසට මැද උන් බෝසත් වැද දු ල අප මුණිදුට පුව ල හැම සුබ ලකුණෙන් සුසැදි මනක ල පුදා සගමොක් සැපත් අත් ක ල හිමිඔබ බුදුවෙන කලැයි අයැදි ක ල 47 54 විහරණින් බඹ සි ව එසඳ බලා කුල මව්පිය කල් දෙ ස එහි වසන මුණි සහ ස ව සරද කලා පිරිසඳ වත තනහ ස යොදා සදහම් නැ ව පබද කලා සුර රුසිරැති නිසිලෙ ස සසර සයුරෙන් එතර කලෙ ව ඉපද දුලා මායා බිසවුන් කු ස
48 55 සර අවතුනු සිය සුබල කුනැ ත් තේ රන්රුව මෙන් පිලිමිණි කරඬු ව තුල වර දිවාකරු මුනිදුන්ගෙන් මු ත් තේ මන්ලෙස වැසදස එකඩ මසක් හල තිරසර ගුණයුත් අප බොස් ත් තේ තුන්ලො‍ව වැසියන් ගෙන් පුද කො ලහ පෙර විවරණ ලත් බව ලද යු ත් තේ උන්ලැබ වව්කුසයෙක් බිහිවන කල
5 56 63 සොඳුරු එබඹ නර පිලිගත්තු ව දුනුහී අඩයටි කඩු සෝට අතෙ හි මිතුරු කුලගතිම් ඉන් වැඩ දොර න දිලිහී රුදුරු ගිනි දැල් සියොලඟ හි උතුරු දිගට සත් අඩියක් ෙගාස් සි ට එකකි ගොස රැකවල් විලසින් සෙනෙ හි අබිරු කෙසර නද කරමින් එම වි ට සැරහි මෙලෙසින් මරසෙන් රොසෙ හි
57 64 සුපසන් නවසඳ විලසින් පැහැප ත් පිරිවරමින් මර සෙනඟ ත් වැඩෙමින් දිනදින අප මහ බෝස ත් ගිරිකුල මෙන් යෙළ සිය යොදුනු සසු ත් සමගින් සතලිස් සහසක් ලියකැ ත් ගිරිමෙවුලැතු පිට නැගෙමින් වසව ත් බිසවුන් බිම්බා නමි දේවි ත් සිරිමහ බෝසත් හට යුදයට ප ත්
58 65 දෙවියන් ජරමල නවසර වෙස් ග ත් ගිනිවැසි අළුවැසි දියවැසි වැස් වි ය දැකතුන් පූරුව නිම්තිය නම් ල ත් වැලිවැසි ගල්වැසි අව්වැසි වැස්වි ය ලොබඉන් ඇර රජ ඉසුරව සිරිම ත් මඩවැසි නලවැසි තමවැසි වැස්වි ය එපුරෙන් ගොස් මහණව අප බෝස ත් සැමවැසි මුනිඳුට පුදට සැලස්වි ය
59 66 සවන වසක් වීරිය කර නුමු දු තමසෙත් ගෙණ මෙපමන බල පෙන් වා ගොසින් එරුක් නුගමුල වුන් මුනි දු මෙලෙසින් යුදවන් සඳ රොස දන් වා දකින පසක් සේනානි සිටු දු හෙලමින් වසවතු ඇතු දණ අන් වා දෙවන උදක් කිරිපිඬු ගෙණ වැල දු මුනිඳුන් ජයගති මරසෙන් පන් වා
60 67 ගණරන් තලියද හැර උඩු ග‍ඟෙ හි සිවුමුව සැම සුරසෙන් කල පුද ලැබ සුපසන් අනුපිය නම් අඹ වෙනෙ හි පලමුව යම පෙරවිසි නුවණ ද ලැබ දිසන් නිමවන තුරු එහි වැසෙ හි දෙවනුව යම මුනිපත් දුටු නැණ ලැබ එතනින් ගොස් වැඩ ඉඳ බෝ මුලෙ හි තෙවනුව යම අනතුරු බුදුබව ලැබ
61 68 සත් සෙත් කල හිමි උන් සඳ බෝ මුල දිනිදුන් උදය ගිරෙන් පත් වීම ත් එත් එත් බඹ සුර සෙන් හැම සක් වල විලඹුන් මුවසිය පත් පොබ වීම ත් ගත් ගත් පුදයෙන් වසමින් නුබ තල කෙලෙසුන් බිද මුනිදුන් බුදුවීම ත් පත්වත් එස‍ඳෙහි මහපුද කොල හල වනිතුන් ලොව සනහට සෙත වීම ත්
62 69 ගජමුව අසුමුව දිවමුව සී මුව එමකල් සිට සත්සතියක් වයමි න වගමුව ගොන්මුව මිමුව නා මුව අජපල් නුගරුක මුල වැඩ ඉදිගෙ න නැරමුව යක්මුව සුරමුව සා මුව මුවපුල් දෙව සක්රද දුන් පිලිලෙ න රුදුමුව මරසෙන් මවමින් බෝ මුව වනකල් වෙලඳුන්ගෙන් මී පිලිගෙ න
6
70 77
ලොවැදුරු යදිමෙන් මුනි සිරිමත් තු ඉදිත එකම දිග බලමින් එසුග ත
වැඩහිරු මෙන් ඉසිපතන දිමුත් තු දකිත දසත උන් ලෙව් වැසි සදව ත
අමයුරු දම්සක් සුත්ත පැවැත් තු දෙසත දහම් සිව්සස පලකර නි ත
එසතුරු කලමොක් අසෙකිය සත් තු අසත අනත පිරියත සක්වල ස ත
71 78 වඩමින් මුනිදුන් එසද ගයා හි ස සිදුනත් තෙමහත් මුණි ගත් සිළු නෙ වු නිවටුන් තුන්පන්සියයට නිසි ප ල ඉදිනත් සිටිතත් හැකිවෙත් ඉරිය වු දෙව්මින් සදහම් හැර පව් මුල් පි ස ගදිමුත් එමහත් ඉදිමත් දුලබෙ වු සතොසින් පැවිදිව කරමින් එ පිරි ස ලැගත් නෙත්සිත් දිවිලත් පලලෙ වු
72 79
එයහි පිරිස් ගෙණ වැඩ රජගහ පු ර උන්පිට දුන් තුර කුලැගි දුමි න් දෝ
දෙසති දහම් මුනි නිරිඳුට බිමිස ර දුන්පල සෑගිරිබිසි දන මැ න් දෝ
රැවැති වේළුවන නම් වෙහෙරක් ක ර නන්සුර සෙන් මොක් සිරි වි න් දෝ
පෙමැති වෙමින් පිදවියම් හිගුම් ක ර ඉන්මුණි ගුණ කලෙසින් පවස න් දෝ
73 80 ලකල් සඟන විසි දහසක් සමගි ණ සුමුදු දහම් වැසි වස්වා හැම ස ඳ කිඹුල් වතව අප මුවිරද වඩිමි ණ නුමුදු සසරගිම් නසමින් එකබ ඳ කුහුල් දුරැර යමපෙළහර කර මි සුසැදු ලෙවත් පස්වග කරමින් න ඳ සියල් රදුන් හට මොක්සිරි දෙව මි මුනිදු මෙලෙස එවෙහෙර වසන ස ඳ
74 81 දැකලා ජනපද රෝග විසලු ප ර පසත් කෙලඹියෙක් වසන සැවැත් පුර වැඩලා මුනිරද ගෙණ සඟ පිරිව ර ලඳුන් තමන් නැසුනෙන් දුක් වැද තර තෙවලා සදහම් දෙසමින් මනහ ර මෙවත් ලෙසක් නොම වෙන ලෙස මෙස සර ගොඩලා එදුකින් සව්සත නොවීත ර ගොස්න මහණ විය දෙව්රම් මන හර
75 82 සේවා සත්තති විමැති සිය ල්ලන් තමගො කෙලි කොළු ගෙංවා නිසි ලෙ ස පීවා පය රාහුල සිව් මැල ල්ලන් පිසමින් රසමසවුළු බත් සිතු ලෙ ස බාවා රිය යන නමැති දුළු ල්ලන් බුදිමින් එහි දවසරින පමන මි ස පාවා සිවසැප දෙව්මට සු ල්ලන් වෙනයම් කිසි පිළිවෙත නොකර තිබැ ස
76 83 ඉස්වා සිව්මගපල මෙසිය ල්ලොව දිනක ඔවුන් ඇඳ ඇතිරිලි සිවුරු ත් වස්වා සදහම් වැසි සුගුඹු ල්ලොව නොයෙක් ලෙසිං ගෙණ වනම් වියල ත් නස්වා හැම අවබිය සුවිපු ල්ලොව එදුක සගන සුත් වන සරු පිළිවෙ ත් සස්වා ලියසග මොක් මහ දු ල්ලොව කිමෙක මෙහැම තොපගේ දැසි පිලි වි ත්
7 84 91 පින්වත අප සතු මේ පිරිත ර සව්සිරි පිරි නොහි ම් අන්කිසි කෙනෙකුන් නොසිතුයි කීව ර නන්තුරු ගොසින් මිහිගු ම් තුන්සිව්රුම අනුදත්තේ මුණිව ර දෙවුපුර මෙන් උතු මි දැන්තොප මහවෙලඳකු වැනි මේ පු ර විය බරණැස් පුරෙත් මනර ම්
85 92 මෙලෙස කියා ඔහු අල්වා ගෙණ ගො ස් පුර කිරණ තු ල් ල ව පිවිස සුදම්සබ දක්වා සමතැ ස් ගිරිරද එහිමි ප ල් ල ව විලස ඔවුන් පිළිපදනා අදහ ස් යුගදුරු විපු ල් ල ව නිදොසයතිහු සැලකල සද ඇති ලෙ ස් සදිසි තුගුතුල් පහුර දු ල් ල ව
86 93 සත්සෙත් කල මුණි පිලිවිසිත තු ලෙ ද රල පෙළ වතල ලෙ ල ඇත්තෙන් පිරිකර සැබවයි කීය පිපි කමලු පුල් ගැමක ල ලත්ලත් දෙය දන් දෙවමින් මනහ පුරසුර කල්ලක ල පත්වත් සරුපිළිවෙල වදගල ස ද පැලදි ඉඳුනිල් මෙවුල දියග ල
87 94 පබඳ එමුණි පිරිසද නොබලා ලිය රන්ගිරි කුළු අව ට දුහදගුණෙන් විලි නැති බව පෑ ලිය දිළි විදුලිමෙන් හැම වි ට වැලද සිටිය සිවුරුද ගලවා ලිය බුමු විමන් මිණි ය ට මෙලෙද සිටින්නට සොදද විචා ලිය උලෙල නන්දද සුසැදි මොනව ට
88 95 එසඳ ගත් ඇසි මහණ මෙතොප පෙ ර විල් නිල් මිණි නිල ට ඉපිද රකුසු යුතුවිය විලිපිළි ස ර ලොබවැ සරවත් තඹර ට නොමද බියව වදහල තෙපුලට ත ර නොලැබ සොබ දිගු කො ට වැලද සිවුර සිටියේ වැඳ පද ස ර වරණ උරණින් සිටිත හැම වි ට
89 96 නැගිට සෙබෙන් යති‍ඳෙක් එස දේයා සඳ කැළුමෙව් නිම ල් තිවට නැසු දම් රජු නිසො දේයා පලග ලඹරන් මුතු දැ ල් අපට එබව දෙසනුය පැහැ දේයා පැලදි මිණී කොත් දු ල් එවිට අසදි මුදුනැදිලි බැ දේයා එපුර පහ‍පෙළ සුසැදි හැම ක ල්
90 97 නරදම් සැරි නැණ මෙර නුසු ලාලිස දිසිරුවිනි සුර ඹා මිහිගුම් සිව්යස් කිරි සිඳු ලාලිය තන රණ හසුන් පසු ඹා ඇලළුම්කර සගමොක් අම ලාලිය එපුර සැදි කුල ඹා දෙවුදම්දා මෙලෙසින් තෙප ලාලිය දුටොත් බඹසර සිතත්
8
98 105
රක්නම් කළ පත ර මෙලෙසින් සැදි පව ර
බැඳිමිණි තොරන් මනහ ර බරණැසි පුරෙහි සිරිස ර
එහි විහිදි පබ ස ර දස රජ දම් නොහැ ර
දිලෙයි දිවරෑ අඳුර දුරුක ර පැවති බඹදත් රජෙකි මනහ ර
99 106 දුටුවන් උමතු ව එනිරිඳුගේ කග ලි ය වෙලද ලිය උන්නුමුතු ව විරිදු ගෙලතුරු පට ලි ය රත් රුවණින් යුතු ව උනඹුව කඳු ලැ ලි ය සුසැදි සල්පිල් පෙළින් දිමුතු ව එවැද සුහුඹුල් වෙමින් ලිය ලි ය
100 107 නන්වෙස් ගෙණ ලකු ළු රුවිනි ලිය සැ ව් වේ රුසිරෙන් සුරඹ සිරසි ළු රුදුවිරිදු මන් දැ ව් වේ නලගන රග මධු ළු දිරිගිරිදු සෙ ව් වේ දුටුවොත් කවරෙක් නොවෙද සිත්ක ළු දුරැර යදි ලොබ තිලින දෙ ව් වේ
101 108 රුදු විරිදු නස් වා අවිසරම සුරු ව න් තම හිමි ජය සලස් වා විතත තද තෙද හිරු ව න් සුබ ලකුණු දිස් වා දිසි යස ඉසුරු ව න් එපුර ගජසෙන් සියදහස් වා එරජ මිණි කිරුලෙක තුනුරු ව න්
102 109 ඔලමොල රුපු වර ණ එනිරිදුගේ පිවිතු රු මන්කුඹු උපුට බුදිමි ණ තද තෙද විකුම් ඇති යු රු එකසර කෙසරු මෙ ණ කියත හොත සුරගු රු යනෙන පුර මග එතුරග ග ණ සමුව නතබඹ මදක් වෙති යු රු
103 110 යටග රන් කෙහෙ ලි ය බඹදත් නම් පව ර මුදුන මිණිකොත් කැර ලි ය එනිරිදු සුසැදි සුරතු ර පලගෙහි මුතු ලැ ලි ය වැලදි කප්ලිය යු ර එපුර සැදි රිය සෙනග කිය ලි ය සුරඹවන් අග බිසව මන හ ර
104 111 ලහිරු රැස් තර මි න් වත පුන්සඳ සු බා ගත්නන විතල දිළෙ මි න් තන රණ හසුන් පසු බා විජයසිරි දර මි න් නෙත නිලුපුල් ප බා සිටිති මහ බලසෙන් හැසිරෙ මි න් එලද දත් රතිකලා නොත බා
9
112 119
අදරවන් පබල ය එබිසවු කුස දෙව න
මුව මදහසින් වතල ය උපන් කුමරුට සසොබ න
දුවන් සිතු සසල ය සඳ කුමරු යයි ය න
හලද පසුකම් සයුර වෙරල ය නමින් පසිදුව වැඩෙති දින දි න
113 120 සුරඹවන් මනන ඳ සක්යුගමෙන් කුම රු තුනුරුවැති එබිසෝල ඳ වැඩෙන සඳ ලෙස කප්තු රු යසසිරිනි හැමස ඳ මවුබිසව පියක රු එනිරිඳුන් සමග වසන ස ඳ සැපවත් වී සගපුරට පිවිතු රු
114 121 දිසි වතිනි නිසයු රු එබිසවුන් මලස ඳ ගුණනැණ රුවින් විසිතු රු බඹදත් නිරිඳු මනන ඳ එබිසව කුස සොඳු රු අන්බිසවක් පබ ඳ ඉපිද බෝසත්තුමා පිවිතු රු කලේ මෙහෙසුන් තණතරට සො ඳ
115 122 සැදෑ වෙළකින් ම නා වත සොමිසක් උපු ල් නිකුත් පුන්සඳ ලෙසි නා දිසි එබිසවගේ මනක ල් පිරි දසඩමසි නා රූසයුරෙන් නිම ල් බිහිව කුමරිඳු එමවුකුසි නා බිඳක් දක්වමි බසින් අසතු ල්
116 123 දෙගුරුන් තඹූරු ව න විපුල්රුවැති බිසවගේ සිරිම ත් තු පොබකර ලහිරු විලසි න මුහුල සුනිල්මුදු සුසැදි දිමු ත් තු කඳකුමරිදු සිරි න නලල එරන්ගල් තලිනි නිකු ත් තු කුමරු වැඩෙනා සඳ දිනෙන් දි න වතල උලෙල දිගු ගහ සිරිම ත් තු
117 124 සපිරුණ සත්මසි න අසමරුවැති ඵල දුන් පටු නල ලා කවා බත් සුබ මොහොති න නොසම වෙමින් අඩසඳ විලිවැද ලා එකුමරුට සසොබ න එසම කරණ ලෙස තුනුරුද යද ලා මහංසක නම් වීය එමදි න තවම ගොසින් වේනේ දලමඬ ලා
118 125 සැවිසීපට දො නැදු රු සිරිමත් එලඳගෙ දිගු බැමන න් දා සව්සත හසළ සුරගු රු යුගපත් ලෙස ෙ තවුනෙස පිවුම න් දා දෙව්ගණ මති නිසු රු ගමනත් රණකුසයෙන් නවමි න් දා ලෙව්පසිදුව වසන එකුම රු මදමත් සලෙළු ගජන් වෙතැ කැ න් දා
10
126 133
ඉදුනිල් මිණි මුදු ඉදුවර පෙත්තෙ න් නිතින් අදින මුදු ඉදු සලු රැලි න
කළතුල් ඵලද ගෙන යන් පැහැත්තෙ න් පලන් කසුන් කම් මිණි මිණි මෙවු න
මුවපුල් පිරි මුවරද ලොබැත්තෙ න් පසත් ඵලද විසිතුරු පුළුලුකු න
මනකල් සලෙළු බිගුන් සෙව් නිත්තෙ න් යොවුන් ග‍ඟෙහි වැලිතල සිරි ඉසි න
127 134 දිගු නෙත රුසිරට කිතුලිය නොප මා මදමත් සලෙලු ගජන් බැඳ සිටුව න සවණත සුසැදු සක්පති යුග මා ලද අත් පොඩි ගණ රන් දම් විලසි න කොපුලත පිලිබිඹූ පත්සඳ මිහි මා පැහැපත් දෙවවොර දනමන පිනව න සැක නැත සදරිය සක්සිව් උප මා සිරි ගත්තෙය රනි මිණිටැම් නිසකි න
128 135 සුජනිත මදහස රැස් සිරි ඉසි ලි රුවින් දිලෙන සරාවන් ලිය දු න් නා දුටුසත නෙතසිත කොඳ තද කර ලි පසත් එලද යුගදග දකිමි න් නා එවනත තුනුරන් ගිර මන නිම ලි නුපුන් තැඹිලි මල් විලිව නොමි න් නා උවනත පුන්සඳ විලසින් බැබ ලි එයින් කොපුල තුල වැදවුන් වැ න් නා
129 136 සුපසන් එලඳුන් ගෙල සසිලි ටුවා දුටුවිට දනමන නෙත් පිනවන දු ල ගණරන් කලයේ කර මෙන් තු ටුවා රුසිරට පිවිතුරු ඵලදගෙ සුනිම ල උරරන් ගිරිතල වැස නොකි ලිටු අවරට රිවියෙන මලිනය රතු පු ල යුගතින් දිසි උරගුන් වෙති බ ටුවා පියුමට සරි නොකලැකි ඉන් දෙපතු ල
130 137 එලඳුන් උරවිල බැස නොපැකිල් මෙන් සිරිකත් රුසිරෙන් උවනින් පුන් ස ඳ සිතමින් දිසිමුව නද රතුපුල් මෙන් අගපත් එබිසව් සමගින් මනන ඳ සුපසත් පුඩු තුඩු උඩුකුරු බැල් මෙන් සිරිමත් පස්කම් රස විඳ හැමස ඳ තනරන් හස හැසිරෙහි එහි ඇල් මෙන් බඹදත් නිරිඳුන් දවසරිනා ස ඳ
131 138 සරදා පුන් සඳ දිසි උවනති නා යෙදූ සොදුරු තුනුවිලින් සදැ ත් තු දිරද කුඹුසෙතුගු පියයුරු නද නා මිදු එකම් ගිම් ගදැ ත් තු එලඳ සුනිල් එවසා රොද දිලෙ නා මුදු ගුණැති එබිසව සුදිමු ත් තු සපද පෙක් වැනි නැබ විල් වදි නා වැද කුමරුවෙක් පිනැති මහ ත් තු
132 139 කසුන් ලියෙව් තුනුරුවැනි පසන් එස‍ඳෙහි නිරි න් දා සුපුන් දෙතන තුනු රණ හස දෙන් තොස් සිදුමැද කිමි න් දා නිත්න් උසුලමින් වැහැර නු වැන් බිසව වෙතැ කැ න් දා මිටින් ගතැකි සිහිනිග එලදු න්නේ ගනුව වරයක් වදහළෙ න් දා
11
140 147
හිමි සඳිනි බඹද ත් මවු බිසව මනහ ර
ඔබදෙන වරය සිතපු ත් නැමද නිරිදුන් පදස ර
දෙවනුව ගතැකි වෙ ත් පෙරදෙමැයි කීව ර
මෙලෙස පවසා බිසව සිරිම ත් දුනොත් යෙහෙකැයි නොකර අරත ර
141 148 රන්රුව විලස දි ළි තොප කැමති යම් ව ර තම කුමරිදුන් සිවුමැ ළි කියව කීසඳ නර ව ර වඩනට නොවී මැ ළි රජ ඉසුරු මෙනු ව ර නිදොස් කිරිමවු සලස්වා ය ළි දෙව් මැනවි හිරු කුමරිදුට ස ර
142 149
දිනෙන් දින මනක ල් සැම සුතනට නිස ක වැඩෙන කැකුලෙවු සපුම ල් වැඩිසිටි ලෙසින් නොවල ක එකුමරුට සුවිසු ල් කුමරුට මහිංස ක පසුව සත්මස පැමිණි එම ක ල් දෙවුම රජ සිරි මෙ අප සිරිතෙ ක
143 150 ඉසිවර කී පොර න බඹදත් නිරිදු ස ඳ විදිදලස නැකත් මෙහොති න කිවෙන් පෙර සිරිත් ලෙ ද කවාබත් එමදි න බිසව දුක්වැද ත ද තැබූ නම සූරිය කුමරු ස න ගියේ තම නිවෙසටම එම ස ඳ
144 151 විලසින් කුමර දෙ වී යලි ඉසුරු ලොබක ර වැඩෙමින් ඉසුරු විදදෙ වී වන අයස නොම සිහික ර ගජභය කඩුන න වී දෙවෙනි තුන්වෙනි ව ර කුමරු මේ සියළුම හසළ වී බිසව ඉල්වත එරජ සිරි ස ර
145 152 සඳ ලකුණු වියර ණ ගංහොයල යනතැ ණ ඈනෙක සතර සතරි ණ ඇදමිය ඉජු නොවන මෙ ණ පතර නැණ පසුරෙ ණ මෙලෙැව හැම ලද ග ණ එතරවිය කුමරිඳුන් වෙසෙසි ණ අසත් ගුණ පුත් අයෙකි අපම ණ
146 153
ලොව සියළුකා රිය මෙලෙස හැම ලල නා දතයුතු දෙයක් නෑ රිය නුගුණ සිහිකර නර නා යුත්ව නැණ වී රිය බිසවු වෙරබැවි නා වසන සඳ එකුමරිදු සු රිය කුමරු ෙනසතෙයි සිතා එදි නා
12
154 157
සදමහීසංකය න කිසි දහමක් නොද ත්
කුමරු දෙදෙනා සසොබ න එබිසව අසත්ගුණ යු ත්
බඹදත් නම් නර න රජ ඉසුරු මතක ත්
වෙතට ගෙන්වා දුකින් නොපම න එයින් වන අයස නොම සලක ත්
155 158 පියසුතන් නිදො සා විලසින් සුරතු රු වැලඳ ගෙණ සිඹසන සා මහිංසක නම් කුම රු ඉස කඳුළු දෙඇ සා ම්සක වෙන කවු රු පිස නිරිඳු පවසාය මෙලෙ සා ලද හැකිද රජ ඉසුරු සොඳු රු
156 159
තොප සුළුමවු රුදු රු මෙපුර රජ ඉසු රුයා සුරිය කුමරුට පියක රු නුබ හිමි සෙයින් සොඳු රුයා දන ගෙස රජ ඉසු රු බිසව ගුණ රුදු රුයා මෙමට පවසයි නොදැන තොරතු රු උවදුරක් කල නුමුත් නපු රුයා
160 එහෙයින් ගොස් බැහැ ර යම් කිසි තැනෙක දවසැ ර මගිය සඳ සුරපු ර ගනුව කිව් රජ ඉසුරු මෙනුව ර
161. නි රි ඳු මෙලෙස වදහළ බස් අසමින් කුමරි න් දෝ නු මු දු දුකින් පියරජුවෙතැ ගොස් මුදුනත බැ න් දෝ පු රු දු මෙඔබ හැර ඉතිකින් කෙලෙසක වෑවෙ න් දෝ මෙ බ ඳු දුකක් වැදුනේ පෙර කළ පින් ගෙවුනෙ න් දෝ
162. ම න නද මවුබිසවුන් නැති අරුමය දැන්ද න් නේ සි රි වි ඳ සුර කුමරුන් ලෙස කුමටද අපි උ න් නේ සි රි ස ද පුළුළුරතල සැදි විකුමැති සුපස න් නේ පි ය ර ද නුබහැර අපි ගොස් කෙලෙස ද වෑවෙ න් නේ
163. ස රා අරුණකුල ගණරන් කිරුලග මිණි‍සේ මා ස රා සවුන්දර රුසිරෙන් ලොබ කළ සක්වා මා ස රා හුණෙව සදිකලිමත් ගිම්හළ යසසෝ මා ස රා පවතු රජ සිරිවිඳ ලෙස සිරි විරා මා
13 164. ර න් කම් කළ මිණිමුතු නන් අබරණ පළදිමි නේ ග න් මින් සොඳ අනගි දුහුල් සිතුලෙස සැරසෙමි නේ ම න් යොන් කඳ කුමරු ලෙසින් වැජඹුන් අපි දෙදෙ නේ දැ න් මින්මතු කොතන ගොසින් රුකෙමුද පිය රජු නේ
165. වැ ද හන පිපි මල් පල්ලේ මද නල විද සිහිලැ ල්ලේ ස ද කැළුමෙව් සුදු වැල්ලේ ඉද තුරු යට සෙවනැ ල්ලේ සො ද ගෙවුයන් වල දුලලේ වැද කෙල විසුවෙමු ලො ල්ලේ අ ද හිමි නැත මෙසියල්ලේ පව්පල දුනි නොපැකි ල්ලේ
166. න න් කොඳ මුතු පටියෙන් දා නිල් වරලස බදිමි න් දා ක න් කළුමිණි බරණි න්දා සරසා තුනු මනන න් දා දු න් අමරස බොජුනෙන් දා ඉන් සිතුලෙස බුදිමි න් දා දැ න් පියරජ නුබ සන් දා සෙ සියළු සැප සිරි වි න් දා
167. යුගනෙත් මෙන් සුපස න්නා ඇති කරමින් අප දෙ න් නා දිගුනෙත බස අසමින් න්නා ඉතිකින් මෙපුරෙන් ප න් නා වතනෙත කමලුපුලි න්නා ඔහුමය මේ දුක් දු න් නා පොතඅත ඔබ මවමි න්නා ඔහුමය මේ දුක් දු න් නා
168. කත්නම් අප යම්රකුසෙක් උන් හදවත දෙ න් දෑ ගත්නම් වහලට අබරණ දිවත් ගලව න් දෑ සෙත්නම් මුළුලොව පුතුනට සිටිතොත් ජනෙති න් දෑ ඇත්නම් අද මවු බිසවුන් පණ නල නොතිබ න් දෑ
169. මෙමලෙද දුක්මුසු තෙපු ලේ පවසා සබමැද විපු ලේ සිරිසද උරරැදිනිය ලේ පියරජු වෙත ගොස්පස ලේ සිරිපද නියරැස් ගඟු ලේ වැදවැද ගිලෙමින් ඉපි ලේ මනනද කුමරුන් ලක ලේ ගණිමින් අවසර එක ලේ
170 171
රනිගිරි රද දෙපි ට පහයෙන් දෙදෙන බැ ස දිවි රිවි තරිදු එක වි ට එනසඳ කදුළු පිසපි ස යනමෙන් අවරග ට කෙළි මඩලෙහි පිවි ස නික්ම කුමරුන් දෙදෙන එක ව් ට සිටි ඒ සූර්ය කුමරු එවින ස
14
172 178
හන් සළු සිගි ත් තේ වන මතු කුලෙදෙ ටු වා
මිදුනෙන් කෙළි නැවැ ත් තේ සිත් සත් ගුණෙන් නොප ටු වා
අතකින් එග ත් තේ ඔබ යනවා කැ ටු වා
ඇවිත් කින්දැයි ඇසුවත ත් තේ මමත් යන්නට ඉතා සතු ටු වා
173 179 එබසව වෙමින් ලො බ මෙලෙස පවසමි නේ ඔහු දෙදෙන සිටි සබගා බ ඔහු සමග නික්මෙමි නේ සූර්ය කුමරු සු බ සුර කුමරුන් මෙන් නේ වඩාගෙන මුව පියුම සිඹ සි ඹ එත්නු දෙන යන ස‍ඳෙහා දුකි නේ
174 180 මල තොප මවු බසි න ඇතුළුපුර පිටුපු ර පිය නර නිදුන් කිව්වෙ න මහසෙනග රජ මැතිව ර මෙපුරෙන් අපි දෙදෙ න සමගින් ලඳ පව ර යමුව කිසි කැනකට අසරණි න ඇවිත් රැස් වී කුමරු වටක ර
175 181 නොවෙන්වෙන පුන්ස ඳ අඩමින් වැලපෙමි න් සසරදසිරින් මනන ද බෝසත් ගුණ පවසමි න් රිවි කුමරිදු පබ ද වැද බිම පෙරලෙමි න් මෙතොප සමගින් යෙමි කී ස ද කලේ අරගල එපුර මෙ ඇඹි න්
176 182 සිව්මැලි වචන ක ල මහබෝසත් එද ඳ කිරි සුවඳ මුව නොමහ ල ඔවා තෙපුලෙන් මනන ඳ මලඬ නුබ මහව ල වලපින සෙන් නොම ඳ දවසරිනු උගහටය කික ල අස්වසාපුර පසුව ගොස්සෙ ඳ
177 183 දුදදන් මැද පිවි ස සුරලඳ වන් රුවැති අඟනන් සැදි සෙ ලු විඳින රජසිරි සියව ස පිරි සොඳරන් රුවන් සල්පිලි නිවිසි තු සුදනන් හා නිදො ස පැහැබඳ පහපෙලින් සුරපුර විමන් සු වසනු නොවටි දිනක් නිසි ලෙ ස යනසඳ ලං නියම් ගම් දැක කුම රූ
184. කු සු න් තුරු වෙලප මුදුනත වෙමින්වෙ න ල දු න් ඉඳ රුසිරු සර සුරඅඹුවන් මෙ න ඔ වු න් දෙන ගියෙන් පිනමින් සවන් ම න උ ය න් වතු කමරු දිටි මග තැනින් තැ න
15
185. ක ම ල් පුල් සුපිපි මුවරද ගෙණ ලො ල් ල
කො වු ල් කුල් බමර රණහස සැදිදු ල් ල
සි ලි ල් නිල් මිණෙව් මුතුපට සුදුවැ ල් ල
ල ක ල් විල් එදැක විය තොස සුවිපු ල්ල
186. ලො ලා තුඩිනෙලා හෙණ කරළුන් විග ස නි ලා මිණිතුලා යන ගිරවුන් අහ ස ක ලා මනකලා උන්සුර සුරඹලෙ ස බ ලා සුනිමලා ඇල්කෙත් මග දෙපැ ස
187. කු ර දෙ න් නා නැගි රජසින්වනු නොදැ ක බ ල පෙ න්නා යුදවැද පරදවමනෙ ක දු ර ෙප න් නා ගෙණ ගොස් අවටැරැකරැ ක පො ර අ න්නා ගොන් මී ගොන් දැක නොයෙ ක
188. ර ලි න් ර ල දිවන තඹවතුරෙව් දි ස් වි ව ලි න් ව ල තලාතුල එලිබැස රැ ස් වි බ ලි න් බ ල සිහින් රණගිනි රොන් ඉ ස් වි පෙ ලි න්පෙල සිටින මුවරල දැක නො ස් වා
189. ත රු මල් සපු එරැදි විදුකිදු සුවිපු ල් ල ම න ක ල් විදුදරන් ඉදු සැව් සිකිපි ල් ල දෙ කො පොල් මදවරණ වැසිපොද සිහිලැ ල් ල දි ටි නි ල් මේ කුලෙව් මහ හිමවත දු ල් ල
190. දි ලී විපුල් ගිරිකුළුමත පි ළි ය වි ලී නව සිහිල් රල සිහි ලැ ළි ය ගැ ලි කෙලිනමින් රුල පිළි පි ළි ය බැ ලි සියදහස් නිසි ගගු ලැ ළි ය
191. සල් සපුනා පලොල් දෙල් බෙලි තල් කිත ලී පුල් මලිනා නිමල් රොනවුන් බිගුන් කෙ ලී කුල් මතිනා කොවුල් සුවිපුල් නදිනිපි ලි දුග් ගිමනා එවුල වැද කුමරුන් දුර ලි
192. දිලෙනා සුළුළුකුල නවමිණි මෙවුලැ ත් තේ සි ටි නා තන කැකැළු රණහස පැටිනි ත් තේ ර ග නා එවන සුරඹුන් ගිරිකුළුම ත් තේ ද කි නා කුමරු හට යන්නට කලුනැ ත් තේ
16
193. කු සු න් සුපිපි විසිතුරු ලියමඬුලු ය ටි න්
ප ස න් පුලින තල පිට සිට ඇවිත් ව ටි න්
මි ටි න් ගතැකි සිහිනිග ලෙලදෙමින් තු ටි න්
නි ති න් රගන කිදුරගනන් දුටුව දි ටි න්
194. අ ත්ක ර මිණිවලළු පය සලඹ තද කො ට නෙත්සැර පහර විද විද තම හිමි වෙත ට ම ත්ක ර දුවන් රග දෙන සිදඹුවන් සි ට එ ක් පෙ ර කරපු කුසලින් යෙදුනි දැකුම ට
195. පි න් පල අදුන්වා දම්දෙසන හැමක ල ම න් තල සුපිරිසිදු කර පසිදුරන් හ ල ඉ න් ගුණ සිදුසදිසි ඉසිවර අසපුව ල උ න් දැක කුමරු දිවි ලත්පල සපල ක ල
196. නැගු නියගින් පස්හෙණ සොඩිනි පිට ඉ ස බි ගු රගදුන් දෙකොපොල්බිතිනි මද බැ ස දි ගු දළගින් ඇන ඇන ගිනිපුලිඟු ඉ ස තු ඟු මතගුන් පෙල දැක කුමරු විය තො ස
197. සුපුන් තන හසුන් රල සළුපටින් ව සා නුවන් නිපුලින් නිල්ුසෙවෙල් වරල සා ලවන් රතසවන් බිඟු පෙලෑති රොදව සා පසන් විලඹුවන් දිටි එවන ලෙ සා
198. සෙන හඩ මෙන් සිහනද කළ විගසකි න තුඟුම.ඟුන් මුදුනත පැන විදුළි මෙ න නියපඳුරෙන් පලමින් කුඹුතුල් බුදි න දුටු කෙසරුන් ගිරි කුළු මුදුන වැජඹෙ න
199. දි ය ස සොමි කිරණ නොපහළ තුරු සෙව න ප හ ස ලැබ පවන නිවමින් තුනු ගිම න මෙලෙස ගොසින් හිමවත ඇවිද තැන තැ න පි වි ස විල තෙරක උන් කුමරු තුන් දෙ න
200. ස ත නෙත තුටුකළ රුසිරු ට ව ත නත පසුකළ නුවණ ට මෙත පුත බෝසත් එම වි ට වෙත අඩගා රිවි කුමරු ට
17
201 208 ගොසින් මලඩ තෙල පොකු ණේ විල් අස නියරක සිටි නා ගිමන් දුරැර පැන් බොමි ණේ හෙල් වන් කොක් ඇති සිරි නා පතින් පොකුරු සිලිල්ගෙ ණේ තොල් යුවලින් නොම වැසෙ නා වරෙන් කිවෙන් පිගසකි ණේ දුල් දළ දෙපෙළින් තෙවු නා
202 209 එවදන් අසමින් න න් දා සත් පෙළ අඩසඳ විලසි න මුදුනෙන් පිළිගණිමි න් දා දික් හෙබි සුදුරැස් තරහි න එතණින් ගොස් විගසින් න් දා නික් මුණු මගකට දෙකොනි න විලවන් සඳ කුමරි න් දා වක් දිඟු දළයුවන තෙවු න
203 210 දුල වෙසමුණි බසින් තො සේ දිඟුලොන් සැදි කුරිරු බැවි න විල වැජඹෙන හැම දව සේ ඉලුකින් හෙබි පතන සිරි න ජල රකුසුගෙරුදු විල සේ මඩලින් උර ගිරිතල මෙ න පල කරණෙමි අස සතො සේ දුටුවන් බිය කෙරෙයි නිති න
204 211 ගිරිකුලු මුදනෙන් විපු ලී උර ගුරුළුන් දෙදෙන රැග ත් පිහිකුලු කටුවැල් සිය ලී තර සර උරගුන් සිරිග ත් උනගොලු තුඟු සිරි ඉසි ලී වැර සර රකුසුගෙ සිරිම ත් සැඩපලු සැදි සිරස දි ලී කර යුවළින් දිළුනි මහ ත්
205 212 දිලි රකුසුගෙ නලල කෙ සේ දරුණු විසල් පෑ විසු ළු එලි කළ පෙත්මග විල සේ පෙණුණු සතුන් බුදින සු ළු ගිලි නොව ඉඳු සැව් අග සේ පිරුණු වටින් ගිරෙව් දි ළු යලි බැම යුග සරිය එ සේ තෙරුණු උදර ඇති නැබු ළු
206 213 මතැතුන් වෙනි රුපුර ම්බා විජයොත් රියසක සුගතු ල් විකුමෙන් අසුරිඳු ජ ම්බා පැහැපත් යුග තෝඩු ලක ල් දුටුවන් හදවත ත ම්බා සියපත් රිය කිරණ නිම ල් විලසින් නෙත් රිවිබි ම්බා කොපුලත් තලතෙවුන් විපු ල්
207 214 දුටුවන් බිය වන නිති නා විපිනෙව් දිසි ලැවු ගිනි ග ත් තුඟුවන් ගිරිබිතක් මෙ නා අඳිනෙව් දිවසළු එ සුර ත් පිඟුවන් රකුසුගෙ දිළෙ නා බඳිනෙව් ඉන නෙමිණි සැද ත් මැදබුන් ගගණින් තෙවු නා සැඳුනෙව් මින් පුලුලුකුල ත්
18
215 222 පැහැදුල් ගිනිගත් නි ත්තේ වෙසමුණි වරන් දෙව් නඹ තල් කද සුරිග ත්තේ එහිමි මෙවිලමට දෙව් මන කල් සුලකුණු නැත් ත්තේ මෙනි බට කෙනෙක් දෙව් තුඟු තුල් උරු යුලලැ ත්තේ දහම් දනිතොත් හරන වර දෙව්
216 223 අතුරු දහණ් නොව දිළිනෙ ව් එබැවින් කුමරුව නි උතුරු සයුර දිය බුබුලෙ ව් දෙව් දහම් නොදතෝ නි රුදුරු ගුණැති නැගි මරුදෙ ව් ෙගාදුරෙක මට පැමි නි සිදුරු සොඳුරු කුඹු දෙ‍දනෙ ව් එබව නොදැන දම්දෙසව තොති නි
217 224 වෙන්ඩ නිරය සැපබෝ ගේ එසඳ කුමරි න් දා යන්ඩ ඇවුළු සිළුවා ගේ දෙව්දම් රිවිතර න් දා කෙන්ඩ යුවල රකුසා ගේ කිවෙන් මනන න් දා වන්ඩ එගිනි කද වා ගේ රකුසු එබසට කරපි නි න් දා
218 225 සුවිසල් රකුසුගේ බිසව න රකුසු සුවිපු ල් වා ලොහොගුල් යුවලෙක විළුඹි න සිනාසි නොසැ කි ල් වා හැමකල් ගිනිහෙණ දිලිහෙ න රිවිකුමරු අ ල් වා දෙපතුල් දළ සුසැදි නිති න ෙගණ ගියේ තම විමන දු ල් වා
219 226 මෙලෙසින් එරකුසු නැබු ලු ඔහු සඟවා ඇවි ත් ගණිමින් කඩුවක් ලකු ලු නිලිනව සිටිති රකුසු ත් අතකින් ඇද ඇද රවු ලු එසඳ මහ බෝස ත් රවමින් ඇස් කර විසු ලු යැවී දෙවනුව තරිඳු කුමරු ත්
220 227
එවිලෙන් නැගෙමින් විග සා සඳ කුමරු ද ස් සේ කරමින් ගොස් සෙනහඬ සා ෙගාසින් එවිලට බැ ස් සේ මෙලෙසින් ඇවිදින් රකු සා රජරකුසු තො ස් සේ කුමරුන් අත ගති විග සා ඔහුත් අල්වා එ පිළිවි ස් සේ
221 228
රදු විරුදු නෑරි ය ෙදව් දහම නම් ග රු රකුසනි තෙදැති විරි ය සතර දිගයයි පිවිතු රු මඅත ගත් කාරි ය කිසද සදකුම රු කිමෙක පිළිවිස කුමරු සූරි ය ඔහුත් අල්වා රකුසු එරුදු රු
19
229 238
තම වසන විම නේ උවෙන් රිවි මුදුන ත
සගවා කුමරු දෙදෙ නේ සැඩකිරණ වැද නොනැව ත
විල්තෙරට ගොසි නේ සරතස බැවින් ග ත
එවන වැසි මිනිසකුසෙ සිටි නේ මෙවිල බසිමින් සිහිල් විය යු ත
230 237 ගිය කුමරු දෙදෙ නා සිහිලමෙහි ගැලෙමි න් විගස නාවෙන් දුකි නා නෙලුඹූදැල් ගෙණ බුදිමි න් උවදුරෙක සිත නා නිලිපුල් පලඳමි න් මහිංසක කුමරුදු ද ගොසි නා අවමැණවි කිවි රකුසු මෙඇමි න්
231 238 බැසි පියුමිස එත න බෝසත් තුම එවි ට නැගි පියක් නොම දකිමි න පෝසත් නොවන රුසිර ට කඩුව ගෙණ සුරති න සේසත් නැත මොහු ට විමස විමසා සිටිති වෙසෙසි න වේය දෑසත් සුරතු හැමවි ට
232 239 එසදෙහි ජලරකු සු මොහු මේ විල වස න මිනිසෙකු ලෙසින් වල වි සු ජලරකුසෙකැයි සිතමි න පිය බසිනි රසමු සු මෙහි ආ පලමු වෙන න කියයි කුමරුට අයට මෙන් සෙ සු කුමරු සැගෙව්වෙ නොදැයි කීතැ න
233 240 දිසිරුවින් සුලකු ලු සැබව හිමි සඳි නේ පොරණ මදරද සිරිසි ලු එකුමරු අල්වමි නේ සොමි ගුණෙනි පිහිකු ලු බුදිනට සිතුමෙ නේ කුලකිරුල අගමිණෙක සිත්ක ලු ගෙනුන් සගවමි කිවෙන් විම නේ
234 241 සිරිමත් අය දිය ත පස් පියුමෙන් දිළෙ ණ තොපවැන්නවුන් වෙන නැ ත සපිරි සිහිලඹ වෙසෙසි ණ මෙබඳු මහ හිමව ත මෙවිලවන් සැම දෙ ණ කුමට ඇවදිද උවදුරක් ඇ ත කිමෙක තොපි අල්වන්ට කාර ණ
235 242 යක්බු පියස් කැ ල එකුමරුන් මනන ඳ වග වලස් සිහ ගජ රැ ල මෙවදින් පිළිවිස ස ඳ නා පොලොන් ඔල මො ල ජලරකුසා පැහැ ඳ මෙවන ඇති මෙහි ඇවිද කිම ප ල කියයි ඔහු එහි වසන තතු ලෙ ඳ
20
243 250
වෙසමුණි රද විසි න ලහිරු රැස් තරමි න්
මට මේ විල අරක්ගෙ න මිණි බත් කොත සුසදමි න්
වසන ලෙස සතොසි න පලග ලඹ දෙවමි න්
කිවෙන් මම මෙහි සිටිනු බොහොදි න සුසැදි මුතුදැල් කලඹ ලෙලෙමි න්
244 251 දෙව් දහම් ද න් නා පිරිසිදු දිවදුහු ල් සුදන හැර මෙහි ව න් නා බැදවියන් එහි මනක ල් සතුන් බුදිමි න් නා කෙලින බිඟු රොණවු ල් සිටින වරයත් එදෙව් දු න් නා මලොලඹූයෙන් සුසැදි පැහැදු ල්
245 252 එසෙයින් කුමරු ව නි සුරසිදුවිදු බ ඳු ව දනිතොත් එදම් නිසකි නි පටකඩ තිරෙන් සුසැ ඳු ව මසිත තුටු කරමි නි දිවසුවඳැති උ ඳු ව දෙසවකි බදැදිළිව සතොසි නි සඳුන් පිරිබඩලමින් සිති ඳු ව
246 253 රකුසානෙනි තොප ට පිරි පුන්සඳ ලෙස ට නිසි දෙව්දහම් දෙසුම ට විසිතුරු සේසතෙහි ය ට වුන මැනවි නම් තු ට රක්නම් කළ අව ට ඊට නිසි පිළ‍ියෙල කරව ම ට සදා සිංහාසනය නිසිකො ට
247 254 එවදන් අසා තු ට ගොස් බෝසතුන් වෙ ත රකුසා නැමද කුමරු ට වැඳ සිරිපතුල් සියප ත තමඉදු බෙලෙන් සි ට පැනින් සුවඳැති නි ත පටන්ගති දම්සබය තැනුම ට සිරස්නානය කරමි සුදිමු ත
248 255 එහි බිමත් සැප පි ස සිරුරෙහි උදු ල් වා සමතලව බෙර ඇස ලෙ ස සුවඳ විලවුන් ග ල් වා හුය ලමින් වතුරැ ස සොමිකිරණ තු ල් වා යොදා මිණි නිල් ත‍ලෙව් නිසි ලෙ ස අදවමින් සුදුසළු විසු ල් වා
249 256 ගණරන් ටැම් මුදු න දිවබොජුන් නිසි කො ට දිගු බිතිනි රැස් බබල න මේ වඩවමින් සිතතු ට පිලිමිණ පේකඩි න බෝසතුන එමවි ට නවරුවන් දැව රජත පලසෙ න හිඳුවමින් සිංහාසනේ පි ට
21
257 264
වැද සිරිපා කම ල ගණිමැයි අත් වත ත යා
පසෙක ඉඳ රකුසා දු ල නසිවයි සතන් සතා ත යා
එකුමරුට සුනිම ල මිසදිටු බලියු ත යා
දෙව් දමහ් දෙසුමට අයදික ල මෙපව්තුන තමසිතනු පමණ ය
258 265 බපාබකර දිමු ත් තු මෙබදු දස අකුස ල් මුව පියුම සිරිම ත් තු දුරුකර සිතින් බොහො ක ල් එකල බෝස ත් තු කර පිරිසිදු කුස ල් දහම් දෙසුමට පටන් ග ත් තු යෙදෙව් සගමොක් සැපට සුවිපු ල්
259 266 නිති අමෙදෙහි සෙ වී පිරිසිදු සිතැ ත් තේ ගම්සූකක සේ නො වී සුදනන් හට පැවැ ත් තේ පව්කමෙහි බිය වි කුසල් සුදිමු ත් තේ මෙලොව සුදනන් වසනු මැන වි දසය අස දැන් මෙයින් ම ත් තේ
260 267 ගිනිමදැට සුල ඹ ව දන්සිල් බාව නා පැමිණෙන ලෙසින් සල ඹ ව පින්දෙනු ගණුය තොසි නා පව්කමෙහි බිය බ ව වෙසියාවත් ම නා යුතුව වසනුය මැණවි එසු බ ව මෙලොව උතුමන් බැතින් වඳි නා
261 268 කිසි දහමක් නොදැ න මුණිබණ දෙසි ම ය දුදන ගුණයෙන් යුතුව න තමදිටු ඉජු කිරී ම ය සතුන් නිරයට ය න සදහම් ඇසි ම ය අසව දසඅකුසල් වෙනින් වෙ න මෙබඳු දස අකුසලින් යෙදී ම ය
262 269 පණිවායෙන් යෙදු නු පරපණ වැනසු ම ය අයිනාතනින්ටැ සිරෙ නු අනදන් එපරදර ම ය රුදුරු පරදර නු බොරු එරා පී ම ය මෙපව් තුන තම කයින් සිදුව නු මෙපව් හැරු කල එපන්සිල් ම ය
263 270 මුසවා පිසුනු ය න සිල්නම් පිවිතු රු ව අවැඩ කරැ බොහො තෙපුලෙ න බියසිඳු තරණ පසු රු ව රුදු පරුස වදිනි න රුවිදින තෙලි කු රු ව මෙසිව්පව් මුවදොරින් සිදුව න කුසලසද දිලි එකිරි සයු රු ව
22
271 278
කුසල දම් හටග ත් දිනරඳුට දිනිසු රු
නිසිබිජු වලෙක සිරි ග ත් මෙත්ජල නිසන්දන ස රු
පින්රුවණ සිරි ම ත් උල්පතෙක නිරතු රු
සපිරි තරසර විදුරු දෙනසු ත් බුදු සසුන් පාලනය එ මතු රු
272 279 හැසිරෙණ මත්බම ර කෙලෙස් ගජකුඹු බි දි විලසින් කුසුම රජ ර මිහිදු නියපඳුරෙවි සැ දි දෙවිමඹුන් කුංජ ර දෑ මරන ගම් බි ඳි නමන රන් අකුසෙකි නිරන්ත ර උදුල මහමෙව් කුලෙක සිරිල ඳි
273 280 සග පවග සිරි ස ර නිවන් පුර වදි නා වෙතට කැන්දන හැමව ර පරම යහනෙවි සැදු නා අන්සතෙව් මනහ ර සසරිදු තර නා මරණ බියරණ අබයපුර ස ර මහගෙයක් වෙති නිබඳ දිලෙ නා
274 281 සසරට වහල් ස ත නෙක සුරනර කිරු ළු මුදන නිදහස් තල්ප ත මිනිරැසින් සැදි සුලකු ළු හැමතුරු සගපව ත පද පිහිටෙව් නැබු ළු පිහිටි නිරතුරු දෙරණ සිරිග ත සතුන බය දුන් දහම් රජ දි ළු
275 282 දෙව්ලොවට නැගෙනණ හි ණ නිසි අටරිය පුඟු ල් දම්සක්විති කිරුල මෙ ණ අත්සර වතෙව් මනක ල් සත්සිරුර සසොබ ණ රකුසානනි විපු ල් සොඳුරු සදන සිරිත් වෙසෙසි ණ මෙබඳු සිල්රැක වෙසෙව හැමක ල්
276 283 සුරපාදප ලක ල් නිති දන් දෙව් න් නෝ දුන මන සපිරි හැමක ල් පිරිසිදු සිල්රකි න් නෝ බුදුසසුන මහවි ල් අවබිය නස න් නෝ සුපිපි ගුණ සුවදැති පියුමතු ල් උමය ලත්දිවි සැප ලබ න් නෝ
277 284 තුනුරුවන් නවමි ණි නිසි බණ අස න් නෝ සුජනිත මහ සයුර මෙ ණි අනුනව දම් දෙස න් නෝ සඳහැයන හසවැ ණි මුණි පුද කර න් නෝ සරණ සපියුම් විලෙව් සපැමි ණි උමය සග සිරි සැප ලබ න් නෝ
23
285 292
පව් කොට මෙලොව ද ණ සත් සුණු විසුණු ව න
ගොසින් පැසෙනා අපම ණ මිරිකෙන ගිනි යපව්වෙ න
එක්සිය සතිස්ව ණ මෙලෙසින් දුක්විඳි න
නිරාදුක් තදු අසව පවස ණ මහනිරය සංගාත නම් ව න
286 293 සංජීව කළුසු ත එහි තිරිසන් නැබු ලු සංඝාත රවුරයෙ ත සිරුරු ගිනිදුම් පිහිකු ලු මහපවුර තප සු ත ගුගුරණ හඬැති ර ලු පතප අවිචිය අට නිරා ඇ ත නිරය රවුරව දනුව මෙසිය ලු
287 294 දසදහසක් යොදු න නැගි රුදු දුමි න උස දිග පුලුල අසමි න තිරිසන් සිරුර දවමි න සිව්දිග යටි නුඩි න හඩති මහරවයෙ න නව යොදුන් ඇත යබිම් යපිය න එයින් මහරවුර වැසි නම් ව න
288 295 තැගෙණ ගිනි ඇතුලෙ ණ දිලි ගිනි යපොලවෙ හි යපියනින් මතු අවටි ණ ඇමින සත හෙව යහුලෙ හි සියත් යොදුනක් තැ ණ නිසලව තැවෙන එ හි පැතිර නිති පවති දිදුළමි ණ නිරය තාපය කියති මෙලොවෙ හි
289 296 මෙයින් එක නිරයෙ ක යමපළුන් අවිනැ න දොරටුවැ සිවු ඔසු තිසෙ ක යපව් මුදුනට නන්ව න මෙම ගණනින් නිස ක තිරිසතුන් අපම න දනුව අවුරුදු එසිය පනසෙ ක වැටෙති ඉන් මහසුලන් වදිමි න
290 297 යමපල් රැගෙණ ග ත් පා උඩුකුරුව ගෙ ණ තිරිසතුන් යපොලොවැ ල ත් ඇවිත් යහුලිස ඇනෙමි ණ කඩකඩ කොට කප ත් පැසෙන මහදුක් ගෙ ණ එනරකය සංජීව නම් ල ත් රුදුරු නිරයට තාපනම් ව ණ
291 298 සිව්අටසොළකි න මිත්වඩන සිය ළු තිරිසන් කළුනු ගසමි න දුක්විඳින රළුපර ළු යමපලුන් සැස ල න තිරිසන් පිහිකු ළු මෙබදු දනු කළුසුතැයි යි න මහපතාපය එයින් නම් ළු
24
299 306
ගිනි දුක් සතුන්ගෙ ණ පරදර පව්කර ති
නලෙක පිරි තුඹසුනු මෙ ණ කටුහිඹුල් නිරයට යෙ ති
සිව් ඉරියව් පැසෙ ණ වේතරණිය පැසෙ ති
නිරුනරැ තියෙන් අවිචිය ව ණ මෙයින් විඳිනා දුක් ඉමෙක් නැ ති
300 307 මෙලෙසින් දුක් මහ ත් මුස්වා බස්කිය ත් අටමහ නිරය වත් ස ත් සුරා බීමෙන් හැසිරෙ ත් කප් කෙල දහසිනු ත් ගිණිගෙණ දිළි මහ ත් මිදෙනු බැරි බව මෙතොප දත යු ත් යගුලි ගෙණ මුවතුළ බහාල ත්
301 308 මෙ මිනිස් ලොවඅ නූ නිරය වේතර ණි ලක්ෂියක් කල් ගෙවු නු පිපාසිතයෙන් පැමි ණි එහි දවසෙක් ව නු ඉවුරු බිද වැටු ණි එයින් මස් අවුරුද‍ුද ගණ නු සරෝදකයෙහි ගලී පැසු ණි
302 309 පලමුවෙනි නිරය ට කුළුයටත් කුළුදෙ ස් වස් පන්සියෙක දවස ට අයිනදන් කළ සත ගො ස් එහි ආපු මෙලෙස ට වැද නිරය සුවහ ස් පන්සියක් අවුරුදු දනු තු ට යකුළු පහරින් පලති උන්හි ස්
303 310 මෙම ගණ් ග ත් තේ ගිනිදැල් ගත් විපු ල දියුණුව පෙණුනු වැ ත් තේ එක්සිය සතිස් නිරව ල අවිචිය මහ ත් තේ සතුන් ගොස් පවුක ල අතුරු කපකට ආයු ඇ ත් තේ විදින මහදුක් පමණ නැතිබ ල
304 311 මහබෝ පෙතිපිළි ම බුදුකෙනකුන් කිය ත් සහ සිල්වතුන් මනර ම නොගෙවන මහදුකින් යු ත් මව්පිය ගුරු මෙහැ ම එබඳු අව බිය පහ ත් නැසූසත් අටතිරය පැසෙනු ම නොවන ලෙස කර කුසල් අත්ප ත්
305 312 සතුන් මරමි න් නේ එබඳු මහ නිරව ල එපවින් නිරයව න් නේ පැසී ගොට දුටු යම්ක ල ගිණිගෙන දිලෙ න් නේ තිරිසන් යෝනිව ල සිරුරු කඩකඩ කොට කප න් නේ ඉපිද යක්ඹූ වෙති රකුසු කැ ල
25
313 320
රකුසානෙනි රුදු රු මමත් සදකුමරු ත්
මෙබඳු දුක් දෙන පව් හ රු දෙදෙනෙක මවු කුසෙහි හො ත්
සගමොක් සැප මහ රු රිවිකුමරු සුදිමු ත්
ලබන පන්සිල් රකුව නිරතු රු සුලු මවුන් පුතනුවෙක දත යු ත්
314 321 සුසැදි දිගුබිත ය ස එසඳ සුලු මවු ල ඳ විලස දිවමණ් සමතැ ස අප පිය නිරිඳුන්ගෙන් සො ඳ එකුමරුන් නිසිලෙ ස රිවිකුමරු පබ ඳ මෙසේ සදහම් දෙසී එදව ස රජය දෙව් මට කියයි හැම ස ඳ
315 322 වැද සසර බැ ද් දේ පිය නිරිඳු විසි නේ ඉන් හසරක් නොල ද් දේ රජසිරි නොදෙන බැවි නේ වනිමි මග සු ද් දේ බිසව් වෙර බැඳ නේ මෙවර හිමිසද මදිවි ල ද් දේ උවදුරක් කරවති සිති නේ
316 323 ඔබ සඳහම් තරි ඳු අප දෙදෙන කැ න් දා තොස් කළ මසිතු කිරිසි ඳු පිය නිරිඳු මනන න් දා එයින් එක් කුමරි ඳු එබව කියමි න් දා දෙමැයි ඉනි රිසි කව්ද හිමිස ඳු යන්ට අවසර දුන් සෙයි න් දා
317 324 රකුසානෙනි පබ ඳ එනසඳ ඉන් මෙව ල රිවිකුමරු දෙව මනන ඳ සූරිය කුමරු මනක ල බෝසත් කිවෙන් සෙ ඳ අප සමග නොපැකි ල එසද ඔශු පවසාය මේ ලෙ ඳ අසෙයින් මෙත් සිතිනි සුනිම ල
318 325 කුමරුනි මහිංස ක දෙවනුව ගොස් නුවර ට ඔබ දහම් දත් පමණෙ ක රිවිකුමරු ජලරකුසු ට කුලදෙටු බව නිසැ ක දුන්නෙමුව කිව්ව ට නොදත්තේ කිම මෙවැනි උතුමෙ ක නොඅදහති බල එබස් තිරකො ට
319 326 එ රකුසු කී මෙ ලෙ ද එබැවින් කී මිස ක් තෙපුල් අසමින් හිමිස ඳ නොදැන කුලදෙටු දහම ක් කුලදෙටු දම් පබ ඳ හැසිරෙණු නැත උද ක් දනිමි මින්වන කරුණු ඇත සෙ ඳ දනුව රකුසනි නොවී වෙනස ක්
26
327 334
එවදන් අස න් නේ සක්විති රජයව ත්
රකුසා සිත පස න් නේ තිදසපුර සත් සැපව ත්
නිසි කුමරු දෙ න් නේ මිනෙකක් මට ඇතො ත්
බෝසතුන් හට ගෙණැත් දු න් නේ හිමි ඔබට අද පුදනු සැක නැ ත්
328 335 යසස දුන් සුනිම ල සසර දුක් දියලු ම දිගැතුන් කුඹු ඇලෙව් ක ල විදිනට පිවිස වුන් ම ම බෝසතු‍ෙග පැහුදු ල ගොඩළු පින්කම ම පාපියුම් වැද රකුසු එම ක ල ඔබට ඇත බුදුවන්ට හිමි තු ම
329 336 සපිරුණු ගුණ සිලි ල් ලොව සියලු සැප ද මහ සයුරු මෙන් මනක ල් ඔබට වේවා හැම ස ඳ බෝසතුන්ගේ විපු ල් හිමිකොට රිවි සඳු ද එසඳ ගති ජලරකුසු පන්සි ල් පවතු බෝවා කල් සහිමි ස ඳ
330 337 පණ්ඩිතයෙනි ලකු ලු මලිනයොන් සුරප ති ඔබ ගුණ නැණට සුවිපු ලු බරනෙන් තිනෙත් සුරප ති මහමෙර සිදුහත ලු සොමි ගණිදු දිනප ති සයුර කිඳලක් ලෙසින් විය සු ලු මෙඅප උතුමන් රකිත්වා නි ති
331 338 සව් සතර ද ත් තෝ ජල රකුසු මෙලෙස ට ඔබ ගුරුකමට ග ත් තෝ තුතිකර බෝසතුන් හ ට මෙවෙනි නුවණැ ත් තෝ නුදුරු තැණ එවිල ට ලද කෙනෙක්මය මහ පිණැ ත් තෝ දිව මැදුර මෙන් අසපුවක් කො ට
332 339 මෙවෙනි මහ උතමෙ ක් දිව යහන් පැණවී ය ලද හැකි විනම් යමෙකෙ ක් සුදු මදු වියන් බැඳවි ය මින් වඩන සැපතෙ ක් මිණි පහන් දැල්වි ය වෙනත් ඇද්දෝ මෙලොව මඟුලෙ ක් මෙලෙස කර බෝසතුට පිදවි ය
333 340 සිඳු සියළු මිණි රැ ස සහ සෙක් රකුසු ගේ ගෙණ ඉසින මෙන් දස දෙ ස තම මල් දෙදෙන සම ගේ දෙසන සදහම් රැ ස බෝසත් සිතුර ගේ මෙඔබ සරි අය ඇදද් දියකු ස වසන සඳ ඔහු තනා දුන් ගේ
27
341 348
ගංහොයැල වැ ල් ලේ අළු අස්කර එත න
මල් මුවරඳිනි දු ල් ලේ ලවා ගහ අවමගුලෙ න
තුරුලිය මඬු ල් ලේ කුමරුන් වෙතැ ගොසි න
කුමරු ගොස් වැස එ සෙවනැ ල් ලේ මැතිදු කීසද එබව වෙසෙසි න
342 349 සුපිපි මල් පෙ ත් තේ කුමරිදු එබස සා රගන හසගන ඇ ත් තේ දුක්සිදු මැදට පිවි සා එවැද එන නි ත් තේ අඩමින් නෙක ලෙ සා සොඳුරු මද නල කුමරු ල ත් තේ දෙවනු සිහිලැබ කිව්ව මෙලෙ සා
343 350 මීඅඹ රසඹු න් නේ මෙවිලෙහි නිති වස න තුරු මුදුන වැජඹෙ න් නේ ජලරකුසුගේ සහසද පුරවි කොවුල න් නේ විසුවෙමු අපි මෙව න නද අස කුමරිදු තොසි න් නේ ඔහුට දන්වා යෙමුව කියමි න
344 351 ලියනග ලල නා කුමරු සුපස ජලරකුසු වගල පිනි නිති නා මෙබව ඔහු ද න් නේ රැගත් මුතුහර වැනි පලඳි නා කිව්ව ඇති තොරතුරු ගහන්වා
345 352 මෙවෙනි වන සිරි ස ර එසේ වුවහොත් හි මි දැක දැක කුමරු මනහ ර ඔබ සමගින් මමත් යෙ මි පලවැල ගෙණ නිතො ර නිති පන්සිල් රකි මි මෙහෙ නිමවමින් සිටිති දවසැ ර නිබද සිරිපා සෙවනැ සැතපෙ මි
346 353 ලකල් බරණැස් පු ර මෙලෙස කියම් න් නේ රජසිරි විදපු වනහ ර ජලරකුසු සුපස න් නේ බඹදත් නව් පව ර කුමරු සමගි න් නේ නිරිදු කලුරිය කළේ එමව ර ගොසින් බරණැස් පුරට ව න් නේ
347 354 මැතිදෝ එතැ න් නේ එස‍ඳෙහි බැණැ සා අවමගුල් වෙසි න් නේ දෙව පුර ලෙසින් සර සා සිරුර නිරිදු න් නේ පෙරමගට නොල සා දැවු ගෙණ ගොස් හැම දුකි න් නේ එපුර මහසෙන් ගොසිත් පිවි සා
28
355 362
කුමරුන්ගෙ මනන ඳ රුසිරැති සුරඹ මෙ න
සිරිපා පියුම් වැ ඳ දහස් සුවහස් නලග න
කම්ද ගොස් සිදු මැ ඳ කරණ රග බලමි න
විජය කොලහල කළේ එමස ඳ කුමරු රජමැදුරතට සපැමි න
356 363 උස මහතින් දිලෙ න සුවඳ පැන් නාමි න් තුගු තුල් අඳුන් ගිර මෙ න රස බොජුන් මේ වඩමි න් යගදාවක් රැගෙන න සළුබරණ සැදෙමි න් ජලරකුසු දැක කුමරු වෙතැ එ න මිණිකිරුළ මුදුනත පලදමි න්
357 364
පිළිව ස් සෝ මුතු සේසතෙහි ය ට අවටින් සෙස්සෝ වැඩඉද සි අසුන් පි ට
දකින රි ස්සො අප බෝසත් සතු ට විටලුව එපුර වැස්සෝ පැමිණ මහරජකමට එමවි ට
358 365
රුදු රු තදතෙදැති දිනිසු රු
දිසි යසරැසින් රු සඳ කුමරුට සොඳු රු එසද දෙව් යුවරජ තනතු රු
359 366 යුගකෙල පවත්වැ ද ලොබ කරණ ලල නා ගොඩ ගමන්ගත් සිදුලෙ ද දිසි තුනුරුවින් මද නා පුද පෙරහරින් සො ද රිවිකුමරුට ම නා ඇවිත් මහසෙන් කුමරු සහසෙ ද සෙනෙවිරත් තණතුරුද දෙමි නා
360 367 අසුරසෙන් ජය ගෙ ණ සිත්කළු තැණෙක සෙ ද සුරසෙනඟ පිරිවරමි ණ පහයක් කරවමින් සො ද තිදස පුර පැ‍මිණෙ ණ ජලරකුසුට පබ ද සුරිදු මෙන් එනුවරට ඇවිදි ණ දෙවා විසුමට එපුර ලැබ පු ද
361 368 කුඩ කොඩි සෙන් රැග ත් එතැන්සිට හැම ස ඳ වසා නුබ කුස පැහැප ත් දසිරිද දහම් පිළිපැ ද සුගත්සිදු ගොඩපු ත් සුරිදුමෙන් සිරි වි ද පසගතුරු රැව කලෝ එමහ ත් විසී බෝසත් තුමා මනන ද
29
369 371
නොයෙක් පව් රැස්ක ළ මහිංසක නම් දු ළ
ජලරකුසු නම් එම ක ළ දස රජ දහම් පලක ළ
එයින් ලොබ නොමහ ළ බරණැස් රජු එක ළ
මෙම මහණයයි දනුව වදහ ළ මෙසද බුදුවු මමය වදහ ළ
370 372 එසඳ සඳ කුමරි දු මෙදහම් දිසි තරි දු සැරියුත් තෙරිදු පරසි දු ඔදකල පිරිස් කිරිසි දු සොඳුරු රිවිකුමරි දු දෙව්දම්ද පසි දු අනඳ තෙරිදුන් දනුව පිරිසි දු දෙසා නිමවී මෙඅප සුගති දු
373 පිවිතුරු විනාය ක
ගුණසර සමි ලතාවෙ ක
මෙහි බඳ කවි නිස ක
දනුව තුන්සිය එකාසුවෙ ක
374. සු මු දු නැණින් දිසි ගණිසුරු රුසිරෙන් ලද කරණ ලො ල් ල පු රු දු සතර ගැඹුර අරුත් අතඹලමෙන් දැන සිය ල් ල ප සි ඳු මෙලක වික්ර මසිංහ පණ්ඩිත මුදලිදු උද ල් ල මු ණි දු දෙසූ මෙදෙව් දහම් කවිකළ බව දනු සිය ල් ල
375. තා ර කිරණ යස මුතුහර හෙළ පුලකළ එදිගු දා ර පෑ ර විරිදු නිරිදු වරණ කුඹු බිදි කණවීර සූ ර වී ර පරාක්ර ම නරෙන්ර් බ සිංහ නම් සුමිදුනි උදා ර සා ර මෙදම් දෙසූ කුසල් ඔබටම සිදු වීය නෑ ර
376 377 පිරිනිවිය සමතැ ස් නිසි මෙදහම් පව ර දෙදහස් දෙසිය නිසිලෙ ස් ඇසූ නෑසු සුර ව ර සපිරි සැත්තෑව ස් දැක මෙතෙ මුණිව ර මෙකවි බණ දෙසූ බව තො ස් ලබත්වා සගමොක් ඉසුරු ස ර
378. රිවිකුගල නරප ති නොයෙක් සෙන් මහමැ ති ලැබ සිරිසර කැම ති ජයතු පස්වා දහස් කල් නි ති
නිමි.
දැන්වීමයි
[සංස්කරණය]දෙවධර්මය ජාතකය
මෙනම් කවිපොත මීටඅවුරුදු එකසිය හැත්තෑ තුනකට පෙර මෙම සෙංකඩගලනුවර අගනුවර කොට ගෙණ රජකල වීරපරාක්රිම නරෙන්ර් ම සිංහ නම් මහරජතූමානන්ගේ කාලයෙහි වික්රදමසිංහ පණ්ඩිත මුදලිතුමා විසින් කරණ ලද බව මෙම කාව්ය් රචනාවේ අවසානයෙහි යොදන ලද 374, 375 යන කවිවලින් පෙණේ. මේ මහරජතුමා රාජ්යියට පැමිණියේ බුඬ වර්ෂියෙන් 2244රේදීය. තෙතිස්වසක් ලෝකශාසන සංග්ර‍හකරමින් රජකල බව මහවංසාදියෙන් පෙණේ. මේ මහරජතුමා රජයට පැමිණ සවිසි වන්නෙහි මෙමකාව්යි රචනාව බැඳ, එතුමානන්ට ඔප්පුකර තිබෙන බව මෙම පොතෙහි 376 වෙනි කවියේ පේණ වර්ෂි ගණනින් පැහැදිළිව ඔප්පු වේ.
මෙම පොතකළ මුදලිතුමා බුඬ ධර්මෙයෙහි හා සාව්යාිකරණ නෙදා ලංකාරාදිශබිද ශාස්ත්රකයෙහි මනාපටුත්වමයක් ඇති සමතෙක්ව විසු බව තම කළ මේ පොතෙන්ම මොනවාට ප්ර්කාශ වේ. මේ කාව්ය‍රචනාව නගර වර්ණසණනා වන වණණනා ආදිය ඇති කවි හොබවන අලංකාර‍යන්ගෙන් යුත් නොයෙක් වෘත්තයන්ට නගණ ලද මනපිනවන රසවත් කාව්යරයන්ගෙන් සමුප සොහිතයි. අප බුදුරජාණන්වහන්සේ පෙර බොධිසම්භාර ධර්මෙයන් පුරණ කල මහිංසක කුමාර වූ උපන්ජාතියෙහි දිය රකුසෙකුට දෙව්ධමර්යන වදාරා ඔහු පහදවා වැඩ සිදු කර දුන් ජාතක කථාව ශරීර කොට මේ කාව්යර රචනාකර තිබේ. එහෙයින් මෙය දේවධර්මු ජාතකය නමි.
මෙහි 1 පටන් 10 කවි කතු තමාගේ රුවත්තියා නැමදුම් සහ සංඥාදිය ප්රයකාශිතයි. 11 පටන් 90 දක්වා වර්තරමාන කථාවද 90 පටන් 97 දක්වා අතීත කථාවන් දක්වන ලදී. එතැන් පටන් අවශානය දක්වා කතුතුමාගේ නම සහ කාලාදියත් සඳහන් කොට ඉටු පැතුමෙන් නිමවා තිබේ. මෙබදු වැදගත් කවි බණ පොතක් ලෝකයාට සුලභ කර දීම යෙහෙකැයි. බොහෝ දෙනෙකු විසින් දන්වන ලදින් මෙහි පහත නමපේණ මා විසින් උගත් ස්වාමීන් වහන්සේ නමක් ලවා ශුඬ කරවා ගෙණ අච්චු ගස්වන ලදී. නුමුත් ශුඬකරවා ගැණීමේදි වැඩිපුර පිටපත් එකක්වත් නොලැබ අපලග තිබුන එකම පිටපත පමණක් බලාගෙණ ශුඬ කරවා ගන්ටා වූ නිසා මේ පොතේ වෙනස් කල යුත් කවි කීපයක් තිබෙන නුමුත් පුරාණ පොතක් නිසාත් නැවත මේ පොතට සන්නසකුත් ලායවා ගෙණ අච්චු ගස්වන්නට අදහස තිබෙන නිසාත් වෙනස් කරවන්ට අදහස් නොකෙළෙමි. මේ පොත සන්නයකුත් සමග නැවත අච්චු ගැස්වීමේ බලයත් මටම තබා ගත් බව කරුණාවෙන් දතයුතු.
මේ වගට මහනුවර පදින්චි ඇස්.කේ. දෝන ජේමිස් අප්පුහාමි
සූඬි පත්රිය කවිය පෙල අශුඬ ශුඬ
1 4 පුන් දුන් 4 2 සරණා දුන් 5 1 එ 11 3 දඹදිව දඹදිව් 16 3 පුරෙති මනරගේ පුරහිමගිර 17 2 පවනඹන පවනමළ 30 1 උයන උයනෙ 35 4 සෙත් සිඳු සෙත් සිඳු 36 1 ගිරිසෙ ගිරිසේ 40 3 සෙව්වම් සෙවුම් 94 3 බුමු විමන් බන් විමන් 102 4 එ ඒ 113 4 සමග සමගව 139 2 තොස තොස් 203 1 වෙසමුණි ෙවසවුණු 232 1 වෙසමුණි ෙවසවුණු 243 1 වෙසමුණි ෙවසවුණු 311 1 කියත් කිවත්
මෙහි කීප පලකම ළකාරය වියුතු තැන් එසේ නැතිව ලකාරය ඇති බව සළකණු මැණවි. එසේම 23 වෙනි පිටේ 289 වෙනි කවිය වැරදිව ඇති බැවින් මෙහිපහත පේණ ලෙස යොදා ගත යුතු. මෙහි කවි 381 ක් බැඳ තිබේ යයි 373 නේ කවියෙන් පේණ නුමුත් එසේ ගන්ටත් නැත.
289. මෙයින් එක නිරය ක දොරටුවැ සිව් ඔසු නිසැ ක මෙම ගණනින් නිසැ ක දනුව අව රුදු එසිය සති ක