මහා සූතසෝම ජාතක කාව්‍ය

මහා සූතසෝම ජාතක කාව්‍ය

---

1 තිලොවට නෙතක්ව න 4 මෙසේ වැඳ තිසර න සව් සුර බඹන් තමදි න යැද යැද සියළු මුරුග න සැම සතට එක ගු න මහ සුතසෝම ය න පිහිටි සිරිගණ විඳිම් දිනදි න මෙදා පොත කව්කරමි අදරි න

2 දස පෙරුම් පුරමී න 5 සත දත් කිවිඳු නේ බුදුවී සතට අදරි න මකියන මෙපදවලි නේ දෙසු දහම් අසමි න දොසැතන් නොම ගෙ නේ වඳිමි දෙවෙනුව ඉතා සතුටි න අසනු බුදුගුණ සවන් දෙමි නේ

3 අඳුරට පහන් වන් 6 බුදුව අප ගව්ත ම බවදුක් නසත් සෙව් වන් සියළු සතහට කරපෙ ම මුනිසුත සඟුරු වන් දෙසා දම් මනර ම වඳිමි තෙවෙනුවළුගුණ දැරු ව වසනසද වැඩ වෙහෙර දෙව් ර

7 ස ව න එලෙසින් වැඩවසන සද එවෙනි දෙව්රැම් විහා රේ සො බ න බික්සග පන්සියක් නම වසති මුනිදුට පිරිව රේ ති බෙ න එහි සිරි ගන්ද කුටියට දිනක් අප මුනි වැඩි ව රේ ව ස න එ අසල දම්සබාවේ රුස්ව සඟගන මනහ රේ

8 උ තු න් ගවුතම මුනිතුමානෝ අගුල්මල් තෙර දමනෙ ලා සො ඳි න් දහමට පැහැදු පිලිවෙල යමග මුනිඳුගෙ ගුණදු ලා නො මී න් බික්සග පවසනාතර ගන්දකුටියට වැඩදු ලා බු දු න් ගේ දිවකනින් එම බස් අසා වැඩ දම්සබ තු ලා

9 ප න ව නා ලද ආසනේ තුල පලක් බැඳ වැඩ ඉඳග නේ අ ද රි නා මෙත් වඩා බික්සුන් වෙතින් ඇසුවේ මෙලෙසි නේ මෙම තැ නා මා වඩින්නට පෙර මහනනී තුමු සැමදෙ නේ මු ව ගි නා මොන කතාවක් කර උනුම්දෝ ඉද මෙම තැ නේ

10 උ තු න් සමිඳුනි මෙඅපි රුස්වී දම්සබාවේ ඉඳ තු ටා මෙ දැ න් දෙසුවේ එපාකල දෙතිසක් කතාවම දුරුකො ටා ලෙ සී න් දුයන් සිටි අඟුල්මල් තෙරහු දමනේ ලා සි ටා ද හ න් දෙසලා පැහැදු පිලිවෙල කතාකෙවෙමු මෙත් කො

11 එ බ ස අප මූනි තුම සවන්කර සඟුන්හට මෙත් වඩම නා ය ස ස බුද්දාසනේ වැඩහිඳ ගජන් මැද කෙසරිදුමේ නා ස තො ස බුදුරුස් විහිදුවාලා රුවන් වැසිවසිනා මේ නා මෙ ලෙස දෙසුවේ එබුදු මුකයෙන් අතීතය ගැණ යසසී නා

12 කි ම ද මහනෙනි බුදුව ඒකළකරුණ අමද මවිසි නා නොම ද පෙමන් කරණ කාලෙත් එවෙනි දුරන්භටම නා නි බ ඳ මෙත්කර එගති දුරුකර උන්ට වැඩසිදු කරමි නා ය ස ද ලෙසයුතු එමග පෙන්වූ කරුණු අසනුය මෙලසී නා

13. ද ව ස යටගිය එකුරට ඉඳිපත් නමින් නුවරක් වීයේ සතො ස එහි රජ කරණි කෝරව නමින් නිරිඳෙක් ඇති වියේ දෙ ඇස වීලසින් සියළු සතහට එරජකම්කර පසු වියේ ව ය ස යව්වන කාරබැදි තම බිසව සහ සිත තොස් වියේ

14 පි නෙ න් නැණයෙන් විනන්දිසීපන්එවන්රජසහබිස තො සේ ද න න් හට සිත කුළුණු වඩමින් ඉන්නකල රට රුක ය සේ උ තු න් බුදුබව පතාගණ එන මෙඅප බෝසත්තුම ල සේ නො මි න් දිවපුර සැපත් විඳවීත් පිලිසිඳුනි එබිසව කු සේ

15 පිලිසිඳෙමින් අපළුබෝසතුන්ද සෙකඩ මසකින් එම බිසවකු සි න් අඳුරටවන් පහනක් විලසින් ලොව හෙලිකරමන් බිහි උනියසසි න් දැකනිරිදුන් සහරට වැසියන් බොහොසතුටුවෙමින් එකුමරු ට එකිරි මවු න් තොරාගනිමින් දරුබාරදෙමින් උන්හට නොලසි න්

16 දැඩිවෙමිනා දිනදින සොඳිනා පුරසඳ ලෙසිනා කුමරුන් වැඩි ලා මසගණ නාවරු සය පැමිනාකෙමයෙන් ගොසිනාබෝසත් එක ලා සත ඉගෙනා ඇසුමෙහි ඔබිනාදම් සිතු සෙමනා ඇල්මෙන් නිම ලා වසනතැනා බොහොතුටුවෙමි නාකෝරවනරනාස බිසවිපු ලා

17 සතදාත් බමුණන්ගෙන් නාරජ ගෙට කිරිබත් මේවඩවලා තො සේ තමලත් කුමරුන් පෙන්නාබමුණුට පවසත් නරනිඳු මෙමවිල සේ පෙමයුත් විලසින් දන්නා සතරට මගෙපුත් කුමරුන් බලාය සේ දොහොසත් කිසියන්වන් නාදුරු කොට නමකුත්ත බනුයදැන් සො ඳ

18 කෝරව්යිය නම් ව න 19 කුමරුන්ගේ වරු ණ නරිනිඳු මෙලෙස කිව් තැ න බලමින් බමුණු නැණයෙ ණ බමුණ එය අසමි න සුතසෝමයයි ය ණ බලා පින්වත් කුමරු සසොබ න නාම් තැබුවෝ එසුබයෝගෙ ණ

20 නිරිඳු සහ බිසුවු න් 24 රුගෙණ එය සුරති ණ සතුටුවී සිත අදරි න් දෙගුරුන් නැමද වරගෙ ණ ගුරු පඬුරු දීමේ න් තක්සලා නම් ය න යන්ට හැරියේ බමුණු විගසි න් පුරට යනලෙස කුමරු නික්මු ණ

21 සුතසෝම නම්ව න 25 එලෙස යන අතර ට මහසත්තුම් සසොබ න බරණෑස් නුවර එකල ට පුරාසඳ විලසී න රජකරණ රුසිර ට මසීන් වසයෙන් කෙමෙන්වැඩ මේ කසී රජ පුත් කුමරුවන තු ට

22 එලෙස වැඩෙනා වි ට 26 බ්රිහ්මදත්තය ව න සිල්පසත දැන ගන්න ට නම්ලත් කුම සසොබ න තක්සලා නුවර ට නිසිවයස වන්තැ න දිසාපාමොක් එ ආචාරි ට දෙමව්පිය සිත් සතුටුවීමෙ න

23 පත් කුඩයක්ද ගෙ ණ 27 පුතා කැඳවා ලා වහන්සගලක් සමගි ණ ගු පඬු යොමුකර ලා මසු දහසක් රුගෙ ණ සීල්ප දැන නුමු ලා යැවී දෙගුන් සතුටු වීලසි ණ වරෙව කියලා හරිය එක ලා

28 එ ව න් බඹදත් කුමරු සතුටින් යන්ට ගුරුවෙත සල්පෙ ටා අ ර න් සුරතට එගුරු පඬුරුද රුගෙණ නික්මි යන්න ටා උ තු න් සුතසෝමය එකුමත් එවෙනි මාවත විත්සී ටා යොදු න් සියයක් ගෙවාලා නැවතුනේ මඩමක වෙහෙස ටා

29 එ මි න් ඒතක්සලා නුවරේ අසල දෙදෙනාමත් ලො ලේ ගි ම න් නිවනා එසාලාවේ එකම යහනේ උත්ක ලේ පි නෙන් යුත් සුතසෝම කුමන් එබඹදත් කුමරුට ලො ලේ තු ටි න් ඇසුවේ යන්නෙ කොතනට කොතනසිට එනුමෙ වේ

30 එ වි ට බඹදත් කුමරු පවසයි මෙම ම බරණැස් පුරව රේ ර ට ට පරසිදු කසීරද පුත් මෙඔබ කවුදැයි මමිතු රේ ස තු ට වඩවා එසුතසෝමය කුම පවසයි මනහ රේ ඔ බ ට පවසමි මගේ නම ගම අසනු කුමරුනි සිතයු රේ

31 නු ව ර ඉඳිපන් රකින දැහැමින් නිරිඳු කෝරව්ය්ය ව නා ප ව ර එකපුත් සතසෝම නම් මමයි මිතුරනි සැබවි නා ස ත ර ගැණ තුටුසේම යන්නට ආමි මම තනි මෙගම නා මෙ ව ර දෙදෙනම එකතුවී අපි යමුව එකගුරු වෙත පි නා

32 කි ය මි නේ මම ලෙසට දෙදෙනා එකතුවී එක පන මෙ නේ ස තු ටි නේ ගොස් රාජගුරුවෙත පැමිණ පිරියෙන්එකදි නේ ය ස සි නේ ගුරුපඬු දීලා එගුරු සීතතුටු කරමි නේ ප සු දි නේ සිට සිල්ප සතරය ඉගෙණ ගැණුමට සැරසු නේ

33 ත ව ද දඹදිව එක්සියක් රජදානිවල රජ කුම වන් නොම ද එහිවිත් ඉඳන් සිප්සත පුහුණුවෙති සිත එස වන් සි ත ද එකඟින් එරජගුරුතුම සිල්ප දෙනවීට එග වන් පැ හැ ද විගසින් පුහුණුවී සීත එසුතසෝමය කුම වන්

34 එ වි ට රජගු ඉතා අදරින් එකුමට පෙම් වඩමි නේ ස ත ට වඩවා දෙවෙනි ගු තනතුර දෙවා වසනා තැ නේ සැ ම ට කුමන් වෙතට සිප්සත පුහුණුකරවා යසසී නේ ඔ හු ට එකඟව ආව බඹදත් කුමහට හැඩි අදරි නේ

35 දෙ ව මි නා සත විගස එකුම තුමා නෙක් සත දැනග නේ ය ස සී නා අවසේස කුමද ඉගෙණ සිප්සත මනෙමෙ නේ ස සො බ නා සුතසෝම කුමන් සමග එහිඋන් සැමදෙ නේ ය න මෙ නා එම රාජගු වැඳ ලබා අවසර නික්මු නේ

36 ගො සි න් සැමදෙන මගට බැස ලා ඔහු නොහුන් වෙන්වෙන තැ උ තු න් සුතසෝමය තුමානෝ සැවොමරුස් කර සිතුමෙ නේ එ ව න් කුමන් සෑම ඔවදන් දෙමින් පවසති මෙලසි නේ ගො සි න් තොපි තොපගේ එරටවල පොහොය අටසිල් ග නිමි

37 ස තු න් මැමද අනුන් සතුදෙය සොරා ගැනුමද මුසාබ ස් අ නු නු න් ඉතිරින් වෙතැගිබැඳුමද සුරාපානය කෙමදො ස් ත දි න් ඇතිබව ඉගෙණ ඉන්සැමවැලරකිමින් පෙහේව ස් සො දී න් රුකගත වසනු කියමින් ඔවාදුනි සැමටම නොල ස්

38 මෙ ලෙ සි නේ පවසමින් එතුමා එවෙනි සැම කුමන් හ ටා ය ස සි නේ සැම අන්ගලක්‍සන දැනෙන පිනිසා එතුම ටා ක ල කි නේ බඹදත් එකුමරුන් නිසා බඹදත් පුරය ටා තද මෙ නේ මහ බයක් වනබව පෙනී මෙතුමගේ නැණය ටා

39 එ ක රු ණ අරබයා අප බෝසත් සොඳි න ස සො බ ණ කුමරු හට පවසාලා එගැ න යන මෙ න ඔහු නොහුන් හට හිමිවූ ගම න ස තු ටි න අණදුනී පින්වත් එම තුම න

40 එ ව න් කුමරු ගොස් තම නුවරවල්ව ල සො ඳි න් තමන් තම දෙගුරුද සහ නිම ල තු ටි න් සත දුන්නු සුතසෝම සුවිසු ල වෙ නි න් දෙන්ට පත්කර මැතිඳුන් විපු ල

41 ල ත් ල ත් ලෙසට ගෙන ගුරු පඬුරුද හොඳ ට යු ත් යු ත් සිතින් සැමදෙන කුමරුන් සතු ට ස ත් ප ත් ලියා හැරිකල දැක එතුම සෙ ට සි න් මෙ ත් වැඩිය තම සත දුන් සිසුකැල ට

42 කු ම රු සැවොම මෙලසින් කල් ගෙවනදි නේ ම හ රු සුතසෝම අප මහසත් වෙති නේ ම තු රු එබඹදත් කුමරුන් වසන තැ නේ න පු රු පුරුද්දක් ඔහු අතරේ තිබු නේ

43 බු දි න ට අහර පියතැන මස් නැති දව ස මෙ ලෙ ස ට තිබුනි සිරිතක් එරජුගේ ව ස එ ක ල ට පොහොදිනේ සත් නොමරන පිණි ස දෙ දි න ට මස් ගෙනෙති වැඩකරු පෙර දව ස

44 ගො සි න් දිනක් මස් ගෙනැවිත් ඒ ලෙස ට අ ර න් එදා කෑමට මස් බෙදා සි ට එ යි න් පසු දිනට මස් සුරුකිව සොඳ ට එ ව න් අරක්කැමි තබලා උන්කල ට

45 එ ලෙ සි න් තබා තිබුතැනදී එමස් රැ ස එ හී උ න් සුනකයෝ අනුබව කලයි තො ස ප සු වෙ න් දිනේ ආහර සදනා පිණි ස නැ ති යෙ න් අරක්කැමි සිත දුක් උනි විග ස

46 එ වි ට අරක්කැමි සිත්තුල දුක්වෙමි න අ ත ට රන් මිටක් ගෙණ නුවර සැමතැ න අ ද ට මස් ටිකක්වත් දෙනු කිහාග න නො සිට ඇවීද්දයි බොහො කලබොල වෙමි න

47 එ සේ ඇවීද සෙව්මුත් මස් නැතිසෙයි න ල සේ වී ඇවිත් මාලිගයට පැමි න බො සේ දුකින් පන ගැණ බියවී එදි න මෙ සේ සිතාගති නුවණක් කරණ මෙ න

48 දූ කි නා බියෙන බඹදත් නම් නරන හ ට ගො සි නා අරක්කැමියා එපුර සොහොන ට එ දි නා ගෙනැත් දැමු මිනියක් දැක නෙත ට සො ඳි නා කපා කලවෙන් මස් කැබලි කො ට

49 රැ ගෙ නා උයා වෙන මස් උයනා ලෙසී න න ර නා වෙතට පිලිගැන්වීය සිරිත මෙ න නො මී නා එරද විත් අනුබව කරණ මෙ න අ ති නා ගෙණ ටිකක් දිවඅග තැබුසදි න

50 එ ම ස් රස වීහිදි ගොස් ඇග සියළු තැ න ද හ ස් සත් නහර කුපිතව පිරිය වු ත එ ලෙ ස් වෙන්ට හේතුව නම් එම තර න මි නි ස් මස් පොරණ ජාතියෙ කෑසෙයි න

51 න ර න එවිට මෙම විලසින් සිත න්නේ නො බැ න මුවෙන් කෑවොත් මස් මෙතැ න්නේ කු ම න මස්ද මොහු නැත මට කිය න්නේ එ ගැ න මෙලෙස උපමාවක් යොද න්නේ

52 ක ට ට ගත් එමස් රැස සහ කාරමි න බී ම ට දැමුකල තූ කියමින් නර න එ වි ට අරක්කැමී බියවී වෙවුල මි න ර ජු ට වැඳ අසයි දෝසය කියන මෙ න

53 නි රි ඳු න් එවිට එහි උන් අය හැර ලමි න ඇසුවෙ න් මේ කුමණ මස්දැයි කියනු මැ න හ ඬ මි න් වැඳ කියයි සමිඳුනි වෙතද දෙ න එ ක ව න් මස්මයයි කීවයි බියවෙමි න

54 එ ර ද එවිට ඇසුවයි මින් පොරත දි න මෙ ලෙ ද රස නැත්තෙ ඒකිමදැයි එදි න වෙ න ද පිසනවිට වැඩී රසයෙන් මෙදි න එ සො ඳ ලෙසට පිසුවෙමි අද මාවීසි න

55 එ ර ජු ට අරක්කැමී කීකල බොරු යොද ලා ඔ හු හ ට එබඹදත් නරනිඳු උරණ වෙ ලා වී ග ස ට නොකීනම් තොරතුරු හෙලිකර ලා අදතොට මරනෙ සිදුවෙන බව දනු නුමු ලා

56 එ දි න අරක්කැමියා නිරිඳුට වැඳ ලා රැ ගෙ න අවසරය ගමුඉල්ලා නුමු ලා සො ඳි න ඇත්ත පහදා පැවසූ එක ලා න ර න මෙලෙස කීවේ සිත සතුටුවෙ ලා

57 සී ත නි ම ලා ගුණවත් මමිතු‍රනිය ස දි න සි ය ලා අදසිට තෝ මෙවන් ම ස ගෙණ උ ය ලා කාටත් නොහගවා තො ස දෙ නු නු මු ලා වෙන්නේ නැත එයින් දො ස

58 සි රි පි රි යෙ න් සත දරමින් රටරකිනා කර තො ස් ගු ණ ම හි මෙ න් වසා දැනට ඉන්නා ඔබ නොවෙන ස් මෙ ම ම බැතින් දෙන මෙවදන් අසනුය මට නොවෙන ස් කො යි වි ල සින් දෙන්දෝ මම සෑමදාම මිනිම ස්

59 තු ට ව ඩ නා මෙබරනැසේ බොහෝ සෙනග ඉ න් නේ ර ට ර කි නා රජෙක් වෙලත් කිම එය බැරිවෙ න් නේ තු ට ව ඩ නා අරක්කැමිය ලොව මෙය නොකිය න් නේ ම ම කි ය නා විලසට මට මස් ගෙනැවිත් දෙ න් නේ

60 මෙ ර ට තිබෙන සියළුම දග ගෙවල්වලට ගොසි නා දි න ට එකා බැගින් රැගෙණ මරලා තා සැනි නා ය ස ට එමස් උයා මෙමට දින ගණනේ සොදි නා ස තු ට වඩා දෙනු තට වැඩි වැටුප් ගෙවමි එගැ නා

61 එ ගැ ණ අරක්කැමි තුටුවී සිරකරුවන් මර ලා රැ‍ ගෙ න ණ එමස් උයාදෙන්ට පටන්ගතී නුමු ලා ලෙ සි න මෙසේ ගණනක් මස් ගතවෙනවිට එක ලා ති බු ණු එසිරගෙවල් සතර හිස්වීය දාන මර ලා

62 ගො සි න් අරක්කැමි එමවිට නිරිදුන් හට වැඳ ලා ඉ ති න් කුමක් කරන්නේද දන නැත සිරගෙව ලා ර ජු න් එවිට කියයි මැතිට දහසින් බැඳි පිය ලා සැනෙ න් දමා මහමාවත ගන්නා උන් අල් ලා

63 හො රා ය යනබස කියලා රැගෙණ ඇවිත් සැනෙකී න් ම රා දිනට එකා ගණනෙ මස් දෙනු මට උයමි න් ව රා එවෙනි එලෙසට කර අරක්කැමිය බියකි න් ම රා ගෙනැත් දෙන්නට උනි අල්ලා බොහො මිනිසු න්

64 එ ලෙ සි න් ටික කලක් ගතව යන අතරට එපු රේ ම ර මි න් මස් කපාගත්තු මිනී කඳන් පා රේ ද කි මි න් නෑකම් කියකීය අඬති දනෝ නිත රේ දි වි ය න් වග වලසුන් වත් මැරූවාද මෙව රේ

65 ඒ නැ ති න න් යකෙක් විසින්වත් මරනෙද කිය ලා බෝ දු ක කි න් හඬනාවිට මිනී කදන් පෙර ලා ආ වු ද යෙ න් කපාතිබෙන බව සැමදෙන දැක ලා

	මේ මි නි සු න් 	මනුස්වයෙක් මරනාබව දැනි	ලා

66 සැනේ බියවෙමින් සැමදෙන හැපිලා පවස න් නේ අ නේ රජුනි මෙනුවර මිනිමස් කන්නෙක් ඉ න් නේ ද තේ මේක විමසාලා එසොර අල්ල න් නේ වී නේ වෙය මේ රටටම විබා නොකලොති න් නේ

67 එ ම ගැ ණ රජ පවසයි මම රට සැමතැන සොය ලා කෙ ලෙ සි න සොරු අල්ලන්නෙද මෙමට බැරිය කික ලා අ ඬ මි ණ දන බියවීමෙන් නිරිඳුට දොස් කිය ලා දු ව මි ණ කිව කාලහස්ති සෙනෙවීරදුට වැඳ ලා

68 සො බ න ගුණවත් පිනැති සමිදුනි දැනට අපගේ මෙනුව රා නො මි ණ මිනි මරනා සොරෙක් ඇත නිරිදුහට පැවසූ ව රා එ ගැ ණ කිසිවක් විබානොකරති මෙඔබවත් දැන් මෙත් කරා සැ නි ණ විමසා ඇල්ළුවොත් පින් සිද්දවේවිය. මේ සො රා

69 එ වි ට පවසයි කාලහස්තී සෙනෙවිරදු රට දන හ වා සි ත ට බිනොව වසනු තොපියැම සැතෙන් මුර කරුහැරසි ටා ය ස ට එම සොරු අල්ලවමි මම කියා එමරද එබය ටා ල ග ට කැඳවා මුරකරුන් හට කීය මිනිමරු සොයන ටා

70 සෙනෙවිරදගේ බ ස 72 මස්ටිකක් කප ලා අසමින් යෝද එපිරි ස පැසකලා එය නුමු ලා දිවාරෑ ‍නොවල ස යන්ඩ සැදු එක ලා නුවර සැමතැන රැක්ම එකලෙ පැනල අල්ලා රුගෙන බැඳ ලා

71 සොයා බලනා වි ට 73 මිනි මරනා සොරු න් පෙරකී අරක්කැමි තු ට මෙන්න ඇල්ළුව කියමි න් අගනෙක් යන කල ට තලතලා මරමි න් කඩුව ගෙණ ඈ මරාලා සි ට රැගෙණ සෙනෙවිරජු ටදුන් නේ

74 නිරිඳුන්ගේ එර ට 82 ඉඳලා අළුයම ට අරක්කැමි බව දැන සි ට මග බලා දුක්වී සි ට සෙනෙවිරදු මෙලෙස ට ඉන්න එම අතර ට ඇසී මස් පැස බලා දෙනෙත ට ඇසුනි රට පෙරලෙනා විලස ට

75 මූඪ පව් කරුව නි 83 එ ගෝසා ඇසෙමි න් මෙතොප මේ මස් මෙලෙසි නි රට පෙරලෙනා විලසි න් රැගෙණ ගොස් කපමි නි මෙතුවක් කල් සොරෙ න් විකුට මිල ගන්නේද රහසි නි කරපු රහසය වීය පැහැදු න්

76 නැතොත් වෙන කිසිය න් 84 සිතාලා එනර ණ කෙනෙකුගේ බස් ගනිමි න් සිතු බියවෙලා ඒ ගැ ණ මරන්නෙද මිනිසු න් රජ දහිරි බලයෙ න කියව නොසහා මෙමට සැනෙ කි උනී බියනොව රුදුරු එනර ණ

77 අරක්කැමි එම වි ට 85 එලෙස ඉන්නා වි ට වැඳලා සෙනෙවිරිදු හ ට සෙනෙවිරුදු සෙන් සහතු ට අබය ඉල්ලා සි ට සොරු මස් පැස එවි ට කීය වෙවිලා බියෙන් මෙලෙස ට රැගෙණ ආවෙ නිරිඳු හමුව ට

78 පින්වත් සමිඳු නේ 86 නෙක දන සහ සෙ‍නෙවිරදු න් මවිසින් මිනී මර නේ අරක්කැමිය ගෙණ ඇවිදි න් මගෙ රැකුමක් ගැ නේ රජු ඉදිරිය නවත්වමි න් තොවෙයි මහරජුගේ ම බසි නේ ඇසුවේ දුක්වී මෙලෙසි න්

79 සෙවිරදු එමව ර 87 පින්වත් අප මහරජු නේ අරක්කැමි බැඳ ලෙස ත ර මෙඔබ විසින් බුදින මේ නේ එරෑ ඉඳ මුරක ර මෙ අරක්කැමි ලවා අ නේ පසුව අළුයම සමග පිරිව ර මිනිමරවන්නෙද මෙදි නේ

80 මස් පැසද බැඳ ක ර 88 එසේය සෙනෙවී රදු නේ රැගෙණ රජ වෙත ය න ව ර මගෙ අන කරනා මෙදි නේ සියළු සෙන් එනුව ර අරක්කැමිය අල්ලමි නේ ගියෝ දෙපසේ විලාපෙන් වැ ර කුමරට ගෙනාවද මෙතැ නේ

81 එ මහරජ විසි නේ 89 තොපගේ ඇති සමත් කමි න් අරක්කැමි ගැණ දුකි නේ සොරුන් නොවෙද අල්ලතො නි පෙරසෙ නා බැවි නේ මගෙ මෙහෙකරු වූ මොහු ඉ න් එදා රෑදින එ කුස ගින් නේ අල්ලගෙනාවේ කිම දැ න්

90 සෙ‍නවිරදුන් සිතයි එවි ට 92 මහරජ පවසයි එවී ටා මෙරජු ඇත්ත පැවසි අප ට සෙනෙවීරදුනි නොකීය සී ටා එනිසා පුළුවන් ලෙසක ට මෙමිනීමස් කෑම ම ටා මිනිමස් වලකමි මොහු හ ට වලකනු බැරි මොන ලෙස ටා

91 සිතා සෙනෙවිරදු විසි නේ 93 එසේ විනම් රජුනි අප ට මීනිමස් වැලඳුම රජු නේ කම්නැත ඔබ සහ මෙම ර ට මහත් නපුරු දෙයකි අ නේ නිරිදු ඊට කියති ඔහු ට එය වලකනු සූවාමි නේ බැරි මිනිමස් වලකන්න ට

94 කීකල මහරජ ‍එලෙස ට සෙනෙවිරදුන් දුකින් ඊ ට මිනිමස් වලකන විලස ට කීය කතාවක් මෙලෙස ට

සෙනෙවිරදුන් විසින් කියනලද ආනන්ද නම් මත්ස්යන රාජයාගේ කථාව

95 මහරජුනේ අසනු මෙබ ස 100 මෙලොව වසන මිනිසුන්ට ත් මින් පෙර යටගිය එදව ස ගොඩදිය සැම සත්තුන් ට ත් මහා සයුර තුලයේ වැ ස රජයයි කෙනෙකුන් ඇතිවෙ ත් උනි මහ මසු සදෙනෙක් ය ස අපහට එලෙහින් නැතිවෙ ත්

96 උන් අතරෙන් ආනන්ද ය 101 එනිසා අපි මෙතැන් පට න් තිමින්ද අඣා රෝහ ය අපටත් රජ කෙනෙක් ලෙසි න් කියනා එමසුත් තිදෙන ය ආනන්දය එමහ මසු න් දිග පන්සිය යොදුන් ඇති ය තබාගනිමු කතාවෙමි න්

97 තිමිය නිමින්ගල සමගි න් 102 එදින පටන් සමුදුර තු ල තිමිර පිංගලය එමසු න් වසනා මසු වෙතට සිය ල තුන්දෙන දහසක් යොදුනෙ න් ආනන්දය රජකර ලො ල දිග ඇතිවෙය රජුනි අස න් තබා වසන කලට නිම ල

98 මෙමසුන් නිති වලඳ න් නේ 103 උදේ සවස එදා පට න් ගල්වල සෙවෙලම ව න් නේ රජුගේ ඉදිරියට නිති න් ආනන්දය මසු ඉ න් නේ එතකල සෑමදෙනා මසු න් එක් අයිනක සැපති න් නේ සිදුවිය දවසක් මෙලෙසි න්

99 ඔහු දකිනා වීලස නි තී 104 ගල් සෙවලය සිතාග නා සියළු මසුන් සමග ය තී කුඩමස්සෙක් ගිළුනු ගැ නා දවසක් උන් එක්ව රු තී අන් රසකට දැනුනු තැ නා මෙලෙස බසක් කතාවෙ තී විගසට පිටකර මූවෙ නා

105 බැ ළු වි ට උගුරෙන් පිටකරලා කුඩමස්සෙක්බව ඔහු දැනගත්තේ මෙ ලෙ ස ට රු ඇති කෑමක් බව මෙය මින් පෙර මම නොදැනි මිස අ ද සි ට වෙන කිසි අහරක් නොගනිමි කුඩා මසුන් වලඳමිනිත් එ ලෙ ස ට සිතමින් සේවෙට එන කුඩමසුන් හොරෙන් කෑමටවි

106 පො ර නේ බුදින ගල්සෙවලය දුරලමි න සි තු නේ එදින සිට කුඩමසු බුදින මෙ න එ ගැ නේ නෙතින දුටුවොත් උන් එනගම න නී ති නේ බියෙන සෑගවීයති තැනින් තැ න

107 එ බැ වි න් උන්ට නොසඟා මම දිනෙන් දි න ග ණ නි න් එකඑකා බුදිනෙමි පසුව ය න සි ත මි න් එමසු රජ මෙලෙසට රුදු සිති න එ ම සු න් කුඩා සේවය ගැණ එහි පැමි න

108 ද කි මි න් එරජ සේවේකර යනතර ට පසු වෙ න් යන එකෙකු අනුබව කරමි සි ට එලෙ සි න් දින ගණනෙ කුඩමසු කනකල ට හැගුනෙ න් තමන් රැල අඩුබව ඔවුන් හ ට

109 එ ගැ ණ කුඩමසුන් එක්වී ගිවිස ග නි නු ව ණ ඇති මසෙක් මේවිලසට කිය තී ව ස ණ ආනන්දගේ වග තිර නොවෙ තී සො දි ණ එගැණ සොයනා ලෙස ගිවිසග තී

110 ස මු ද ර සැම මසුන් මෙම ලෙස ගිවිසගෙ ණ

	ප   සු  ව ර 	එයින් මසු රජවෙත සේවෙ ගැ	ණ

පෙ ර යු ර කුඩමසුන් සැමදෙන විත් පැමි ණ ම න හ ර නැතැති මසු මස්රජහට සොරෙ ණ

111 ක න් පොත මුවාවෙන් සැඟවී සිටින ස ඳ ය න් නට යන සියළු කුඩමසු හැර නොම ඳ ඉ න් පෙර එකුඩමසු රසදත් එමසු ර ඳ ක න් නට යෙදුනාය පසු යනෙකෙක් එස ඳ

112 සොඳිනා එබව දුටු කුඩමසු විත් පැන ලා ව ස නා සැම රැලට පවසා එම තෙපු ලා එ දි නා පටන් සේවෙට නොමැවිත් සිය ලා තැනිනා තැනින් ගොස් සැගඋනි එමසු රු ලා

113 එ යි න් පසුව ආනන්දය මසුලඟ ට ම සු න් කුඩ ‍නොඑන සීන්දා සේවය ට බො ජු න් ගැණ නැතුව කුඩමසු ඔහු වෙත ට ත දි න් කෝපවී මස් රස ගැණ සිත ට

114 උමතු වෙ සි න් ආනන්දය එමස් ර ඳ සයුර තැ නි න් තැන ගොස් සොයමින් එස ඳ නෙතද කිමි න් සමුදුර පරුවතක් සො ඳ එකුඩ ම සු න් එහි ඇතිදෝ සිතා ත ද

115 උ ර නි න් එගල වටකරලා වල්පති න මු ක තැ න් එවල්පත ඇදෙමින් ආ සඳි න එ ම සු න් රැලෙන් එකෙකැයි සිතලා රොසි න සැනෙ කි න් විකාගණ වල්පත මුවලමි න

116 පො ර නේ කාපු කුඩමසුගේ රස සිති න රො සි නේ උරණයෙන් තව තව විකාග න ග ණ නේ යොදුන් පනසක් ඔහුගේ ගති න නො මි නේ විකා සමුදුර විය ලේ ගහ න

117 ද කි මි න් එබව සෙසු කුඩමසු පැමිණ සී ට ස තු ටි න් ඔහුගෙ මස් අනුබව කර එවි ට එ දු කි න් ආනන්ද නම් මසු මැරී සි ට ති බු නෙන් ඔහුගෙ ඇට එම පරුවත් උස ට

118 ගු ව නේ එර්දියෙන් වඩිනා තවුස්ව ර නෙ ති නේ එඇට දැක ලොව සතහට එව ර සො ඳි නේ පැවසි සියසෙන් මස් ලොබව ත ර නොමි නේ එ ආනන්දයහටවු එම ම ර

119 එ ලෙ සි න් මහරජුනි ඔබතුම මෙමනු ම ස ලොබ යෙ න් කන්ඩ උනිනම් ඔබටද එලෙ ස මි නි සු න් නැතිවු විට කැවිලා තමන් ම ස එ දු කි න් තොරවේය ඔබෙ දිවි සැබෑලෙ ස

120 එ බ ස ට රුදුරු රජු කිපි සෙනෙවිරදු හ ට මෙ ලෙ ස ට කියයි මිනිමස් ගැණ ලොබිනි සි ට සි ත තු ට උපා නුඹ පමණද දැනුමි ට ම ද ක ට අසනු මකියන මෙපුවත් කන ට

බ්ර හ්මදත්ත රජ විසින් කියන ලද සුජාතා කෙලෙඹිපුත්රම කථාව

121 මින් පෙර යටගිය දවසී න් 129 ඉන්පසු ඒ පොඩි බිලිඳු න් සුජාත නම් කෙලෙඹි පුතු න් දඹ ඉල්ලා හඬති තදි න් සියළු සැපත් වීඳ නොලසි න් එය සිහිනොව එපිය තුම න් සැපසේ වසනා අතරි න් එතපසු දෙසුදම් ඇසුවෙ න්

122 වනයෙන් ලුනු ඇඹුල් සොය න් 130 දඹදෙව දඹදෙව කිය ලා වැඩි පන්සියයක් තපසු න් අඬන බිළිදු කර පින ලා උයනේ වස් වසව පෙමි න් ගෙදර ගොසින් දෙමි කිය ලා කරනේ සියළුම උවටැ න් නලවා ගෙට ගිය එක ලා

123 සෑමදේ අඩුපාඩු නොක ර 131 එදම් දෙසා අවසා නේ දුනමුත් තපසුට සෑමව ර එතපස්වරු සියළු දෙ නේ සියළු සිතට පින්දෙන යු ර උයන නොසිට හිම ගම නේ පින්ඩපාත වඩිති නුව ර පිටත්ව වැඩියයි එදි නේ

124 අහසින් ගොස් සමහර දි න 132 සුජාතගේ බිලිඳු පුතු න් දඹදිව දඹගසේ තිබෙ න දඹ ඉල්ලා අඬන සෙයි න් දඹපල ගෙනැවිත් වලඳ න වඩා එපුතු පියා විසි න් අතරට තපසුන් සැමදෙ න දඹ ගැණ උයනට පෙරමෙ න්

125 එදවස එසුජාත තම න් 133 ගියකල තපසුන් උය නේ තම විමනට තපස්වරු න් නැතිබව දැක දුක්වෙමි නේ නොවැඩි නිසා බලන ලෙසි න් වැල වරකා රැගෙ නේ ආරා‍ෙමට යනාතරි න් මී ගෙණ අනලා සොඳි නේ

126 ඔහුගේ පොඩි ලදරු පුතු න් 134 දඹ ඉල්ලන බිලිඳු හ ටා පියා සමග එහි දිව්වෙ න් දුන්විට දඹ වෙනුමය ටා එසඳ බාලවූ තපසු න් දිව අග ඔහු තබා සි ටා දඹ වලඳනවිට යසසි න් පෙර දඹ රස නැති කළ ටා

127 කෙලෙඹි පුතුන් එය දකිමි න් 135 තු: කියලා බිම දමමි න් වලඳනු මොනවද ඇසුවෙ න් කිසියම් අහරක් නොකමි න් දඹයයි කීකල තපසු න් දඹ ඉල්ලා අඬා සිට න් එබිලිඳු දඹ ඉල්ළූවේ න් මැරුනයි එබිලිඳු එදුකි න්

128 එඅසා තපසුන් දඹ ගෙ ණ 136 එලෙසට සෙනෙවී රදු නේ හුගක් එබිලිඳුට දුන් තැ න මාසිත පිය ඇති සොඳි නේ එම බිලිඳුන් දඹ කෑවෙ න මේ මිනිමස් තොලදොති නේ ඔහුට එගැණ රසය උප න මගෙ දිවියයි කඩිනමි නේ

137 මෙලෙස පැවසු කලට රජු න් කාලහස්ති සෙනෙවිරදු න් තව උපමාවක් කියමි න් බලමි සිතා එරජු වෙති න්

සෙනෙවිරදුන් විසින් කියන ලද සොත්තිය බමුනුගේ කථාව

138 තවත් මෙන්න මහ රජු නේ 145 සෙසු සැමදෙන එකඟවෙමි න් අසනුය මෙපුවත නැනි නේ එකබසටම කතාවෙමි න් යටගිය දවසේ පොර නේ සැනකෙලි කෙලිමුව කියමි න් බරනැස් මෙනුවර පෙමි නේ දින නියමය කරගනිමි න්

139 පන්සිල් නිතියෙන්ම රැ කා 146 සොත්තිය කුමරුන් එගැ නා සොත්තිය එබමුනු කුලෙ කා කියයි සබඳ තොප වීසි නා වසනාවූ එපවුල් කා රා මස් අනුබව කර නා වීය එකම පුත් කෙනෙ කා මම ඒදෙක නැති සෙයි නා

140 එපුතුන් තම ගෙදරු හ ටා 147 මම එක්වීමෙන් කෙලිය ට කීකරුවී සොඳ ලෙස ටා කිසිත් පලක් නැත තුමුල ට සැමසත නිපුනව යස ටා සෙසු කුමරුන් කියයි එවි ට වසනාතර නෙක සැප ටා සබඳ ඔබට බොන විලස ට

141 ඔහු සහ එක වයස් ඇ තී 148 එහෙනම් කිරි ගෙන්වග නා දරුවෝ සහ එක්ව ය තී අපි රා බොන විල‍සයෙ නා සෙසු දරුවෝ එක්ව රු තී එවෙලාවට කිරි බොමි නා රා මස් අනුබව කර තී සැනකෙලි කෙලිමුව තුටි නා

142 සොත්තිය නම් එවෙනි පුතු න් 149 කීකල සෙස්සෝ විසී නා රා මස් නොබුදිති කිසිය න් සොත්තිය කුමරුද තුටි නා එගැණ කොටස්මිල නොදෙමි න් එක්වී සැමදෙන බැති නා ඉත්නාකල එදරු පෙමි න් උයනට ගියෙ කෙලින මෙ නා

143 සෙසු දරුවෝ සිතු මෙ‍ෙල සා 150 රා බොන තරුණයෝ විසි න් මොහු රා මස් නොකන නි සා නෙළුම් පත්හි රා බඳිමි න් මුදල් නොදෙති කිසි දව සා එල්ලා තියලා රහසි න් එයින් අපට පාඩු නි සා සැ‍නකෙලි කෙලියයි සතුටී න්

144 රා මස් මොහුටත් කෙලෙසි න් 151 මදක්වෙලා කෙලි කෙල ලා නුමුත් පුහුනු කෙරුවෝති න් රා බොන වේලෙහි සිය ලා මිලගන්නට හැකි මොහුගෙ න් පොකුරු එමීයයි කිය ලා සිතා දිනක් යොමුකරමි න් රා බොන්නට උනි එක ලා

152 සොත්තිය කුමරුද එක ලා 160 ඇස් රතුවීගණ එදි නා ඇසුවයි මොනවද කිය ලා සොත්තිය කුමරුන් නොම නා පොකුරු මීය පැවසු ක ලා වෙව්ල වෙව්ල ගෙට ගොසි නා මටත් දෙව්ව කී නුමු ලා වැදහොත්තේ යක් වෙසි නා

153 එමවිට සෙසු හතුරො වීසි න් 161 පියා එබව දැක නෙති නා මුලක් දුනී බොනු කියමි න් වෙරි සිඳිකල පුතු එදි නා සොත්තිය නම් එම කුමරු න් ලගට කැඳවමින් නොමි නා බීව්වේ මියයි සිතමි න් ඇසුව එපුතුගෙන් සොඳී නා

154 මදක් බීපුකල ඔහු ටා 162 උත්තම කුලයේ සොඳි නේ රසවැටුනයි එරා තු ටා ඉපදීලා උඹ පුතු නේ ඉන්පසු දූතයෝ සි ටා රා බීවා යුතුද අ නේ දුනි පුච්චපු මස් ඔහු ‍ටා කියලා ඇසුවිට රොසි නේ

155 එය අනුබව කර කුමරු න් 163 එවිට එපුතු පවස න්නේ රාබිව්කල වෙරිවැටෙමි න් මොනවද පිය මෙකිය න්නේ ඒ මොනවද වීමසුවෙ න් මෙතෙක්කලක් මවිසි න්නේ රාබව මිතුරෝ කිව්වේ න් පවින් මෙරස නොම ද න්නේ

156 සොත්තිය කුමරු ද එවි ටා 164 මම මේ දිවියන තුරුව න් සතුටුවෙමින් එවෙරි පි ටා අත්නාරිමි රා බීම ත් මෙතුවක්කල් මෙරස ම ටා කිව්කල පුතු එපිය යලි ත් නොමදැන උනි අහෝතු ටා අවවාදය කලේ නව ත්

157 මෙවක් පටන් මිතුරුව නේ 165 එලෙසට අවවාද කල ත් රා මට ගෙණ දෙවයි අ නේ නවතන්නට බැරුව එපු ත් කියා කුමරු තුටුවෙමි නේ ඉතා දුකින් පිය දෙවනු ත් රා ගෙන්වා බොන්ට උ නේ කීවයි පුතුහට මේලෙස ත්

158 එලෙසට බිලා කුමරු න් 166 අනේ පුතුනි උතුම් කු ලේ උමතුව ඒ රා බීමෙ න් ඉපදී රා බීපු ක ළේ ඇඟිල්ලේ තිබි පේරැස ර න් කුලයට නින්දයි පත ලේ ගලවාදුනි රැගෙණ ගොසි න් අපෙන් දූරුව යනු මෙක ලේ

159 උකසට බැඳ කොතනකව ත් 167 කියලා ගෙන් පිටකර ලා ගෙන්වනු රා අපි සැමට ත් නෑකම් සැම අත්හැර ලා ගෙන්වා රා මෙලෙස දිමු ත් අදිකරනේ ලියවා ලා ලෙසිනා පානයකර යු ත් පුතු ගොතිරෙන් ඉවත්ක ලා

168 ගෙයින් පිටත්වී කුමරු න් 170 සිඟාකකා තැනින්තැ නේ පෙර රාසොඬු සහ බැඳෙමි න් ඇවිදම පිල් ලැගුම් ගෙ නේ තැනතැන පිල්වලලගිමි න් කුසගින්නේ ඉඳදුකි නේ ඉනවත්විකුනා බිව්වෙ ත් නැසුතයිඑකුමරු එයි නේ

169 මදක්දිනක් යනතර ටා 171 ඔන්න බලනු මහරජු නේ අහරනැතුව බඩදුක ටා රසආලෙන් අනුඅගු නේ වැරහැලි එල්ලා ඉන ටා එලෙසම ඔබවත් ඉකි නේ කබලක් අරගණ අත ටා රටින්නෙරප ලයි තෙද නේ

172 එනිසාමෙය සිතටගෙ නේ මිනිමස්වලකනු කිතැ නේ සෙනෙවිරදුනි මොනලෙසි නේ කීවත්වලකනු නොහෙ නේ

රජ විසින් කියනලද කෙලෙඹි පුතුගේ කථාව

173 අසන්නසෙනෙවී රදු නේ 174 සිටලා එනු ඇඹුල් පිනි ස අත්හැරිහොත් වෙනඅගු නේ ආකල නුවරකට සතො ස පෙර දවසේ සිල්බෙලෙ නේ තෙලෙඹි පුතෙක් දැකලා ඇ ස එපන්සියක් තපසුව නේ තම උයනෙහි වස්වාතො ස

175 කරමින් සියළු උවටැන් ඔහු සෑමදි න අසමින් බන සොඳින් පැහැදී සිටිනතැ න තපසුන් නිබඳ ඔහු වෙත වඩිනිදන් ගැ න අතරින් එනුවර දවැඩි සතටකුළුනි න

176 පි ටි න් පින්ඩපාතයකර වලඳමි න එ ව න් කෙලෙඹි පුතුගේ ගෙටනොවැඩිදි න සො වි න් එගැණ ‍සෝදිසිකරනා ලෙසි න ගි යෙ න් දිනක්තපසුන් වැඩසිටි උය න

177 ය න ක ල කෙලෙඹිපුතු එඋයහපන්සල ට සු නි ම ල සක්සුරිඳු දිවගන සහයතු ට එ ම ක ල වැඩගුවන්කුසිනා පන්සල ට සු වි පු ල දහම්අසමින් වැඩ උන්කල ට

178 ඇ වි දි න් කෙලෙඹි පුතු පන්සලපිටින්සි ට ක වු ලෙ න් ජනෙල් බැළු කල දිවඟනන්දු ට සැ නෙ කි න් කෙලෙඹි පුතු රාගෙන් මත්වසි ට බ ල මි න් උනී දිවඟදෙස ඇළුම්කො ට

179 අ ස මි න් දහම් සක්රද සහ එදිවගණ න් ව ඳි මි න් තපසුන්ට නික්මුනී ගුවන් කුසී න් ප සු ඉ න් කෙලෙඹිපුතුවිත් වැඳ තපසුවෙති න් ගු ව නි න් වැඩි සෙනග සමිදුනී කවුද මෙදැ න්

180 ත ප සු න් පැවසුකල ඇත්ම ඇතිලෙසී න එ පු තු න් සූජාතය අසලා එම වද න වී ග සි න් මත්ව රාගෙන් සුරඟණන් ගැ න නද දෙ න් නට උනී සුරඟනො ඉල්ලමි න

181 මට සුරඟනන් දෙනුදෙනු කියලා තදි න නිති මොරදෙමින් නාදය කරණා සඳි න එම බසසමින් නෑදෑසෝවිත් වටි න අහො මොහු මෙදැන් බන අසනට ආගම න

182 ය කු න් ආවේස උනිදෝ කියමින් නේ අ ති න් අසුරු ගසමින් කොක්හඬ දෙන් නේ පු තු න් කෙලෙඹි යලි තවතව පවසන් නේ ය කු න් නොවෙයිමට සුරඟනො ගෙනදෙන් නේ

183 එ ව ද න් අසාලා නෑදෑ සැම පිරි ස සැ නෙ කි න් පුරඟනන් සරසා වරුණ ලෙ ස ගෙ නෙ මි න් පෙත්වුකල දැක පවසති විග ස ය නු දැ න් දුරට ප්රේකතියෝ යකිනියෝ ව ස

184 මො වු න් මට එපා දිවඟන දෙනු කිය ලා ත දි න් නාදකරරාගෙන්උමතු වෙ ලා තැ නි න් තැන ගොසින් නිරහාරව ඉඳ ලා එ ව න් කෙලෙඹිපුතු මැරුනයි දුක්විඳ ලා

185 ඔ න් න සෙනෙවිරදුනේ යම් දෙයක් ගැ ණ පු න් න සිතක් ආසාවක් බැඳුනොති න වෙ න් න එයින් යෙදෙනා තදහානි ගැ ණ මෙ න් න සීතට ගනු ඔවදන් මෙපුවති න

186 ත ප සු න් පන්සියට දන්දුන් එසුජා තා එ පු තු න් කෙලෙඹි මලලෙස දිවඟනන් ප තා ම වි සි න් ‍ හැරියනම් මිනිමස් කෑමයු තා එ ලෙ සි න් මගෙන් දිවියනවා තිරය ඉ නා

187 මෙ ලෙ සි න් කියා මහරජ පැවසූ කල ට එ ර දු න් සෙනෙවි නැවතත් යෝජනාකො ට ත ව ම ත් උපාවක් පවසා මෙම රජු ට ව ල ක න් නට කරමි උත්සහ හැකිලෙස ට

සෙනෙවිරදු විසින් කියන ලද හංසයින්ගේ කථාව.

188 සො බ න මහරජුනේ අසන් දැන් මකියනා බස දී සව න් පො ර න චිත්ත්රයයකූට පරුවත තුලේ රන්ගල් ගුහාවේ න් සො ඳි න සැපලැබ අනූදහසක් පමණ උන්නේ හංසයි න් ව සි න තදවැසි සාරමාසය එවුන් එලියට නොයන්න න්

189 එ සේ වසිනා කලේ පිටවී ගියොත් පියපත් වැසිදියෙ න් වි සේ සව බරවෙලා මුහුදේ වැටී මියයති සැවොම උ න් ල සේ වීමෙන් ගල්ගුහාවෙමි ලැගම ඒ සැම හංසයි න් කෙසේ ජීවත්වෙම්ද කියලා නියන් සමයෙහි උන් විසි න්

190 ස ය න් ජාතය එහැල් අරගණ ගල්ගුහාවට ගෙනැත් ලා ති ය න් ඉඳලා කරති අනුබව හංසයින් එම වැසික ලා එ යි න් ඇකිලී එගිය කාලෙට රතසකක්සා සුවීපු ලා නොමින් මහතැති නාභිමුක නම් මකුළුවෙක් උනිලෙන තු ලා

191 ගෝ ර දුසා පමණ උසකින් මසට එකඑක දැල බැගි න් සා ර ලෙස ඒ ගුහාවේ බැද බලා සිටිනේ රුක පෙමි න් සූ ර කමදත් ධතරාෂ්වය හංසයෝ දැල් කඩනමෙ න් වි ර යව්වන හංසයෙකුහට අහරදෙති දෙගුණය බැගි න්

192 එ යි න් පසුගොස් එවන් හංසය බිඳිති ඒ දැල් උගෙ‍ බලෙ න් කෙමෙන් ඉන්පසු ඉතිරි හන්සවයො බසිති එලියට එම තැනි න් ව සී න් වස මෙය කරණ අතරට එක වරුසයක් ගණනයෙ න් ත දි න් වැසි පස්මසක් තිබුනේ සිව්මසට ගත් අහරය න්

193 නි ම වෙ ලා සිට ඉතින් කෙලෙසින් දිවිරකිම්දෝ පවසමි න් එ ක් වෙ ලා උන් කතාකරගති මෙඅපි ජීවත් උනේන න් කො යි ක ලා බැරිවේද පැටවුන් ලබාගන්නට සිත්ලෙසි න් මෙ තෙ පු ලා ගිවිසමින් පලමුව කෑය ළූ බිජු පොඩිකර න්

194 ප සු ව එ යි නා අළුත් පැටවුන් කාපි මරලා දෙවනුව ත් එලෙසක මි නා විසුව කලටත් වැසි එකල නිමවුනේ නෑ ත් වෙහෙසවෙමිනා එකුසගින්නේ මහළු හංසයො මරාල ත් සතොසසිති නා කාපි සතුටින් එයිනපසු නැවතුනි වැසි ත්

195 එ සේ පස්මහ පසුවු අතරට දැල් පසක්විය ලෙනදො රේ වි සේ සව ඒවා බිඳින්නට බලය මදිවී එමව රේ මෙ සේ වෙන්නට යෙදුනෙ තමජාතියේ මස්කෑ අනද රේ තොසේ සිව්දැල් බිඳම පස්වෙනි දැලේදී මදිවී වෙ රේ

196 දැ ලේ බැඳිලා තරුණ හංසය දඟලනාවිට තද බියෙ න් ලො ලේ වඩවා මකුළුවා වීත් හිසපලා රුදිරය බිවෙ න් බ‍ ලේ නැත උත්එකිනෙකාවිත් එලෙසමරුහටපත් උනෙ න් ග ලේ ඒලෙන උන්නු හංසයො වීය මරුහට මෙමලෙසි න්

197 මෙ සේ තමජාතියේ මස්කෑ සෙයින් බලමදවී ගොසි න් වී සේ යවු ඒ උතුම් හංසයො නැසුනු බවලොවපල උනෙ න් එ සේ ඔබ දැන් රජුනි අප ජාතියේ දනගේ මස් කමි න් ය සේ ඔබෙ සිරි නැතිවියා මෙන් නැසීයාවීය නෙකදුකි න්

198 අ නේ ඔබදැන් මෙතෙක් වස්තුව සමහරුවතැන ඇතුව ඉඳග ණ දැ‍ නේ මෙලෙසින් මිනීමස්කා හානිවී නරකයෙත් උපදි නා සැ නේ මෙපුවත් වදාරා තවඋපාවක් පවසන්ට යෙදුනැ න පි නේ ලත් මංඩලික මැතිඳුන් නුවර වැසියොත් රැස්වවීග සි

199 උ තු න් නැනවත් සෙනෙවිරදුනේ මේතමා මක්කරනු දෝ මෙ ව න් මිනිමස් බුදින හතුරා අරන් අපහට කුමට දෝ මෙ දැ න් මේතුම සබාවේදී නොවැලකෙත්නම් මොකට දො ර ටි න් නෙරපා දමනු එහෙනම් ඉඳිමි අපි කිව් මැතින් දෝ

200 එබස් ගෙණ සවන ට 203 නිරිඳුනි හිමි ඔබ ට බියව සෙනෙරද එම වි ට බිසව් සහ වැසි මෙලෙස ට නොබැන රජු සහතු ට සම්පත්ද ගරුකො ට අයිත්වී මදවෙලා වැඩසි ට බලා මිනිමස් හරිනු අදසී ට

201 යලිත් සිහිකර ලා 204 සෙනෙවිරදුනි තු ට සොලොස් දහසක් නිම ලා මොනවා කියන්නෙද සි ට කුමරියන් සිය ලා මේ සියළු සැපත ට සමග පුර බිසවරුන් සොය ලා වඩා උතුමිය මිනීමස් ම ට

202 සරසමින් රුසීර ට 205 සෙනෙවිරදු එදි නේ රට සියළු වැසි සහතු ට අසමින් එබස් තුටි නේ ගෙනැත් පෙරමුනය ට එසේ නම් රජු නේ සිටුවමින් පැවසිය‍ මෙලෙස ට රටින් නික්මෙනු ඉතාසැනි නේ

206 රාජ සැපතින්ම ට 214 එසේ කල් යාමෙ න් කම්නැත කිසිම විලස ට මුළු දඹදිවම එකමෙ න් රටින් නික්මෙන්න ට පෝරිසාදය න න් ඉතාකැමිතිය කීය රජසි ට යකෙක් මස්කති මිනි මරමි න්

207 එතකුදු උවත් ම ට 215 කියා සැලවෙමි නා අඩුනම් කඩුව විවර ට සැමදන වකිතවෙමි නා අරක්කැමි සහ ම ට එමන්වල ගම නා කඩුව දෙනු මම යන්ඩ වනය ට වැලෑක්විය ඒ ඇසු නෙද නා

208 සෙනෙවිරදු එබස ට 216 පෝරිසාදය න න් දුකින් කම්පාවී සි ට යකු ගොස් වනේ සැමතැ න් මිනිමස් උයන්න ට මිනිසුන් නොමලදි න් සැලියකුත් කඩුවක්ද දීසි ට ඇවිත් කිව් ගිනිදල්වනාමෙ න්

209 අරක්කැමි සමගි න් 217 අරක්කැමි එමවි ට බඹදත් රජුද සැනෙකි න් මස් කොයිද ඇසූ බියකො ට තලා වෙහෙසවමි න් දැන් ලැබෙයි හනික ට හැරියෙ පිටකර යන්ඩ එරටි න් පෙරසෙ ගිනිදල්වනුය උදුන ට

210 ගොසින් එම දෙදෙ නා 118 අරක්කෑමි එදි නේ නුවරින් පිටත්වෙමි නා අද මදිවි තිරවෙන් නේ වනයට වැදෙමි නා සිතා බියවෙමි නේ නුගරුකක් දැක නැවති එතැ නා සැලිඅය තබලා පෙරසෙ උදු නේ

211 එවන මැද පාරෙ න් 219 ගිනිදල්ව පෙර මෙ න් යනෙනා දනෝ මරමි න් උනිය වෙවුලා ගැහෙමි න් පෝරිසාදය ම න් පෝරිසාද යන න් කියා පනිතේ ඉදිරිපිටනි න් රුදුරු රජ කගරැගෙණ ඇවිදි න්

212 කඩුව ඉසවට ටා 220 අරක්කැමි කප ලා සිසාරා ආකල ටා සැනෙක උගෙ මස් උය ලා එදුටු දාන නෙත ටා එදින කාසිය ලා මුනින් වැටෙතෙයි බියව තද ටා උනිය තනිවී වනේ එක ලා

213 එයින් තම කැම තී 221 එකල බොහො සැපති න් කෙනෙකුන් මරා පෙමැ තී වසන බමුනෙක් වෙලඳ න් ඉස යටිකුරුව රු තී කරණලෙස පිරියෙ න් එල්ලගෙණ ගොස් එමස් බුදි තී පන්සියක් ගැල්පුරා බඩුඉ ස්

222 නැගෙණහිර සිට ලා 227 ඔහුගෙ මස් කන්න ට බටහිරට යනු සිත ලා සිතී කෙලගැල ගසයි ට වන මගින් බැස ලා ලන්ව එන අතර ට එනාතර ඒ විපත අස ලා ගසින් බැසලා භයාලා ක ට

223 පෝරිසාදයගේ න් 228 පෝරිසාදය න න් ගැලවියන්ට සිතමි න් මමයයි බොලේ කියමි න් දහසක් වස්තුවෙ න් කඩුව කරකවමි න් දෙමින් මුරකරු තබාගනිමි න් විදුලියක්ලෙස පැනපිඋරනි න්

224 සැප යානක් ත නා 229 උගේ නද අස ලා බමුනා මැදට වෙමි නා සැමදෙන බියව එක ලා පිරිවර සමගි නා මුනින් වැතිරී ලා යන්ට නික්මුනි එගැල් ගම නා වැටුනි ඇස්නොපෙනෙමින් සිය

225 ගැල් ඉස්සරට ක ර 230 පෝරිසාදය න න් යනකල සමග පිරිව ර මිනිමරු ලඟට පනිමි න් එමග අස වනතු ර වැටීසිටි එදන න් ගසක් උඩ ඉඳ එරජ රුදුගො ර තුරෙන් බමුණුව අල්ලගනිමි න්

226 බලා එනයන මිස න් 231 දෙවලළුකරෙන් ත ද කාටත් නැතුව ඇල්මෙ න් විලස උස්සා එම ස ඳ පිරිවරද සමගි න් ඔළුව පහතට සො ඳ එයන බමුනා දැකම දෙනෙති න් දමා පිටමැද දුවයි කරන ද

232 ඉන්පසු වැටී උ න් අය සිහි ඇවිත් බලමි න් බමුනා නැති සෙයි න් මෙසේ කිව් ආ එමුරකරුව න්

233 පින්වත්තී අපි විසි නා මෙබමුනු රැකග න් ඩා බොහෝවස්තුලබාග නා ඇවිදින් මෙහි ය න් ඩා මෙමතැනදී අපිඑගැ නා කිමකලෙ ගලව න් ඩා දැන්මේඅපි දුවගොසි නා බලමු බමුනු ග න් ඩා

334 පුළුවන්මුත් බැරිවුනුමු ත් පස්සෙන් එලවා ලා බලමින් අපි එමුකියල ත් එලවන විට සිය ලා එරජූන් පිටදිග බමුණ ත් එල්ලාගණ දුව ලා හැරෙමින් බලලා පස්ස ත් සෙමින්ගියේ එක ලා

235 එලවාගණ දුවන දන න් අතරෙන් දැඩි පුරිසෙ ක් එසැ මා ද න ප සු ක ර මි ‍ න් පැමිණ ලඟට විගස ක් එ න වා දැ න පුරි ස එ ව න්රජුන් දැකල එවැට ක් පිනවා පැණ දුවපු සැනෙ න් තිබි කිහිරි එඋල ක්

236 එඋලපිට ට පැනපුකල ට යටපතුලෙන් ඇනි ලා පිට පතුල ට පසාව සි ට ලේගලමින් එක ලා දුවන කල ට එමග දිග ට ලේ පහරින් තෙමි ලා ඇසෙනලෙසට සියළු සත ට එලෙව් දනන් නුමු ලා

237 කිව් වෙ න් ස තු ටි න් මිතුරනි පෝරිසාදයකු ටා වි ද් දෙ න් ම වි සි න් හනිකව බියනොව එව් ලඟ ටා එලෙසි න් කි ය මි න් අඬගෑකල සැමසෙන් සතු ටා දු ව මි න් ඇ වි දි න් සැමදෙන එලවා යනකල ටා

238 ද කි මි න් ඒ බව දෙනෙත ට පෝරිසාද එරජු න් හ රි මි න් බමුනා වි ග ස ට බියවී පන ගැසෙමි න් දු ව මි න් කොරගසා නොසි ට නුගගසමුල වැටුනේ න් දුටුවෙන් බමුනා දෙනෙත ට නැවතුනි එලවපු සෙ න්

239 ඉ ති කි න් යොරුගෙන්කම්නැත බමුනුතුමන් ලැබු නා කි ය මි න් එහිගිය සේනා ඔහුවරැගෙණ හැරු නා රු දු ව න් ඒ පෝරිසාද අරළු අරණ පැමි නා මෙලෙසි න් අදිටන් කෙරුවේ පය සුවවෙන ලෙසි නා

240 මෙ ව නේ මෙරුකේ දෙවියනි සත්දිනකින් ඇතු ලේ සොඳි නේ මෙතුවාලෙ මගේ සුවකෙරුවොත් කකු ලේ වී සි නේ මම දඹදිව්තුල රජුන්ගෙ අගුරේ ලේ ව ලි නේ මෙම ගස සෝදා බඩවැල් ගෙණ වීපු ලේ

241 මෙ ව න් ගසේ කඳවෙලලා පත්ව මධුර මසි නා මෙ ම න් විසින් බිලිදෙන්නෙමි කියා බාරවෙමි නා දු කි න් අඬා අහරනොගෙණ ඔත්කල ඔහු දුකි නා එ යි න් වියලි ගොස් ගත සෑම වනයද සුව ලැබු නා

242 පෙ ර ප වි නේ යක්වෙස්ගත් පෝරිසාද එරජු න් දෙ වි විසි නේ වනසුවකලෙ සිතා කඩුව ගනිමි න් ත ද රොසි නේ නිරිඳුන් අල්ලා බිලිගෙණ දෙනමෙ න් ය න ස ඳි නේ පෙර ජාතියෙ ඔහු සහ එක්වීමෙ න්

243 නි නි නා මිනිමස්කා උන් යකෙක් සම්බවෙමි නා ඇ දි නා ඇසු මාව තමා අදුනන්නෙද නොමි නා එ දි නා ඒ පෝරිසාදයා ඔහු නාදුන නා බැ ව නා කිව් අදුනන්නට බැරිය මෙමට කල නා

244 එ ව ද න අසලා එයකා පෙරකලදේ කිව වෙන් එ ස ඳි න දෙදෙනාම ඇඳින තෙරතුරු විමසූ වෙන් සී දු උ න දේ සහ පිලිවෙල පෝරිසාද කිව වෙන් සසොබ න මිතු යකුට කීය මටඔබ පිහිටක් වෙන්

245 ස තු ට වෙලා දෙදෙනම ගොස් රජුන් අල්ල ගෙනෙමි න් දැ න ට මගේ මේබාරේ නිදහස්කර දීමේ න් සො ඳ ට දෙදෙන එක්වීමෙන් පෙරසේ දිවි හිමියෙ න් ය ස ට රැකෙමු යකුට පෝරිසාද රජා කිව්වෙ න්

246 එ වී ට යකා ප ව ස න් නා මිතුරේ බැරි එලෙසි න් දැ න ට මෙමා මෙහියන් නා වැඩකට තද ඉක්ම න් නු ඹ ට මිතු රෙ මම දන් නා මන්තරයක් දෙමි දැ න් සොඳ ට එයින් සුප ස න් නා කායශක්ති සමගි න්

247 තෙදබ ල සහ තේජසයද නෙකවීක්මය ලැබෙ තී සුනිම ල මන්තරේ බලය කියලා යකු සිතැ තී සුවි පු ල මිතුරුට මන්ත්රයය දීලා සිතුලෙසැ තී එමක ල යන ගමන යකා ගියාය ලෙස පෙමැ තී

248 ඉ ගෙ නා මන්තර දැහැනද පෝරිසාද එදි නා එ යි නා ශක්ති බලයෙන් අවැදිනකල නොතැ නා නො මි නා එක් සියක් රාජදානිවලෙහි වස නා සො බ නා ඒසියයක් රජදරුවෝ උයන් පැමි නා

249 උ ය න් කෙලියෙ වසනාවිට පෝරිසාද දුවමි න් මෙ ම න් පෝරිසාදයාය කියලාගොස් පැන්නෙ න් එ ව න් නදට බියවී රජකුමරු වැටුන අතරි න් ත දි න් කකුල් අල්වාගෙණ හිස් යටිකර දමමි න්

250 රැ ගෙ ණ ගොසින් එක්සියයක් රජ කුමරුන් එදි නේ නො මි ණ අතුල්තල එක්කොට විදලා අමුනම් නේ සො ඳි ණ එමාපට ඇඟිලී බිමගෑවෙන ලෙසි නේ ය සි න එනුගරුකේ එල්ල ගත්තයි පිලිවෙලි නේ

251 එ ව න් නිරිඳු අතුරෙන් උත්සු තසෝමය නිරිඳු න් ත ම න් ට පෙර සිල්ප දුන්නු ගුරුවරයා පිණිසෙ න් නොමි න් තවත් දඹදිව රජකුමරුන්ගේ අතරෙ න් උ තු න් නිසා අල්ලාගණ ආවේ නැත එතුම න්

252 එ තු ම න් හැර එක්සියයට එක නිරිදෙක් අඩවෙ න් සරො සි න් නුගරුක එල්ලා බිලිදෙන්නට සතුටි න් බි ලි ය න් දෙන දිනට සිතා ගිනිමැලයක් ගසමී න් අ නි මි න් මස් පලහන්නට අලක් සහිත අතරෙ න්

253 එ ක ල එරුක් දේවතුමන් එපවත් දැක සිත නා මෙ ක ල මෙතෙම මා උදෙසා බිලිපුදනා ලෙසි නා නි ම ල මෙමා සුවකල වනයකුත් නැතේ මෙදි නා වි පු ල මොහුන් රැවටී විපතක් කරනට සද නා

254 මෙ ව න් විපත වලකන්නට මටත්බැරිය මෙදි නා උ තු න් එසිව්වරන් දෙවිඳුහට කියනෙමි සිති නා ගො සි න් පැවසුකල සිව්මහ රජදරුවෝ විසි නා එ ව න් විපත පලකන්නට අපි සමතෝ නොවෙ නා

255 එ බැ වි න් ගොස් සක්සුරිඳුට කිවයි එම පිව තා අ ස මි න් යක්සුරිඥානෝ මටත්බැරිය එසි නා මෙ ය ද න් වලකන්නටනම් කියමි කෙනෙක් දිමු නා ඇ සු වෙ න් කවුරුදැයිකියා එවිට එරුක් දෙව තා

256 තී බෙ නා කුරුරට ඉඳිපත් එනුවර ධනඤ්ඤ කෝරව්යිය රජ පු ත් සො බ නා පින්වත් සුතසෝමය රජු වැඩියොත් එතනට කෙලෙස නුමු ත් සි ටි නා ඒසැම රජදරුවන්ගේ දිවිගලවාලා කරසිතු මේ රො සි නා සිටිනා පෝරිසාදයත් දමනේලා වැඩසිද්දකර ත්

257 එ ලෙ සි න් කරණට තුටුනම් එහි ගොස් පෝරිසාද රජු දැක ඇස ටා නි රි දු න් න් සුතසෝමය අත්හැරලා බිලිනොගන්න බව කියනු තු ටා අ ස මි න් ඒබස රුක්දෙවි සැනෙකින් තපස් වේසයක් මවා සි ටා ඇ වි දි න් සක්මන් කලේ පෝරිසාදයට පෙණෙනමෙන් නුදුර සි ටා

258 එ ම වි ට අඩි සැබ්දය ඇසිලා ගස එල්ලු රජෙක් මිදු නිද සිත ලා බැ ළු පි ට එතපස් වෙසින් සිටිය ඒරුක්දෙවි දැක සිතු මෙම තෙපු ලා කෙලෙස ට මෙනපස් වෙහෙසින් සිටියත් රජකුමරෙකි මොහු පැවිදිවෙ ලා හ නි ක ට අල්ලා සියේ ගණන මගෙ ඉටුකරමින් බිලි දෙමි සිත ලා

259 අ ති න් කඩුව අරගණ තු ටා-ඔහු සැනෙ න් දුවපි අල්ලන්න ටා යො දු න් තුනක් දුවගොස් සී ටා-ලන් වෙ මි න් බැරුව ඇල්ලීම ටා

260 එ වී ට පෝරිසාදය යකු න්-බොහො ඇ ඟ ට වෙහෙසවී මෙය සිති න් මෙ යි ට පොරණ බොහො වේගයෙ න්-දිව් ඇ තු ට අසුට ලන්වී මෙම න්

261 සැ නෙ න් එවුන් අල්ලා ගති න්-අද මෙ ව න් තපසු මට බැරිඋනෙ න් බු දු න් සසුනෙ තපසෙක් වින න්-කිව බ සි න් නැවති සිටි සත්තකි න්

262 එසෙ යි න් මම මේ තපසු ටා-දැන් ප ව ස න් තෙමි නවතින්න ටා සි ත මි න් ඒ රජු මෙලෙස ටා-ඔහෙ න ව ති න් කීවයි රොස්කො ටා

263 එඅසා දේවතාවා කිය ත්-මම නම් නැවතී ඉන්නෙමි දිමු ත් ඉතිකින් තොප නුදුවා යලී ත්-නව තීනු උත්සහකර ලෙසනි සි ත්

264 එ වි ට පෝරිසාදය සිත යි-දිව හි මි ට නපසු බොරු නොම කීය යි මෙ ම ට කියා නවතා යස යි-සිටි ක ල ට නොපෙති තපසුන් දුව යි

265 එ මෙ න සීතාලා එතපසු ත්-ඔහු දු ව න ගමන් සිටියයිකී වෙ න් ලෙ සි න මෙවෙහෙසා කිව්වේ දැ න්-මගෙ ති බෙ න කඩුව කොස්පත ලෙසි න්

265 සි තු ව ද කියලා එතපසු න්-එම ර ජු සෙ ද බයගන්වා නික න් එ ම ස ඳ රුක්දෙවි කිව් තුටි න්-මම කුස ලෙ ද බලයෙන් එය කීවෙ න්

267 තෝදැන් පනවාදය පවී න්-නිති දුක්විඳලා නිරයට ගොසී න් සසරෙන් නිති ඇවීදින පවී න්-තෝ සිටීමුත් ඒ නොසිටිය ලෙසි න්

268 කි ය ලා බුදුඋතුමෝ විසි න්-නිති දෙ ස ලා ඇත සුදහම් බසි න් නු මු ලා කියලා මෙම වද ත්-යලි අ ස ලා එම යකුගේ අති න්

269 සො දි න එක්සිය රජුන්ගේ ලේවලින් බිලියම් දෙන්න ටා තු ටි න ගිවිසා එසුතසෝමය රජුන් හැරලා මෙවක ටා නො මි න බිලියම් දෙන්ට යොමුවී සිටින්නේදෝ සහතු ටා ‍එ මෙ න දිලා වෙච්චිබාරය බැරිය පිරිමසන්න ටා

270 එ බැවි නා සුතසෝම නිරිඳුන් අල්ලමින් ගෙනැවිත් සැනෙ න් නොල සී නා එක්සියය සදාලා දුතොත් බාරේ උනුලෙස න් ය ස යි නා තුටුවේය මාසිත කියා එමවෙස් හැරලමි න් සසොබ නා රුක්දේව වෙසයෙන් අනී ඔහු බිය කරවමි න්

271 එ ක ල රුදුගුණ පෝරිසාදය එරුක්දෙවිදැක බියවෙ ලා නි ම ල ඔබ කවුරුදැයි ඇසුවිට මෙනුගරුක අදිපති ලො ලා වි පු ල රුක්දෙවි මමයි කිව්කල පෝරිසාදය කිව් බ ලා ප ත ල සමිඳුනි එසුතසෝමය නොලැබෙතෙයි දුක් නොවමු ලා

272 පි තෙ න් ගරු ඔබ විමන් වඩිතේ එසුත සෝමය රජු ගෙනැ ත් ග ණ න් පිට එසියයක් රජුන්ගේ ලේද බඩවැල් මස් දිමු ත් සැ‍ නෙ න් දෙන්නෙමි පැවසු අතරට ඔහුට දක්වා තෙදබ ලැ එ ව න් නුගරුකයටම වැඩයයි දේවතාවා ලෙසිනි සි ත්

273 අ ඳු රු වැ ටෙ මී න් එදා දවසේ එපුර සඳ එලිවී රුවී න් ති බෙ න අ ත රි න් පෝරිසාදය නැකෑත්තරු සතදත්සෙයි න් සො ඳ ට බ ල මි න් පසුව දවසේ පුසේතැකතය දැන සොඳි න් එ දි න ගරු ව න් එසුතසෝමය නිරිඳු නෑමට එන බැවි න්

274 ගො සී න් අල්ලාගතිමි උයනට නුමුත් දඹදිව බොහො දන න් යො දු න් තුනකට කරති රැකවල් එනකලට උයනට රජු න් එ යි න් පෙර මම ගොසින් සැඟවී සිටිමි සිතලා රුදු රජු න් සැ නෙ න් ගොස් ඒ මිගාවිර නම් උයනෙ පොකුනට බැස හො‍ රෙ

275 නෙ එ න් පතකීන් ඉසවසාගෙණ සැඟවිසිටිනා අතර ටා ම සු න් එපොකුණ වසන ඔහුගේ තෙදබලෙන් බියවී සි ටා තැ නි න් තැන ගොස් දිය නොසොල්ලා උනිය ඔහු ගේ බල ය එ ව න් තෙදබල පිහිටු‍වේ එම පෝරිසාදය රජුහ ‍ටා

276 මෙ යි න් පෙර කාස්ය ප බුදුන්ගේ සෑ‍සනේදී ඔහු විසි න් බු දු න් ඇතුළුව බික්සු සගණට එකිරිපඩු දන්දුන් බෙලෙ න් එ යි න් මහබල වික්ම ලැබුනේ ගෙවල් තනවාසිතු ලෙසි න් ස ඟු න් හට ගිනිකබල් තබවා දරබිඳින පොරවද දුනි න්

277 එ ව න් කුසලෙන් මහත් තේජස් ලැබුනි නැති ලෙස කෙනෙ කු මෙව න් තෙදබල පැවතී ඒමහ පෝරිසාදය රජ තු ටා උ ය න් තුලගොස් මගුල් පොකුනේ සැගවී සිටිනා අතර ටා ප හ න් වෙන්නට කලින් රුකවල්ලාපි තුන්යොදුනක්ව ටා

278 එ යි න් පසුවට නැතැති පින්වත් එසුතසෝමය නම් රජු න් සොඳි න් රාජාබරණ පැලදා මගුලැතාපිට නැගයසී න් ව ටී න් සිව්රග සෙනග සැරසී මගුල් උයනට යනලෙසි න් හොඳි න් සුඛයෝගයක් බලමින් පිටත්වී යනකල බැති න්

279 නන්ද න ම් ලත් බමුනු කෙනෙකුන් තක්සලා නුවර සිට න් සිත් තුටි න් සොඳ සතාරහ ගානා සතරකුත් ගෙණ බැති න් තිස්යොදු න් මග ගෙවා ඇවිදින් ගමක ලැග රෑවූ සෙයි න් අළු ය මි න් පසුදිනේ නුවරට පැමිණිකල වාසල් දොරි න්

280 පි ට ත් වූ සුතසෝම නිරිඳුන් නෙතින් දැකලා එබමු නා දි මු ත් දකුනත එසවලා සිට නිරිඳුදෙස බලමින් සි නා සි රි ත් සේ (ජයතු භවං මහාරාජ) යයි යන වදනි නා උ ග ත් එබමුනු පිනැති නිරිඳුට සමාචාරය කලතැ නා

281 එ වි ට නිරිදුන් කතාකරලා බමුනුගෙන් ඇසූ මෙලෙ සේ ස තු ට වඩනා මෙතුම කුමකට අවුද ආවේ කොයිදෙ සේ දැ න ට ඕනෑ කීමද මාගෙන් කියනු දෙන්නෙමි මෙවිග සේ ලෙ ස ට පින්වත් එසුතසෝමය නිරිඳූ ඇසුකල බස්මෙ සේ

282 උ තු න් නිරිඳුනි මෙයින් පෙරකප මෙතුන් ලොව හෙලි කරව මි සොඳි න් බුදුවූ කාස්සප නම් සතට ගුරුවූ බුදුතුම න් ය සි න් සිරිමුකයෙන් වදාරපු සතාරහ ගාතා බැති න් මෙදැ න් එබවෙත රැගෙණ ආවෙමි ඇසීමට ඔබ තුටුසෙයි න්

283 මෙ ලෙ සි නා එම බමුනුකිකල තුටුව සුතසෝමය රජු න් එ ම ගැ නා මගෙ සිතද තුටුවිය මෙඔබ ආගමනට මෙදැ න් ම වි සි නා සුඛයෝගයෙන් යම් මගුල් පොකුනට තානමෙ න් එ ගො සි නා විත් අසමි තොපගෙණ පැමිණි ගාතා සතරම න්

284 මෙ‍ ලෙ ස පවසා ඇමතීයෙකු කැඳවලා බමුනුට සැමදෙයි න් නො ල ස උවටැන් කරනු පත්කර නිරිඳු වැඩියයි පිරිවරි න් එ ලෙ ස පිරියෙන් නිරිඳු වැඩලා එඅටලොස් රියනක්වටි න් ය ස ස ඇන් අස් එපිරිවර ඇතිමගුල් උයනට පැමිණියෙ න්

285 එ ව න් උයනට පැමිණ නරනිඳු රාජ අබරණ ගලවමි න් ත ම න් පිරිවර සමග බැසලා මගුල් පොකුනේ නා එපැ න් සොඳි න් ගොඩබැස එදිය සළුපිට ඉන්නකල පින්වත් රජු න් මැ ති න් විගසට ‍සඳුන් සුවඳද රාජබරණය ගෙතෙනමෙ ත්

286 ස ල ස නා විට පෝරිසාදය සිතයි මේරජ බරණයෙ න් සැ ර සු නා නම් බොහෝ බරවෙයි එමනිස දිය සළුපිටි න් හැ ර ගෙ නා මම යමි සිතාලා පෝරිසාදය මමයි දැ න් කී ය මි නා රජුලගට පැමිණි අල්ලගති තද උරණයෙ න්

287 එ ව න් නදසා ඇතුන් අස්සහ වටටසිටි පිරිවර දන න් බ යි න් සිහිමදවෙලා වැටුනේ බොහෝබල බිඳිලා ගොසි න් ර ජු න් අල්ලා පෝරිසාදය පොරණ ගුරුකම සිහිවෙමි න් උ තු න් රජකුලයත් නිසාවෙන් එතුමහට ගවුරවලෙසි න්

288 එ ක ර පිටහිඳුවමින් මාවත් දිගේ ගියනම් පමාවෙ ත් ප ව ර උසඇති පවුර පැනලා එතුන් යොදුනක් ගොස් දිමු ත් උ දු ර ගැනුමට මෙරජු මා පසු ඒද කිසිවෙක් සිතායු ත් එ ව ර පසුබට හැරිබලමින් සෙමින්යන්නට විය පිට ත්

289 එ ලෙ සි නා යනකලට කරපිට හිඳුවමින් බෝසත් රජු න් නා මි නා දිය එකෙස්වැටියෙන් පිටදිගේ වැගුරු නීතදි න් නොලසි නා එම පෝරිසාදය සිනී මරනෙට බියවෙමි න් මෙ නර නා දැන් හඬන්නේමය සිතා ඇසුවයි මෙමලෙසි න්

290 ව ස න මෙමලොව කිසිමකෙනෙකුන් අතරයෙන් මරනෙ බිය ක් ‍ නොව න කිසිවෙකු නෑතේ ඔබතුම සියළු සතනැන නිපුන නෙ ක් සොබ න සතහට අතුම් නිරි‍ඳෙකි සෑම සැපතින් පිරි නොයෙ ක් නොමි න මෙලොවේ සියළු සතහට සැමලෙසින් ඔබවේ සුරෙ ක්

291 ම ර න ය ට බියවෙලා ඒමුත් අඬනුදෝ ඔබ නිරිදු නේ එ ලෙ ස ය ට නැත අඹුදරුන් සහ වස්තුගැන හඬ නෙද අනේ මෙ ස ත හ ට කප්රැකක් වැනි එබ අඬනවා නම් මරගැ නේ ව ස න ර ට අවසේස වැසියෝ කෙසේ නාඬනු දෝ දැ නේ

292 උ තු න් පින්වත් නිරිඳුනේ ඔබහඬන කරුණය මේහැටි ත් සැ නෙ න් කියනුය ඇසූකල රජකීය අප මහළු බෝස ත් ග න න් නැති ඇත් අසුන්දජ පාබලැති මාගේ රටටව ත් නො මි න් මාගේ සම්පතටවත් පනටවත් දුක් නැත කිස් ත්

293 මෙ ම න් අළුයම පිටත්වී මාලිගෙන් එනකල නෑම ටා උ තු න් කාස්ය ප නම් මුනිඳු දෙසු සතාරහ නම්ලත් තු ටා ය සි න් ගාතා සතරකුත් ගෙණ ඇවීත් බමුනෙක් මගසි ටා බැ ති න් මා සහ කතාකෙරුවේ කියනලෙස ගාතා ම ටා

294 මෙ ම න් පිරිසුවෙලා ඇවිදින් අසමි පවසා බමුනු ටා නො මි න් පිරිවර සමග ආවේ පොකුනතුල දියකෙලිය ටා එ ව න් ‍ මගෙබස බාදඋනු ගැණ දුකයි වෙනතැන දුක්ම ටා ඉ ති න් මාතොපහරින්නේ නම් ගොසින් සැනෙකින් බව න

295 එ ව න් මගෙබස ඉස්ටකරලා අසාගාතා සිත්තු ටා සැනෙ න් එන්නෙමි කීය නිරිඳුන් පෝරිසාදය රජුහ ටා ව ද න් එඅසා එවන් සතුරා සිනාසීලා පෙම්කො ටා උ තු න් නිරිඳුට කීය මේලෙස සොඳයි ඔබකී බසතු ටා

296 මෙව නේ මාවැනි මිනීමරණ රුදුසොරෙකුට අසූවූ මෙ ඔබතුම න් ගොසි නේ ගැලවීලා තමනුවරට යලිනේනාබව දනිමිකිවෙ න් එ ගැ නේ කුමකට බොරුඋපමාවල් පවසන්නේදෝ ඔහු ඇසු වේ සොඳි නේ එබසට අපමග බෝගත් පවසයි රුදුරජු හට මෙලෙසී න්

297 අ ස න් න සබඳිනි මෙලොවේ දුසිරිත් සමගින් පවුකර රැකිම ටා වැ ඩි යෙ න කදිමයි සුසිරිත්ලෙස ඉඳදහමින් මියයනවා සත ටා මෙලෙසි න සත්තක වදනේ දහමය පෝරිසාදයට දෙසු ක ල එ ම ගැ න පහදාගන්නට බැරිවී තව නුවනක් යෙදුවයි ඊ ටා

298 මෙ ම ට අයිති රන්කඩුවත් සහ සැම වස්තුද රජ සැප අතුම් ම ටා ස තු ට වඩා මම කඩුවේ දිවුරමි කියා කරෙන් බැස්සූකල ටා ර ට ට ගොසින් දෙවනුව එමි කියලා කඩුවේ දිවුරපු අතරය ටා එ වි ට සිතාගති පෝරිසාදයා මෙලෙස නැනැති නිරි‍ඳෙක්ව යි

299 කි සි ම දි නා බොරුවට රන්කඩුවේ අතතියලා නොම දිවුර න් නේ එ ම සෙ යි නා මම හරිනෙමි මේතුම නාවොත් මම පසු බලමි න්නේ බි ලි ග ණ නා සරියන්නට මමවත් බෙල්ල කපාගණ ‍නොලසි න් නේ කි ව් ලෙ සි නා ඒබාරෙන් ගැලවෙමි සීතලා කිව්ගොස් එන මෙ න් නේ

300 එවදන අසමි නා 303 රාහුගේ මුකයෙ න් සුතසෝම රදු කිය නා ගැලවී පුන්සඳ විලසි න් බාලෙන් මවීසි නා සුතසෝම නිරිඳු න් කිසිත් බොරු නොවතෙපළුක රු ගියේ තම නුවරටම යනමෙ න්

301 නමා බාලේ සි ට 304 එසේ යන එඅත ර නොදනිද රජුනි හරිය ට එතුම සහ වැඩි යෙන් පෙ ර රටද ලැබ දහම ට බියසිතින් බොහො ගො ර ඉන්න මම බොරුකියමිකුමක ට උනී පට බැඳ තදින් කැඳවු ර

302 කියා මෙම විලස ය 305 එසේ ඉන්නා වි ට එබෝසත් සුතසෝම ය නිරිඳු දුරළුනු දැක සි ට රුදු පෝරිසාද ය සැවොම තුටුවී සි ට වෙතින් ගැලවි පිනෙන්දිසිවි ය පිරිවරාගනි එබෝසත් තු ට

306 අනේ පින් බලයෙ න් 314 මෙ ගැණ මම පඬුර ට දිලෙනා රජු නි මතර ත් කුමක් දෙන්නෙද බමුනු ට පෝරිසාදය ගෙ න් පනස් යොදුනක් ව කෙසේ ගැලවී ආද මරනෙ න් චක්ර වාටය රුවන් ගොඩකොට ට

307 පින්වත්නී මිසි ට 315 දුන්නත් මිදි සිත ට එවෙනි රුදු හතුරා හ ට තෙකුදු උවත් පඬුර ට දහම්බස් දුන් වි ට තුන්සිය යොදුන් ව ට යන්ඩ කියලා එවී පසුව ට ගහනවූ මේමගේ කුරුර ට

308 එබස් අසමින් නේ 316 සමගින් සත් යොදු න් එපිරිවර සතුටින් නේ ඉදිපත් නුවර මනර න් රජු පෙර ලෙසින් නේ සම්පත් සමගයෙ න් වැඩමවා රජ බවතවන් නේ දෙතත් පොහොසත් වෙමිමම න

309 වැඩ එරජ මැදුර ට 317 මෙකියනා දෙරට ට කපුවා ගෙන්නවා සි ට සුදුසු කුසලක් ගරිය ට දැලිරැවුල් බාතු ට ඇද්ද යන බව තු ට සුවඳ පැන් නා යහන වැඩසි ට බැළූකල නැතිනියා දැකසි ට

310 නන්ද නම් බමු නා 318 සාරදහසක් ම න් හටද පනවා යග නා දෙන්නෙමි කියා සිතමි න් වැඳ අදර සිති නා බමුනුගෙන් ඇසුවෙ න් ඇසි සතරහා ගාතා සොඳි නා මීටපෙර මෙම ගාත කියමි න්

311 කාක්හප මුනිඳු න් 319 වෙනත් රජ කුමරු න් දෙසූ විලසට මනර න් දෙන්නේ කිමද ඇසුවේ න් මදමාන හරිමි න් මහරජුනි පෙර මි න් දෙසි ගාතා සතර සුපස න් ලැබෙයි එකසිය සියය මසුර න්

312 අප බෝසතුන් ව න 320 සතාරහ කිය නේ සුතසෝම නම් එතර න එනිසා තමයි රජු නේ ගාතා අසාග න එවිට රජ දුකි නේ එගැණ තුටුවී සිතුව මෙලෙසි න කීය තොපමෙය අවත්රැගෙ නේ

313 මෙගාතා සතර ය 321 මෙහි ඇති වටිනක න් ඉසිබාසිනේ නොවෙනු ය නොදනිති තමා සැබවි න් ස්රාාවක බාසින ය සියක් නොව මසුර න් නොවේ මුනිඳුගෙ දහම් රැසම ය සාරදහසක් දෙමිය මම දැ න්

322 අද මෙවෙලේ පට න් 327 අප මහසත් එවී ට සහස්සරහා විය න න් සැබැයි කියලා පියභ ට කියාලා නිරිඳු න් දර්මය උතුන් කො ට දුනී සිව් දහසක්ම මසුර න් මෙසේ කීවේ එතන වැඩසි ට

323 එපුවත් දැක දන න් 328 මහසාගරය මෙ න් පවසා එවග සතුටි න් වටිනා දහම අසමි න් සිතුපිනා නොලසි න් මසිත තුටුවීමෙ න් සාදුකාරය දුනී ගිගුමෙ න් දුනිමි සිව්දහසක්ම මසුර න්

324 එවග සැලවෙමි නා 329 වස්තුව කොතෙක් මු ත් මහසත් දෙගුරු දෙදෙ නා කුමටද දහම් මිසයු ත් ව්සතු ලෝබයෙ නා වස්තුව සොරන්ට ත් පුපුර පුපුරා ඉන්න සඳි නා දියට ගින්නට සෑමට හිමිවෙ ත්

325 බමුනුහට උවටැ න් 330 එනිසා දෙගුරු නේ කරවා පිනැති නිරිඳු න් උගත් දම් එසෙ නොවේ නේ දෙගුරු දකිනාමෙ න් එගැණ මම විසි නේ ගොසින් සිටියේ වැඳම එකඟි න් නිදම්කෙරු සිව්දහස වටි නේ

326 එවිට එම දෙඟුරු න් 331 මෙලෙසට පවසමි න් පුතා එමරුදු සොරුගෙ න් උතුම් මහසත් මනර න් ගැලවි බව කිසිය න් දෙගුරු අස්වසමි න් නොවෙයි ඇසුවේ වස්තුගැනදු න් දෙසාපෑවේ දහම් සොබම න්

332 එ ලෙ සි න් අප බෝසතුගේ දෙගුරුට බන කියමි න් ඇසුවෙ න් වැඳලා දෙවනුව වස්තුවගැන මට දැ න් කෙරුවෙ න් මුත් නින්දා මේමම රුදු මිනිමරුගෙ න් දි වු රු න් දී ගැලවීලා ආවෙ දෙවනු යනමෙ න්

333 එව න් බසට මම නොපමා පෝරිසාද වෙත ටා මෙදැ න් යමිය සියළුවස්තු ඇත් අස් රත මෙර ටා ඉති න් මෙඔබ බාරගනුය කමක්නැතේ මෙම ටා තුටි න් එබස් පැවසුකල ලය හුනුවිය පිය ටා

334 හඬමි න් සෝකෙන් ඒ ගැණ ඇසුවෙ මෙම විලසි න් සොබම න් මගෙ නුවර යෝදයෝ සහ නෙක පිරිසෙ න් ඇතිව න් නෙය මෙනුඹ මන්දයන්නේ මරනෙට දැ න් සැමසෙ න් මෙනුවර රුස්කර සොරාව මරවමිම න්

335 කි ය මි න මෙලෙසට පියරජ සමග සොලොස් දහස ක් න එ ග න සහ නුවර සියළුදෙනා ඇවිත් වී ඒ ක් ස සො බ න සුතසෝම නිරිදු පෝරිසාද නම් ය ක් ම රු ගෙ න යන්නේය කියා ඇඬුසැම කියමින් දු ක්

336 ලො ල් ලා බෝසත් පවසයි පියරජුහට මෙලෙසි න් අ ල් ලා මා පෝරිසාද ගෙණ ගොස් මගේ වදනි න් මෙ ල් ලා වී බන අසනට එව්වෙ විස්වාසෙ න් ග ල් ලා ලේ කතත් මාව ඔහුට දොසක් නොසිත න්

337 ම ම න ම් දුක්නැත ඒ ගැණ බොහො පින්කර ඇත් තේ එපි නෙ ත් මිට දිව්යස සැපත් උරුමවේය නිත් තේ අ ප වැ න් නන් හට රජ සැප ලාමකවිය සත් තේ එ සෙ යි න් මම පෝරිසාද රජූ වෙත යනු විත් තේ

338 මෙ ලෙ ස කියා දෙගුරුන් වැඳ සමුගෙණ අප බෝස ත් නො ලෙ ස දහම් දෙසා අනිත්තය සිහිකර රෑ වි ත් ස තො ස තමන් බවනේ වැස පසුදින අළුයම යු ත් වි ග ස නැගිට සෑම පිරිසට අඬගසලා කරමෙ ත්

339 උ තු න් එබෝසත් යන්නට පිටත් වෙච්ච කල ටා දු කි න් දනෝ මොරගසමින් පස්සෙන් යති එවී ටා එ වු න් වලක්වා ගැණුමට බැරුව එබෝ සතු ටා ප යි න් බිමේ ඉරඇඳ කිව අදර ඇතොත් මෙම ටා

340 මෙම ඉ ර පැන එන්ට එපයි කීකල අප බෝ ස ත් ම න හ ර එතුමගේ වදන අසමින් සැම වැසීයො ත් මෙම පු ර එකනින් නදැකර හඬමින් එකබසට ත් අ ත් හැ ර සැමදෙන එතුමා වැඩියේ බීය නොවසි ත්

341 සිත සතටුටින් එමහසතුන් දිවි ආලය හරිමි න් යන අ ත රි න් පෝරිසාද සුතසෝමය නිරිඳු න් එයි දෝ දැ න් තේන්නෙදෝ සිතලා ගිනි මොලව න් බි ලි දෙ ත් තෙමි එකෙක් අඩුව මටවේ දුක් නොලසි න්

342 සි ත මි න් මෙලෙසට ගිනි මොලවා ලඟ ඉද එසො රා ස සි මි න් එඋලක් ඉන්නානකල බෝසත් එව රා වැඩි‍ යෙ න් පද එසලකුණෙන් බැළූකලට හතු රා ස ඳ මෙ න් පුර දිලෙන එබෝසත් දැකලා තොහැ රා

343 සතුටු වෙ ලා සීතපිනමින් පෝරිසාදඑදි නේ ඇසු එක ලා රජුනිමෙඔබ නුවරටගොස් සැනි නේ ඔබේ සිය ලා කටයුතුකර ආවද කිව්ලෙසි නේ රජු එ ක ලා කියයි පෝරිසාද යකුට මෙති නේ

344 ස බ ඳ මෙමන් ගොස් නුවරට දිවසැපතට මුල්ව න් එ ස ඳ කසුප් මුනිඳුන් දෙසු ගාතසතර අසමි න් නොම ද සාරදහසක්දී ආවෙමි සිත සතුටි න් මෙ ස ඳ මාව මරලා තෝ දෙතොත් දෙව්ව බිලිය න්

345 නැ න්න ත් මා මරා කතත් කනුය ඉතින් සතුටී න් කි සි ය න් දුකකුත් නැත මම මගෙසිතවිය පැහැදු න් අ ස මි න් එපුවත් සතුරා සිතයී මෙලෙස නැතයෙ න් මෙ රජු න් කිසි බියක් නැතුව පවසන්නෙ මෙලෙසි න්

346 ලෙ ස සි ත ඇසු දහමබලෙන් සිතුබිය අත්හැරි ලා වෙත් බැ ත දැන් මමත් මෙරජුගෙන් දහමය අස ලා ම ගෙ සි ත තුල ඇති සැමබිය අත්හරවා නිම ලා වැ ද හො ත යහපතැයි සිතාකිව් නිරිඳුට එක ලා

347 පිනෙ න් ගරු රජු නි ඒගාතා සත ර අ ස න් නට මගේ සිත තුටුවිය මෙව ර බැ ති න් මට දෙසනු කීකල එමසතු ර උ තු න් බෝසතුන්පවසයි මෙබස් සු ර

348 අ ස ත් සබද මකියනබස් සිතසතු ට ප වී න් පිරිරුදුරු ගුණවත් සැමසත ට ලෙස න් මිනීමස් ගැණ පියවි සීත ට සැපෙ න් රජ ඉවත්වූ මේ තාවෙත ට

349 එ ව න් දහම ඇසුමෙන්නැත කිසිමප ල උ තු න් සින්හතෙල රන්බදුනක් ඇතු ල දැමු න් මිසක මැටිබදුනක එවොත් තෙ ල එ යි න් වටිනාකම නැතිවෙයි බස නිම ල

350 එලෙ සි න් උතුම් මුනිඳුන් දෙසු එවෙනි බ න නතියෙ න් පවින් බරිතව නිරමග සොය න දු ද න න් වෙතට දෙසුමෙන් පලනැත එයි න කි ය මි න් දෙසුවාය සුතසෝමය නර න

151 ත දි න් බොහො නිගාකරලා ඔහුවෙති න උ තු න් බෝසතුන් කිව්මුත් මෙත් සීති න වෙ මි න් සතුටු කීකරු වදනින් එදි න බ සි න් මෙලෙස කිව ඒ මිනිමරු දුද න

352 සො බ ම න් පිනැති නිරනිඳුනේ අසනු මැ න කු ම රු රාජ මේ දඹදිව් තුල වස න බොහොසෙන් සමග වන ගොස් පිරිවරද ගෙ න මර මි න් ගෝන මුව ඌරෝ නොයෙක් දෙ න

353 ගෙණ ය න් නා මස් බුදිනට ලොබින් සි ත් ත ව ඉ නන් නා සමහරු දඬුවම් පිණිස ත් ම ර ව න් නා මිනිසුන් මස් නොකෑමු ත් තැති වෙන් නා දෝ පවු එගැණ මෙලෙසට ත්

354 ක ර නා එපව් සහ මම කරණ පව්ව ල ති බෙ නා වෙනස කිමදෝ නිරිඳුනි මෙක ල එ යි නා දොස් නැතොත් ඒ අයහට නිම ල ම ර නා මෙමිනිසුන් ගැණ දොස් නැතබහු ල

355 එ ව ද න් අසා පවසති සුතසෝම ර ද එ ර ජු න් නොකති පස්නිය ඇති මස් නොම ද තොපදැ න් පස්නියෙන් යුත් සිය ජාතිය ද මි නි සු න් මස් බුදින සින්දා වැඩී පව ද

356 කි ය මි න් මෙලෙස නින්දා බස් බනීමෙ න් රු දු ව න් පෝරිසාදය ඇසු බෝසතුගෙ න් මෙලෙ සි න් රුදු මෙමට ඔබ අසුවෙලා ගොසී න් කි ම දැ න් දෙවනු ආවේ බිය නොවී පෙමි න්

357 අ ස න් සබඳ මගෙ එකබහ රජ දහ ම රු ව න් වස්තු සැමටම ඒබස උතු ම එ ව න් බසට කැලලක් වෙන නියාම ම මෙ ව න් ගමණ ආවෙමි කී එරජ තු ම

358 ස තු න් සැමට මේලොව නියමයි මර න එ යි න් රාජ සැපහැර ආවේ ගම න උ තු න් ‍එබෝසත් කීකල මෙම ලෙසී න තු ටි න් ඇසි පෝරිසාදය රුදු නර න

359 සො බ න ගුනැති ඔබතුම මෙමට අසුවෙ ලා ගො සි න දෙවනු ඇවිදින් රජසැප හැර ලා දි ලෙ න මෙගිනි සහ එක්සිය රජු දැක ලා මු හු න බිය නැතුව ඉන්නේ ඇයි මෙක ලා

360 එ වි ට බෝසතුන් පවසයි මේලෙස ට ස තු ට වඩන තිසරණ පිහිටමින් සි ට ය ස ට නිවන් මග හෙලිකර මනා ක‍ො ට සොඳ ට දෙගුරුන්ට උවටැන් කරමි සි ට

361 කු ස ලි න් යුතුව පස්පව් දස අකුසලි න තොලෙසි න් වෙන්ව ඉන්නා සීන්දා නිති න ම රු ව න් ගැණ කිසිත් බියනැත එම සෙයි න කි ව් වෙ න් මෙඅප බෝසත් බුදුබව පත න

362 එ දි නේ පෝරිසාදය පැහැදී කිය තී ඉ ති නේ මෙමන් ගාතා ඇසුමට කැම තී මෙ දි‍ නේ පටන් සැමපව් අත්හැරුම රු තී තු ටි නේ එබෝසත් ගාතා වදාර තී

363 ප ව ස මි න් එබෝසත් ගාතා සත ර සි තු පෙ මි න් කියත එමසොරු හට පව ර රු දු රු ව න් පාපකරු සහ එක්ව ති ර සොඳසැපෙ න් සියක් වරුසය ඉඳුම ති ර

364 සු ද න න් සමග දවසක් ඉඳුමට නිව ට කි ය මි න් දහම් දෙසලා අවවාද කොට ට සු ප ස න් එගාතා සතරේ පිලිවෙල ට පැහැ දු න් කරකීය සසරේ වග ඔහු ට

365 එ බ ස අසා පැහැදුනි පෝරිසාද ය ස තො ස වෙලා වනදෙවියෝ වෙලා පි ය වී ග ස දුනිය ඒගැණ සාදුකාර ය නොලෙ ස මිනී මරු මෙ‍මලෙස පවසා ය

366 සොබ ම න් පින්වන්ත සමිඳුනි ඔබෙ බස ට පැ හැ දු න් උනුනිසා මාසිත කුසලය ට ම ම දැ න් කියන ලෙස වරසතරක් සතු ට වි ල සි න් මගෙන් ගන්නේ සමිඳුනි දැන ට

367 අ ස මී න් බෝසත් එවද න 375 සිව්වෙනිචර ඉල්ලුතැ නේ සිතුවේ න් මිනි මරාබුදි න සිනාසිලා තදදුකි නේ නිතියෙ න් පව්කරම වහ න අපොයි එවෙනි වරය අ නේ මොහුගෙන් වරගැණුම කුම න කෙලෙසින් දෙමි සුවාමි නේ

368 සිතාඑලෙස අසතුටුවෙ න් 376 සීයළුමගේ රජසැපහැ ර පැවසුකලට සිතුඅදරි න් ඇතන් අසුන් සේනාහැ ර දෙවනුන් කිකලසුපස න් මිනීමසට ලොබින් මෙව ර මහබෝසත් සිතු මෙලෙසි න් වනවැදුනෙමි රජු නිපව ර

369 මෙපමණ මිනිසුන් මරමි න් 377 එවෙනි එමස් අත්හැර ලා කකාසිටිය පවුකරුගෙ න් ඉන්නටනම් බැරිමෙක ලා පලමුවදැන් මමමොහුගෙ න් වෙනවරයක් ඉල්එක ලා මිනිකෑම දුරුකරමි න් දෙන්නෙමි මහරජු නිලො ලා

370 ඉත්නාවිලසට දිවුරු න් 378 මෙමමිනීමස් කෑම පම ණ දෙන ලෙස පසු ඉල්ලමි ම ත් රසයක්නැත මෙලොවවෙති න මමද ඔහුද දිවිහිමියෙ න් පෝරිසාද කිව් එසඳි ණ දකින වරය පළමුව ම ත් සිතුවේබෝසත් මෙලෙසි ණ

371 ඉල්ලමිසිතිලා මෙලෙසි න් 379 මෙවන්නිරිඳ මිනීමස ට එවන්වරය ඉල්ලමිම න් පිරියවෙලා තදවිලස ට දෙවෙනිවරය සියළුරජු න් මෙය අත්හරවා ලන්න ට සමගමීතුව වසන ලෙසි න් ඕනෑයයි සිතා සතු ට

372 තුන්වෙනිවර සියක්රජු න් 380 මහබෝසත් පවසන් නේ එල්ලපු ඒ නුගරුකයෙ න් පෝරිසාද මහරජු නේ බිමටද බාලා සැනෙකී න් තමගේ පනගැණ තදි නේ දිවිගලවන වරගන්නේ ත් තමආලය ඇතොත් අ නේ

373 සිව්වෙනිවර ඉල්ල න්නේ 381 මෙලොව වසනසියළුදෙ නා මිනීකෑම හරිමි න්නේ එමලෙස ආලයතිබෙ නා දඹදිව සැම ජනයි න්නේ එමලෙස ආලයතිබෙ නා බියදුරලන විලසි න්නේ මෙමිනිමස් හරි‍නු මැ නා

374 මෙලෙසින් අපඑ බෝසතු න් 382 කියලාහෙලිකර පවගැ ණ පෝරිසාදනම් රජුගෙ න් නුමුලා පහදා දීමෙ න ඉල්ලුකලට වර මෙලෙසි න් සිව්වෙනිවර ඉල්ළූ තැ න දුනිය පළමු තුනම බැති න් පෝරිසාද බොහෝදුකි න

383 නෙත් පුරවාගණ කඳුලෙ න් 391 සමිඳුනි බාලේ ඔබම ට පවසයි දෙවනුත් මෙලෙසි න් මිතුරුව ඉඳ පන විලස ට උතුන් මගේ දෙගුරුවරු න් සිල්ප දුනිමි එදත් මෙම ට සහ සැමවස්තුව හරිමි න් දැනුත් ඔවා දුනි ගරුකො ට

384 වනයට වැද මෙමස් කමි න් 392 එනිසා ඔබතුම විසි නේ ඉන්නා මම කොයිවිලසි න් ඉල්ලනවර දෙමි ඉති නේ අත්හරිනෙද කියා දුකි න් මිනිමස් කෑමද නිති නේ හඬන්ට උනි බැරි විලසි න් නොකමි මලත් කුසගින් නේ

385 එවිට එබෝසත් උතු මා 393 කියා පෝරිසාද රජු න් පැවසී දෙවනු මෙම ලෙස මා දිවුරා පය පිට වැටෙමි න් මහරජුනේ රජුන් ත මා මිනිකෑම අත්හරිමි න් එකබස පවසති නිය මා පන්සිල් ඉල්ළුවයි බැති න්

386 මම දැන් සැප අත්හැර ලා 394 එවිට එසුතසෝම රජු ත් දිවිදෙන්නට තුටින් ලො ලා ඉතා සතුටුවී පිනමි න් ආමට වරගනු කිය ලා පොරිසාද රජුට බැති න් කීමද කියන මේ අවු ලා පන්සිල් දුනි පිරිස සිති න්

387 මෙලෙස එබෝසත් උතුම න් 395 එහි රුස්වූ සැම දෙවිය න් දෙතුන් වරක් ඔවා වද න් සමග සියළු යක් රකුස න් දුක්විට ඔහු අඬා දුකි න් දැකලා ඒබව සතුටි න් බෝසත් පාමුල වැටුනෙ න් සාදුකාර දුනිය බැති න්

388 බෝසත් පවසති එමවි ට 396 පෝරිසාද රුදු රජු යු ත් පෝරිසාද රජුනි එබ ට කර උන් ඒ සැම දුසිරි ත් පෘස්ටාචාරීව සතු ට දුරලනු බැරිවිය කාට ත් මම විසුවෙමි සතදී සී ට සුතසෝමය නිරිඳු පිනැ ත්

389 යමෙකුන්ගේ දුසිරිත් හැ ර 397 කලදේ මහ වික්මය ම යි දුරුතෙරු නම් යමෙක් පව ර කියා සාදු කාර දුන යි නැවබිඳි කෙනෙකුන්ව එක ර දඹදිව සහ වනන්තරෙ යි පහලවු ගො බිමක් අසු ර සාදු නදින් සතුටු උන යි

390 එලෙසින් සිතලා රජු නේ 398 එම සැබ්දය සතුටු නදි න් ඉල්ලනවර දෙනු ඉති නේ චාතුර්මහ නම් ආදි න් එවිට පෝරිසාද සැ නේ සියළු දීවලොව සමගි න් අඬලා කිව් මේ ලෙසි නේ බඹලෝකයටත් ඇසුන‍ෙ න්

399 ඇසීලා දෙවි බඹ විසී නා 407 මුදමු එ රජු කතාවෙ ලා සාදුකාර දුනි එදි නා ගොසින එකම ර‍ජෙක් බ ලා එනුගරුකේ දෙවි තුටි නා බැම්ම කැපූවිට නූමු ලා සාදුකීය පීතියෙ නා වැටුනයි බිමටම එක ලා

400 දෙවියෙකු බඹ රජෙකුටව ත් 408 එවිට කියති එබෝසතු න් බැරිවූ දෙය පිනෙත් දිමු ත් සත්දින ඉද නිරාහරෙ න් සුතසෝමය නම් බෝස ත් වැටෙති සවිය නැතුව රජු න් ඉටුකල එක බොහෝ සම ත් කියා දෙදෙන කතාවෙමි න්

401 සාදු සාදු කියාග නේ 409 බැමිකපමින් පොලින්පෙ ලේ නුගගස සොලවා තදි නේ අදරින් බෝසත් නිම ලේ සියළු වනය ඇසෙන මෙ නේ බිමට රජුන් ගෙන එක ලේ ගිගුම් දුනිය එකහඬි නේ කීවයි රුදු සොරුට ලො ලෝ

402 පෝරිසාද රජු එදි නා 410 නුගපතුරක් ගලවමි නේ මහබෝසත් හට බියෙ නා ගලගා ගෙනෙවයි සැනි නේ එකත්පස්ව යටහති නා ගෙන්වා වනවල සොඳි නේ වැඳගණ අන්නයි බැති නා ගාලා අතගත්තු යැ නේ

403 එබෝසතුන් එම සඳි නා 411 පෙරුම් පුරණ එබෝසතු න් එල්ළූ රජ සියලුදෙ නා රැකි සීලේ අනුහසයෙ න් මුදවා හරිනා ලෙසි නා සුවචී වන නිදුක් වෙමි න් පෝරිසාදයට කිවෙ නා සියක් රජු ත් නැගිට උනි න්

404 පෝරිසාද කියති එවි ට 412 එකල සෝරිසාද රජු න් මම ගියකල ඔවුහු ලග ට සාල් රුගෙණ කැඳ උයමි න් බැමිමුදලා බාපුකල ට සියක් රජු න්හට දෙවමි න් වියිරව මාවටකරසි ට තුන් දවසක් එක විලසි න්

405 අපගේ හතුරා නසමු ද 413 උවටැන්කරලා අදරි ත් කියලා මානසති නො ම ද නිදුක් ලෙසට සුවකරමි න් ඔබගෙන් ලැබු පන්සිල් අ ද ඉතින් නුවරවලට පෙමි න් නො‍නසමි දිවියතන් මම ද යනලෙස ගිවිසා සැතෙකී න්

406 එසේ එරජවරු විසි නා 414 සුතසෝමය එබෝසතු න් වයිරෙ ත් වට කලෝති නා පෝරිසාද රජුට පෙමි න් මාගේ පන්සිල් බි‍ඳෙ නා නුවරට යනලෙස කිව්වෙ න් එනිසා ගොස් අපි දෙදෙ නා එමවිට පවසයි මෙලෙසි න්

415 සො බ ණ ගුණවත් පැනැති සමිඳුනි අසනු මකියන මෙවද නේ පො ර ණ මම විසු රටට ගියකල එරටවැසි මා දුටුතැ නේ නො මි ණ අපෙ මව්පියන් සොහොයුරු මරා කෑවයිකියමි නේ ත දි ණ උරනින් මාව අල්ලා කරති වද මරණාමෙ නේ

416 එව වි ට ඔබගෙන් මෙමා ලැබුඋත්තම මෙස‍ීලේ බිඳිය යි ප න ට මාගේ උනත් අනතුරු සීලෙ නොබිඳිමි නියතම යි ර ට ට මගෙ මම නොගොස් සමිඳුනි මෙවනතුලවැද ඉන්න ව ස තු ට එබසට එසුතසෝමය බෝසතානෝ ඇසූව යි

417 ව නේ ඉඳලා මිනීමස් හැර එමඔබ කනු මොනවාද දැ න් දැ නේ එනිසා මමත් සමගින් එබරනැස් නුවරට ගොස් න් වී නේ නැතිලෙස එපුර සැමසෙන් ඔබට එකගස කරමිම න් සෙ නේ වඩවා යමුව එපුරට නැතොත් කුරුරට දෙමිය ම න්

418 මෙ ම ලෙ සි න් මහබෝසතානෝ පෝරිසාදය රජු හ ටා ය ස සී රි න් සැම වස්තු ගැණ සහ රටද සෙනගදගැන තු ව රු ණ යෙ න් පවසලා ඔබදන් දහමයෙන් හික්මව සි ටා සි තු ලෙ සි න් ඒ රජුන් සිය සහ බෝසතුන් සමගිව තු ටා

419 එ ක ල් පෝරීසාද රජසහ එක්ව වනයෙන් ඇවිත් ලා ප ස ල් ගමකට පැමිණි අතරට තුනිදෙමින් දුටු දනකැ ලා වී පු ල් ඉඳිපත් නුවර සෙනගව දැන්වුකල ඒබව ලො ලා නි ම ල් බෝසත්තුමන්ගේ ඇමතින්ද වතුරන්ගිනි කෑ ලා

420 නො මි න් පසතුරු නාදකරමින් නොයෙක් පුද පූජා ගෙ නා එ මි න් සිව්රග සෙනග සමගින් වටීන් රැකවල් කරමි නා උ තු න් බෝසත් සමග රජ දරු සියද මිනීමරු එතර නා ගො සි න් බරනැස් නුවර තුලයට බැසපි පසතුරු නද යෙ

421 එ ක ල එනුවර පෝරිසාදය රජුන්ගේ පුත් රජක ලේ නි ම ල විලසින් වසති සතහට දහමයෙන් එතුමා ලො ලේ වි පු ල එම රුදු නිරිඳු එනබව එපුර දැන දැන කලබො ලේ මෙ ක ල හතුරා නසමු කියලා සැරසුනයි දන එමක ලේ

422 එ බ ව දැ නා බෝසත්තුම නා මැති සමගයෙ නා පෙරමුනට වෙ ලා යකුලෙසි නා ඒ සිටි නර නා සහ සිය ගණ තා රජු නවත්ව ලා වැඩ එතනා සුතසෝමය නා මම මෙපුර දැ නා ආවෙමිකිය ලා රජ ක ර නා නිරිඳුට එදි නා දැන්වූ සඳි නා ඒබව අස ලා

423 එම කුමරු න් ද සෙනෙවී රදු න් ද මැති සමගි න් ද උඩුමහලෙ න් බැස විගසි න් ද බැහැ දකිමි න් ද එබෝසතු න් ද පිලිගනිමි න් සැම උවටැ න් ද කර විගසි න් ද කැඳවනොමින් ද බවන ගොසි න් අසුන දෙමි න් ද කිව් නොලසි න් ද පිය නරනි න් ද එනුනොදෙමි න්

424 එමක ල ම හ ස ත් අසමින් එපුව ත් වැඩඋන්කල පතවිපු යහ නේ සි නි ම ල වැසීයො ත් නිරිඳුගෙ බිසව ත් සෙනෙවීරදුන් සහ කිව් එදි නේ සු වි පු ල ගු ණ ව ත් අපෙරටවැසීයො ත් මරා කමි න් ගොස් රුදුරුව නේ ත ද බ ල වි ල ස ත් මරමින්ජතයො ත් කාපු මෙරජ ඔබතුම විසි නේ

425 ද ම නේ ළුෑ ව ත් කිසිදින තිරනෑ ත් එනිසා මෙරටට එන්ඩ වර න් දෙ මි නේ ආවො ත් සමිඳුනි පසුව ත් කුමක් කරාදෝ නැතේ දැනු න් ලෙසි නේ කී මු ත් අපගේ ම හ ස ත් සිය ළු දෙනාහට මෙත් වඩමි න් සොඳි නේ ඒ ය ත් දහමින් එකසී ත් පහදා දෙසුවයි එක විලසි න්

426 එ ව න් රු දු රු ලෙස මිනිමස් කෑ ඒ පෝරිසාද නම් රජුන්වී සින් මෙ මන් සොඳු රු දම්දෙසු ඒ සැනෙකින් එදහම ගැණ සිත් බැඳී ය සින් උ තු න් ම හ රු තිසරණ සහ පන්සිල් ලැබුවෙය පව් දුරුකර නොල සීන් ඉ ති න් න පු රු සිත දුරුකරලා ඔහු වසයි එරජු ගැණ කිසි දව සින්

427 උ නි න න් දොහොසක් ඒගැණ සියළුම අදසිට බාරයි මාවෙත ටා කි ය මි න් මහසත් ඒඋන් සතහට සිරිමුවගින් දම්දෙසා තු ටා දෙ ගු රු න් හට උවටැන් කෙරුමේ ඇති අනුසත් පවසා රජු පුතු ටා බි ස වු න් වෙතටත් පතිවනයේ බල පෙන්වා දම්දෙසු කල සතු ටා

428 බ න අ ස මි න් ඒ සි ය ළු ද න න් සහ බිසවද රජ කුමරුද සමගි න් සෙනෙවි ර දු දු න් ගෙද එවෙනි මැති න් සිතු පැහැදිලා බෝසත් වෙනුවෙ න් නු ව ර උ තු න් බරණැස් ල ව මි න් බෙර රජුපහදා ගත්බව කියමි න් ස ර ස ව මි න් නුවරද රු සි රෙ න් සැමදනෝරැස්ව උනි පිරිය සිති න්

429 රු ස් වෙ මි නා එ ම නු ව ර ද නා සෑම නිරිඳුන් සුතසෝමය දෙස නා දොස් නො ව නා බ න ඇසී මෙ නා සිතු බිය දුරුවී නිරිඳුන් වෙති නා තො ස් සි ති නා ගොස් පෙලහ රි නා ඒ පෝ රි සා ද බරණැස් නර නා ල ස් වෙ මි නා වඩ මි න් එ දි නා ගෙන එනුවර මැද වැඩ හිදුවමි නා

430 එ ම ගු ල් ක පු ව න් ගෙ න් වැසැතෙකින් කපා කපා රැවුල් අන්දම් කිය ලා සු නි ම ල් එ සු ව ඳ පැ න් කල සොලසක් ගෙන්වා ඉසසෝදා එක ලා සු වි පු ල් ස ත් රු ව නි න් ගො ඩ ක ර වා ඊ පිට නිරිඳුන් සිටුවා ලා කර ලො ල් සැම ද න යි න් රැස්වීමෙන් බෝසත්තුම තව බන දෙස ලා

431 නු වරදනන්ට ත් තම බිසවු න් ට ත් දරු නිරිඳුන්ට ත් මෙත් කර ලා සොඳීනවසන්ට ත් කියා රජුන්ට ත් පවනොක රන්ට ත් බන දෙස ලා සියළු සතුන්ට ත් මෙන්කර ඉන්ට ත් නිති දන්දෙන්ට ත් පවසා ලා සැමට පෙනෙන්ට ත් මාලිගතුලව ත් වඩමින් අතට ත් ගොස් එක ලා

432 පොර නේ විසුලෙස බවනේ ඒරජ වැඩසිට අපබෝසත් සමගි න් නොමි නේ එහිසිටි එක්සියක් රජ කුමරුන්හට ගරුලෙස යසසි න් සොඳි නේ උවටැන්කරලා එමදින එක්සීයක් එම රජ කුමරු න් එ ත නේ විසුවයි සියළු දෙනාමත් සැනකෙලි කෙල කෙල සිතුවිලසි න්

433 බුදුබව පත නා බෝසත් අපගේ පෝරිසාදතම් රජුසමගි න් විසමිත එත නා සිරිදාම් දෙසමින් තවත්එරජු දහමටනමමි න් ඉන්නා සඳි නා මසක් පමණයන අතරට ඉඳිපත් නුවරදන න් ඇවිදින් තුටි නා මහසත් කැඳවා යාමට අරමුනුවු සැනෙකි න්

434 පෙර පව් බලයෙ න් මිනිමස් කෑ ඒ පෝරිසාද නම් මහරජු වා පවසත් සැනෙකි න් සබඳ මෙතන දන්සැල් පසකුත් කරවාස තු සිගනුන් ගිලනු න් යාචකයින්හට දන්දි මෙත්වඩවා සත ටා දසරජ දහමෙ න් කල්හැරවසුනුයකියා වැඩියෙ බෝසත් එ ර

435 ස ම ගි න එහිවිසු එක්සියක් රජකුමරුන් ගැණ ආ එපිරිවරි න් යන මෙ න තමතම නුවරවලට ගියෙ බෝසත්ගටවැඳ වර ගනිමි න් සසොබ න මහසත් ඉදිපත් නුවරට වඩිනාවිට සක්පුර විලසි න් පි න ව න සැරසුන් කරලා තිබුනේ මහසත් වැඩියේ මුරි‍ෙඳකු මෙ න්

436 ව ඩි මි න් එනුවර විසිතුරුබලමින් මාලිගයට පැමිනි එදි නේ දෙගු රු න් වැඳලා සිදුදේපවසා සතටදහම්දෙසලාමෙනි නේ ද හ මෙ න් රජකර පසුවෙන අතරේ සිතුවයි සහසත් මෙම ලෙසී නේ සොබ ම න් රුක්දෙවි උපකාරිවමට සිටියනාසාදන් මම විසි නේ

437 එ මදෙවිඳු න් හට බලිපුජාවක් පුදමි සිතා එම නුගරුක ටා නුදුරු එතැ න් ලොකු වැවක්ද බඳවා එහි පිරිසිදු එක් ගමක් කො වා යස වි ල සි න් මනුලෝකේ තිබෙනා සියළු වස්තු පුරවාසතු මා සරිගණ නි න් අසුදහසක් සල්පිල ඇත්තේ තනවපුඒගම ටා

438 එ ව න් එනුගරුක සාකා මඩලේ පටන්ම සමකර වට පවු රූ සො ඳි න් ම බඳවලා සිව්දොරකින් යුත් එතැනේ ඇති නොවිසිතු රූ දි නෙ න් දිනම නෙක සුවඳතෙලින් එහි පහන් දල්වලා සිතුසෙ ග රූ නොමි න් එරසමුසු ආහර සඳවා රන්තලියේලා සිතසෙයු රූ

439 පු ද ක ර මි න් ඒරුක්දෙවිදුන්හට එගම මනුස් පදවිය කර ලා බොහෝ ද න න් එහි නවතා අප බෝසත්තුමගේ පින් බලෙන් ලො ලා පු ද ල බ මි න් ඒරුක්දෙවි එගමේ වසන සතගෙ සෑම දුක් නිම ලා දු රු ක ර මි න් රැකගත්තේ දෙවියෝ බෝසත් දුන් පින් පුදලබ ලා

440 සු වි පු ල ඒ ගම තනවා මහසත් එගමට නාමය තබන දි නා අ කු ස ල කම්කලපව්කරු පුද්ගලයාදමනේ ළූතැනසොදි නා පැ හැ දු ල ලෙස කලඑනිසා එගමට කම්මාස දම්මය යතනමි නා සු නි ම ල එනියම් ගමයකියා නම්තැබු ඉරසඳ ඇති තෙක් ති බෙ

441 සොබ න එගම්වැඩ හිඳ අප මුනිඳුන් වර්තමාන කාලයේ තො සා ව ස න එකුරුරට සියළුම සතහට සතිපට්ටානේ දහම් දෙ සා නි ව න ලබන්නට මග පහදාදුන්බව දැනගනුසුදනනිමෙ අ සා ත දි න එමිනිමස් කෑළුම රුදුරජදමනේ ළූවේ මෙමවිල සා

442 එ ලෙ සි න් අපමහසත් සුතසෝමය නිරිඳුන් ඒසැමකර බැති නා ක ර මි න් දසදහමෙන් එහි රජකම් සියළුසතට ඔවදන් දෙමි නා ගෙවෙමි න් ආයුස තම පිරිවරයෙන් දිවපුර සැපතට වැඩි යොඳි නා ස තු ටි න් ඒ සැප අනුබවකෙරුවේ බුදුබව ගැණ වීරියසි ති

443 ස සො බ න මෙපුවත අපගේ ගවුනම මුනිදුන් බික්සුන් හට පෙමැ තී දෙ සු වෙ න මහනෙනි මේතෙර දම්නේළූවේ දැන් පමණක් නොවෙ ති මෙලෙ සි න පෙරදිත් දමතේළෑවා වෙදැයි දෙසලා දම්රසැ තී ය ස සි න දෙසුවේ සුතසෝමයදා සියලුසතට මෙත් වඩා රු තී

444 එ ක ල පෝරිසාදවච උපන්නේ අංගුලිමාලය නම් තෙරිඳු යි නි ම ල කාලහස්තී සෙනෙවිරදු ධම්සෙනෙවී සැරියුත්නෙරි ඳු වි පු ල සතාරග ගාතාගෙණආ නන්ද බමුණු අනදය තෙරිදු යි ප ත ල එරුක්දෙවි වෙලා උපන්නේ මහාකාක්සප නම් තෙරි ඳු

445 එ ද ව ස සක්දෙවි වෙලා උපන්නේ අනුරුධ ය නම් ඉස්තරවීර යි සි තු ලෙ ස නුගරුක එල්ළු සියක් රජදරුවෝ නම් මේ බුදු පිරිස යි අ ද හ ස ඉටුකල මහසත් තුමාගේ පියරජු නම් සුදසුන් නිරිඳු යි නෙකලෙ ස දුක්ගත් මව් බිසවුන්නම් මහමායා බිසවුන්ම නම යි

446 ස ත ට රුදුරු ගුණපාමීන් රජසැප සහ දෙගුරුද පිරිවර හැර ලා සි ත ට රුචිව මිනිමස් කාගණඋන් පෝරිසාදරජ දමනේ ලා ය ස ට දහම්දෙසු සුතසෝමය රජවූ වෙනම්මරයෙන් බිඳ ලා ලොව ට මෙතුන් බුදුවූ ගවතමනම් මම යකියා දෙසුවයි එක ලා

447 සො බ න මෙදහමය පන්සීය පනසක්දා අතුරෙන් තෝරා රැගෙ නා දැ‍ නෙ න ලෙසට මුසු සින්හල බාසෙන් කවියට නැගුවේ පිලිවෙලි නා ව ස න කොලොම්පුර කිවිදන හඳුනන අදහන නිති තෙරුවන් සර ණා මී ව න පලානේ ඇම්. එච්, අර්නෝලිස් කුලරත්න යන මා විසි නා

448 ය ස ග සියල් බඹලොව වැසෙන දෙවිය නී උ ර ග ගුරුළු යක්බු නර අසුරයි නි තොලග ලග වැසෙන දියගොඩ සැම සතු නි ස ම ග මෙපින් අනුමෝදන් වනු තුටි නි

නිමි